Ποιoς ενοχλεί τον κ. Ερντογάν;

Ενώ πιστεύουμε ότι έχουμε το διεθνές δίκαιο με το μέρος μας και στηριζόμαστε σ’ αυτό, παρουσιάζουμε το παράδοξο να είμαστε αμήχανοι και φοβικοί, να παραπέμψουμε τις διαφορές μας με την Τουρκία στη Δικαιοσύνη. Χάθηκε μια ευκαιρία το 2004, όταν η κυβέρνηση της Ν.Δ. αρνήθηκε να εφαρμόσει το κείμενο συμπερασμάτων της Απόφασης του Ελσίνκι του 1999, να προσφύγει στη Χάγη, διότι υπέθεσε ότι δεν θα δικαιωνόμαστε. Υπ’ όψιν ότι για το θέμα της υφαλοκρηπίδας είχαμε προσφύγει μονομερώς στη Χάγη το 1976 χωρίς αποτέλεσμα, διότι δεν υπήρχε συνυποσχετικό. Στο μεταξύ, δύο φορές ακόμα επιδιώξαμε την επίλυση ζητημάτων που προέκυψαν με την Τουρκία και πάλι αναποτελεσματικά.
Τώρα επιθυμούμε την προσφυγή μόνο για την οριοθέτηση, κατά πάγια τακτική, της υφαλοκρηπίδας, αλλά η Τουρκία ζητά να συμπεριληφθούν και άλλα θέματα, τα οποία προβάλλει και διεκδικεί μεροληπτικώς. Το θέμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων με την εναρμόνιση του εναέριου χώρου, τις “γκρίζες ζώνες”, την αποστρατικοποίηση των νήσων του Βορείου Αιγαίου και της Δωδεκανήσου. Για τις “γκρίζες ζώνες” το θέμα είναι ανύπαρκτο, βάσει της Συνθήκης της Λωζάνης 1923 και των Παρισίων το 1947, για δε την αποστρατικοποίηση δεν συζητείται όσο απειλούνται τα νησιά από την απέναντι πλευρά. Oσον αφορά την έωλη άποψη της Τουρκίας τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, τούτο αντιβαίνει στο δίκαιο της θαλάσσης. Εν τοιαύτη περιπτώσει, αν τα νησιά έχουν μόνο χωρικά ύδατα και όχι υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, θα ‘πρεπε να συμβαίνει το ίδιο και για την Κύπρο, τη Μάλτα, τη Σικελία, την Κορσική, γιατί όχι και για την Αγγλία!! Αντικατεστάθη το Διεθνές Δίκαιο με τον νόμο της Ζούγκλας.
Η Τουρκία εκβιάζει και σε συνθήκες εκβιασμού η προσφυγή στα δικαστήρια δεν είναι ό,τι το καλύτερο όταν καλλιεργεί φοβικά σύνδρομα. Ο κ. Ερντογάν κατά τη διάρκεια πτήσης του προς τη Ζάμπια, ανέφερε στους δημοσιογράφους τι είπε με τον κ. Μητσοτάκη στο ΝΑΤΟ: «Τι δουλειά έχεις εσύ με τη Λιβύη;.. οι παράκτιες ζώνες πρέπει να βλέπουν η μία την άλλη». Και συνέχισε: «Ερχεται να μας πει ότι η Κρήτη είναι ηπειρωτική χώρα γι’ αυτούς. Πώς να το δεχτούμε αυτό;» Συμπλήρωσε ότι του είπε, «ας μη μαλώνουμε ο ένας για τον άλλο, αν δεν τα βάζετε με εμάς δεν πρόκειται να πάθετε το παραμικρό κακό» (Εφ. Συν. 29-1-20). Είπε και ελάλησε ο αμφισβητίας των Συνθηκών, που τα βάζει με όλους, ότι εμείς τον πειράζουμε!! Παραβίασε το απόρρητο, που ισχύει στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις μεταξύ ομολόγων.
Από τις ΗΠΑ έχουμε τον εκπρόσωπο Τύπου του Λευκού Οίκου, να λέει, ότι ο Τραμπ τοποθετείται σε λογική ίσων αποστάσεων και ότι έχει τονίσει «πόσο σημαντικό είναι η Τουρκία και η Ελλάδα να λύσουν τις διαφωνίες τους στην Ανατολική Μεσόγειο». Από τη μεριά της Ρωσίας τηρείται ισορροπιστική γραμμή καλώντας σε αποφυγή μονομερών ενεργειών. Στη γραπτή ανακοίνωση του ΥΠΕΞ «εκφράζεται ανησυχία για την κατάσταση στην περιοχή… ότι δεν υπάρχει εναλλακτική οδός πέραν απ’ την επίλυση των επιθέσεων με ειρηνικά μέσα». Είναι φανερό ότι η Μόσχα θέλει να είναι παρούσα στη Μεσόγειο.
Στο ερώτημα πόλεμος ή συμφιλίωση, η απάντηση είναι το δεύτερο, αλλά όχι με κατεβασμένα παντελόνια. Πάντως στη δεύτερη περίπτωση το τάιμινγκ είναι βασική παράμετρος. Κανείς δεν είναι βέβαιος ότι τώρα είναι κατάλληλη στιγμή. Υπάρχουν και αμφισβητήσεις για τη Χάγη, διότι δεν παράγει πάντα ειρηνικές αποφάσεις του Δ. Δικαίου, αλλά και πολιτικές λύσεις.
Οι Τούρκοι φαντάζονται ότι η Ελλάδα είναι η φοβική Ελλάδα του ‘74, ότι έχει ελλειμματική άμυνα, λόγω μνημονίων. Τη θεωρούν χωρίς αποφασιστικότητα και συμμάχους. Κάνουν λάθος, γιατί αν επιχειρήσουν όσα απειλούν, θα βρεθούν προ εκπλήξεων!