Νοτούρνα Σκάντζα βάρδια

Νυχτερινό ”τώρα”. Σκάντζα βάρδια. Από παγωνιά σε παγωνιά. Από σιωπή σε σιωπή. Από νέφελο σε νέφελο. Είναι η ψυχή μου σκάντζα βάρδια. Απο Έρωντα σε Έρωντα. Από όνειρο σε όνειρο. Από μύθο σε μύθο. Είναι το ταξίδι σκάντζα βάρδια. Από γερακίνα σε γερακίνα. Από πέταγμα σε πέταγμα. Μιά μουσική, ίδια μέσα στο χρόνο. Μα, ωστόσο, κάθε φορά που την ακούς, καινούργια. Είναι το βλέμμα σκάντζα βάρδια. Από δάκρυ σε μειδίαμα. Από θυμάρι σε φλισκούνι. Από ιερό σε ιερό. Είναι οι ήχοι σκάντζα βάρδια. Από φωνή σε φωνή. Από λέξη σε λέξη. Είμαι εγώ σκάντζα βάρδια. Από ζωή σε ζωή. Από χώμα σε χώμα. Από ιδρώτα σε ιδρώτα. Είσαι εσύ σκάντζα βάρδια. Από νύχτα σε νύχτα. Από αίμα σε αίμα. Από σένα σε μένα. Μιά νοτούρνα σκάντζα βάρδια όλα. Στη βίγλα του Ερωτόκριτου. Στο κάστρο του Διγενή. Και λές πότε θα τελειώσει. Μα ακόμα δεν έχεις συμπληρώσει τα βαρέα και ανθυγειινά που απαιτούνται. Για να φύγεις. Για να φύγω. Σκάντζα βάρδια και ο καπνός. Από πάχνη σε πάχνη. Από άχνα σε άχνα. Από ρωγμή σε ρωγμή. Σκάντζα βάρδια και τ’ όνειρο. Πρώτα εσύ θα ονειρευτείς. Μετά εγώ. Μα θα βρεθούμε στους βρεγμένους δρόμους το ξημέρωμα. Με μιά κούπα αχνιστή σιωπή. Με μιά κούπα αχνιστό χάδι. Στο τέλος του κύκλου. Θα σε βρώ.