Εάν δοκιμάσετε να βγείτε έξω τις μέρες αυτές που η ζωή όλων μας περιστρέφεται, παρά τη θέλησή μας, γύρω από τον covid 19, θα δείτε ότι οι άνθρωποι φέρονται κάπως άσχημα στους συνανθρώπους τους. Τους κοιτάζουν με αγριωπό βλέμμα ή με καχυποψία, λες και οι άλλοι θέλουν να τους κάνουν κάποιο κακό ή είναι φορείς συμφοράς.
Θα απορείτε με αυτή την όμοια με μισάνθρωπου συμπεριφορά. Δεν είναι, όμως, κατά τη γνώμη μου ανεξήγητη και θα σας εξηγήσω γιατί.
Οι περισσότεροι άνθρωποι, τα τελευταία χρόνια, έχουν δώσει όλο το βάρος στην απόκτηση όλο και περισσότερων πρόσκαιρων υλικών αγαθών (φήμη, δύναμη, χρήμα π.χ.). Έτσι, φαίνονται ότι έχουν απωθήσει από τις ψυχές τους το Θεό και το λόγο του.
Ο λόγος του Θεού έγινε γνωστός στους ανθρώπους από τις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού καταρχάς και από τα κηρύγματα των αποστόλων κατόπιν.
Η σπουδαιότερη, λοιπόν, από τις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού ήταν η εντολή «Αγαπάτε αλλήλους». Δηλαδή, το ότι αυτό που θα πρέπει να νιώθει κάθε άνθρωπος στην ψυχή του για τους άλλους ανθρώπους είναι η αληθινή και άδολη αγάπη. Και είναι πολύ σημαντική αυτή η εντολή, αφού, όπως όλοι ξέρουμε, όταν αγαπιούνται οι άνθρωποι, έρχονται κοντά, αντιμετωπίζουν πιο αποτελεσματικά τα καθημερινά προβλήματα της ζωής και δεν αφήνουν καμιά ιδιοτέλεια ή κακία να τους χωρίζουν.
Όταν, όμως, οι άνθρωποι έχουν τα υλικά αγαθά στην ψυχή τους, δεν περισσεύει χώρος για τον Θεό. Από τη στιγμή, λοιπόν, που δεν έχουν τον Θεό μέσα τους ως οδηγό και συμπαραστάτη του πνεύματος και των εσώψυχών τους, δεν έχουν και ως πυξίδα στο δρόμο τους το λόγο του και δεν πειθαρχούν στις εντολές του.
Και όταν δεν υπακούουν σε όσα ο Χριστός ορμήνεψε, δεν αγαπούν τους συνανθρώπους τους. Τους βλέπουν όχι ως συναγωνιστές της ζωής, αλλά ως εχθρούς, ανταγωνιστές και συχνά τους ονειδίζουν. Και μάλιστα, το τελευταίο χρονικό διάστημα θεωρούν ότι οι άλλοι είναι φταίχτες για την εμφάνιση και την εξάπλωση του θανατηφόρου covid 19, ο οποίος δεν τους αφήνει ν’ απολαύσουν μια σειρά από ολιγόζωα υλικά αγαθά που, υπό άλλες συνθήκες, θα χαίρονταν χωρίς φειδώ.
Έτσι, αναπόφευκτα, γίνονται σκληροί στην ψυχή, φαρμακεροί στη γλώσσα και δύσκολοι στη συμπεριφορά και καταντούν εγωιστές και μονόχνοτοι, μισάνθρωποι. Νοιάζονται μόνο για το δικό τους συμφέρον και αδιαφορούν παντελώς εάν χάσουν έτσι οι ίδιοι τη σωτηρία της ψυχής τους ή εάν οι άλλοι υποφέρουν ίσως και ισομεγέθως ή/ και περισσότερο από αυτούς…
Ας προσευχηθούμε, λοιπόν, όλοι μαζύ για τους συνανθρώπους μας που έχουν εκπέσει στη μοχθηρή συμπεριφορά και στις επίβουλες κατά των άλλων ανθρώπων σκέψεις και ας τους ξαναμιλήσουμε για τον υπέρ όλης της ανθρωπότητας λόγο του Θεού, όχι ως αυστηροί διδάσκαλοι μα ως σώφρονες κήρυκες. Ας τους βοηθήσουμε, ολόψυχα, να καταλάβουν πως η όλη ιστορία με τούτη την αβάσταχτη σωματική νόσο δεν προέκυψε ως τιμωρία του Θεού για τους άμυαλους από τους ανθρώπους και συμπαρέσυρε και τους υπόλοιπους, αλλά ήλθε στη ζωή μας για να παραμερίσουν όλοι οι άνθρωποι το κυνήγι κάθε εφήμερου υλικού αγαθού και να ξαναπλησιάσουν το Θεό, ως παιδιά τον πατέρα…
*Από την ανέκδοτη συλλογή δοκιμίων «Ηθοποιών Γεύμα» .
Κύριε διευθυντά,
στο ανωτέρω ψυχωφελές άρθρο – δοκίμιο, για την “μισάνθρωπη συμπεριφορά” των ανθρώπων του εκλεκτού συνεργάτη των “Χ.Ν.” κ. Γ. Ορφανού, ας μού επιτραπεί, παρακαλώ, να προσθέσω λίγες γραμμές για την έννοια – ορισμό της αληθινής και ανυπόκριτης αγάπης, όπως αυτός δόθηκε κατά θαυμαστό τρόπο από Κύπριο -θαρρώ- Θεολόγο Καθηγητή, πέραν, βέβαια, από τον γνωστό ύμνο της αγάπης από τον Απόστολο Παύλο. Η κορυφαία Θεανθρώπινη και ευαγγελική αρετή της Αγάπης, σύμφωνα, άλλωστε με την Αποστολική περικοπή του Απ. Παύλου που διαβάζεται κατά την ώρα της Ιεροτελεστίας του Μυστηρίου του γάμου στους Ορθόδοξους ναούς μας, ορίζεται ως εξής:
” ΑΓΑΠΗ είναι η ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ, η προσωπική κίνηση αυτοεξόδου, το σπάσιμο του ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΣΜΟΥ, η αυτοπαράδοση στον αγαπώμενο συνάνθρωπό μας. Καθένας κάνει στον άλλον δώρο την ύπαρξή του, υπάρχει επειδή αγαπά, ο άλλος είναι η ζωή του. Ο εγκλωβισμός του αλλοτριωμένου κι αποξενωμένου ανθρώπου στη φιλαυτία, αυτός, τελικά, προκαλεί την ασωτεία και τον θάνατο της ύπαρξης: Μονάχα η σύζευξη των δύο απόλυτων μεγεθών, της Αγάπης δηλαδή και της Ελευθερίας -όχι της πολιτικής- είναι που οδηγεί στην ενότητα, την ολοκλήρωση και την πληρότητα στην ανθρώπινη κοινωνία και ζωή”.
Τα θέματα αυτά είναι πολλά κι ανεξάντλητα κι ας αρκεστούμε στα παραπάνω. Με εκτίμηση και φιλικά αγάπη Γ. Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος ΧΑΝΙΑ.