Περί πολιτικής ο λόγος

Κύριε διευθυντά,
από τότε που ενηλικιώθηκα στα μέσα της δεκαετίας του 1950 και μέχρι σήμερα, πάντοτε προσπαθούσα να είμαι πολιτικά ενημερωμένος. Πεποίθησή μου ήταν και είναι ότι το άλφα και το ωμέγα στην διαμόρφωση των συνθηκών της ζωής μας άμεσα ή έμμεσα συνδέεται με την πολιτική. Ποτέ δεν οραματίστηκα να κατακτήσω κάποια καρέκλα πολιτικού. Πάντοτε όμως πίστευα πως η πολιτική εξουσία πρέπει να ελέγχεται, και να πειθαναγκάζεται να λειτουργεί με δικαιοσύνη.
Ποτέ δεν επιδίωξα να βρεθώ στην πλευρά των νικητών, γιατί πίστευα πως αυτοί είναι προικισμένοι με επίκτητα -αμφισβητούμενα προσόντα- προτιμούσα να υπηρετώ την πλευρά των νικημένων, γιατί η πείρα με δίδαξε ότι η ανόρθωσή τους θα μπορούσε να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των προνομιούχων και των αδικημένων.
Μετά από τον παραπάνω πρόλογο, σεβόμενος τον πολύτιμο χώρο της εφημερίδας σας έρχομαι τώρα και στο δια ταύτα.
Είναι γεγονός και μαθηματικά αποδεδειγμένο ότι η χώρα μας τουλάχιστον μετά το 1985 μπήκε σε τροχιά χρεοκοπίας, δάνεια επί δανείων, καταχρήσεις επί καταχρήσεων, ήταν ένα καράβι χωρίς πυξίδα.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αναπτέρωσαν προσωρινά το ηθικό των Ελλήνων, αλλά αμέσως μετά τα τοκοχρεολύσια στέγνωσαν τα κρατικά ταμεία, η ξενοκίνητη μεθοδευμένη διαφήμιση του τζόγου και κυρίως του ελληνικού χρηματιστηρίου έπεισε μεγάλη μερίδα των Ελλήνων ότι δεν χρειάζεται πια να δουλεύουν, αρκεί να βάλουν λεφτά στο χρηματιστήριο και θα πλουτίσουν…
Λίγο αργότερα που έσκασε η φούσκα, πολλές περιουσίες είχαν αλλάξει χέρια, πολλές οικογένειες είχαν διαλυθεί, αρκετοί απογοητευμένοι είχαν αυτοκτονήσει και τα ακριβοδουλεμένα ελληνικά ευρώ, διά μέσω Ελλήνων και ξένων αετονύχηδων, είχαν σκορπίσει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Το 2009 άρχισε να ακούγεται έντονα η μπόχα της βρομιάς. Το 2014 οι τότε κυβερνήσεις μας είχαν βάλει στο Δ.Ν.Τ., είχαν υπογράψει το πρώτο και το δεύτερο είχε στοιχειοθετηθεί και το τρίτο μνημόνιο και υπολείπετο η υπογραφή του.
Τότε η κυβέρνηση του Σύριζα είχε δύο επιλογές ή να το ψηφίσει που θα είχαμε το σημερινό αποτέλεσμα ή να το αρνηθεί που σίγουρα θα μας είχαν διώξει από την Ε.Ε.
Επέλεξε, λοιπόν, να καλέσει τους αρχηγούς των κομμάτων υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας για να αποφασίσουν από κοινού. Τότε, αν θυμάμαι καλά όλοι μαζί και ο τότε πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έδωσαν εντολή στην Κυβέρνηση να πάει στις Βρυξέλες να διαπραγματευτεί, αλλά αν δεν μπορεί να γίνει αλλιώς να υπογράψει το μνημόνιο, για να μην μας διώξουν από την Ε.Ε.
Αυτή την εντολή τήρησε η Κυβέρνηση και μετά από ολονύκτιες συνεδριάσεις, αναγκάστηκε να υπογράψει για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Και τώρα, κάποιοι από την αντιπολίτευση, τους αποκαλούν ψεύτες και προδότες και τους ζητούν να παραιτηθούν. Φαντάζομαι πως αν μας είχαν διώξει από την Ε.Ε. θα καλούσαν τον λαό σε επανάσταση, ενάντια σε μια κυβέρνηση που εκλέχτηκε κατά πλειοψηφία τρεις φορές -μαζί με το δημοψήφισμα- με άψογες διαδικασίες από τις κάλπες και όχι με προκατασκευασμένα και καλοπληρωμένα γκάλοπ -που επικαλούνται- τέτοιες ενέργειες δεν προσβάλουν μόνο τους βουλευτές αλλά και τους ψηφοφόρους τους και μπορεί να ευδοκιμούν στις χώρες του τρίτου κόσμου. Ολα στη χώρα που γέννησε τον πολιτισμό και τη δημοκρατία είναι ντροπή και να λέγονται…
Με λίγη υπομονή η θητεία τους κοντεύει να τελειώσει και τότε θα γίνουν εκλογές και ο λαός θα αποκαταστήσει την τάξη ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΤΟΥ.
Σήφης Χιωτάκης του Μανώλη
συγγραφέας & συνδικαλιστικό στέλεχος
από το 1974