Ταξιδεύοντας σε μια χώρα μαυροχιονισμένη, χειμαζόμενοι στη γαλέρα των μνημονίων και των αμνημόνων
Μαρτυρικά
Μεγαλονησσιώτικα
Στη σκιά του Κυπριακού, η διαπραγμάτευση με τους δανειστές παραμένει στον αέρα. Οι ημερομηνίες που πλησιάζουν ασφυκτικά, συμπίπτουν με αυτές των διαπραγματεύσεων της Γενεύης.
Έτσι, την ώρα που σε κορυφαίο επίπεδο θα συζητιέται στην Ελβετία το ζήτημα της Κύπρου, στο Eurogroup θα εξετάζεται το ζήτημα της Ελλάδας. Η Παρασκευή και 13 που θα ξημερώσει θα έχει πολύ… υλικό για να μελετήσουν, κυβερνήσεις και πολίτες, το προσεχές Σαββατοκύριακο.
Ημέρα με την ημέρα, από τη συμπεριφορά του Ερντογάν μέχρι τις αιτιάσεις της τουρκοκυπριακής πλευράς, αυτό που διαφαίνεται στο Κυπριακό είναι ένα ολισθηρό, αναπάντεχο και… ευρωπαϊκό αδιέξοδο.
Το πρόβλημα είναι πως το «αδιέξοδο» που φέρνουν οι απαιτήσεις των Τούρκων και η εν γένει στάση της Κομισιόν, δεν οδηγεί απαραίτητα σε κατάρρευση των διαπραγματεύσεων.
Ενίοτε, την κατάρρευση την υπόκειται η μία από τις δύο πλευρές που διαπραγματεύεται. Και τα μηνύματα που δίνει, σε Ελλάδα και Κύπρο, η κυπριακή πλευρά δεν μοιάζουν και τόσο ευοίωνα…
********
Σε μια ώρα θα ‘χουν όλα τελειώσει
#Not
Η υπουργός Εργασίας υποστηρίζει πως η διαπραγμάτευση μπορεί να ολοκληρωθεί ακόμη και μέσα σε μία ώρα. Παράλληλα, ο υπουργός Ανάπτυξης χαρακτηρίζει… εξωπραγματικό ένα σενάριο που περιλαμβάνει συμφωνία τον ερχόμενο Απρίλιο.
Η… αισιοδοξία αυτή της κυβέρνησης, εάν δεν διαπιστωνόταν συνεχώς τα δύο χρόνια, ακόμα και την περίοδο της διαπραγμάτευσης, που κυβερνά, θα μπορούσε να έχει μια κάποια αξία.
Αντ’ αυτού, μοιάζει να μάλλον με έκφραση της επιθυμίας έναντι της πραγματικότητας. Η οποία περιγράφει μία διάσταση μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών, που για να καλυφθεί απαιτείται μόνο από την πλευρά μας να κάνει βήματα προσέγγισης.
Άλλωστε, οι εταίροι έχουν αποδείξει πόσο δυσκίνητοι είναι όταν πρόκειται για δικές τους εκπτώσεις. Αντιθέτως, όταν πρόκειται να μας… προειδοποιήσουν για κάποια δόση που χρειαζόμαστε, έχουν αποδειχτεί αεικίνητοι.
********
Τρομοκράτης ετών έξι
Από ρεκόρ σε ρεκόρ
Αυτό που παρακολουθήσαμε επί, σχεδόν, μία εβδομάδα με το εξάχρονο παιδί της Πόλας Ρούπα και του Νίκου Μαζιώτη, θα μείνει, για ακόμα μία φορά στην ιστορία. Τόσο της παρούσας κυβέρνησης και του νομικού πολιτισμού του κράτους, όσο και των αντανακλαστικών της κοινωνίας.
Θα ήταν περιττό να κάνουμε μία μικρή αναδρομή σε περιπτώσεις παλαιότερων ετών, όπου σε κάθε περίπτωση, τα παιδιά έμειναν έξω από το στόχαστρο των αρχών της πολιτείας. Τόσο σε περιπτώσεις τρομοκρατίας, όσο και του κοινού ποινικού δικαίου.
Θα αρκεστώ στη ρήση του Μάνου Χατζιδάκη, η οποία σήμερα απευθύνεται σε πολλούς, τόσο εκ δεξιών, όσο και εξ αριστερών.
Το πρόσωπο του τέρατος αρχίζει να μοιάζει εξαιρετικά συνηθισμένο. Κι αυτό που μοιάζει επικίνδυνο, είναι πως η εξαχρείωση μοιάζει να μην έχει τέλος. Η ιστορία αυτό έχει δείξει…
********
Πεθαίνοντας από το κρύο
Αλλά όχι από έκπληξη
Τα τελευταία εικοσιτετράωρα, σε ολόκληρη την Ευρώπη καταμετρώνται δεκάδες θάνατοι ανθρώπων από το κρύο.
Κανονικά, αυτή η αναφορά θα αρκούσε, χωρίς περαιτέρω σχολιασμό. Εν έτη 2017 -εσχάτως- οι άνθρωποι συνεχίζουν να πεθαίνουν από το κρύο, ενώ σε στρατόπεδα σε όλη την Ευρώπη, και ειδικά στην Ελλάδα, πρόσφυγες και μετανάστες… ξυλιάζουν από το ψύχος.
Θα ήταν υπερβολή… μα δεν είναι. Σύντομα, μετά τους θανάτους από το κρύο, θα συζητάμε για θανάτους από πείνα. Και η Ευρώπη «των λαών» θα συνεχίσει να γράφει λαμπρές σελίδες στην ιστορία της.
Αλλά το ευρώ, ευτυχώς θεέ μου, θα παραμείνει σταθερό…
*λωτοφάγος
