Όταν ο Vivek Ranadive αποφάσισε να προπονήσει την σχολική ομάδα μπάσκετ της κόρης του, αποφάσισε να το κάνει ακολουθώντας δύο αρχές. Η πρώτη είναι να μην φωνάζει… Προερχόμενος από την Ινδία δεν είχε συνηθίσει τον αμερικάνικο τρόπο οργάνωσης ενός αγώνα μπασκετ. Σύμφωνα με αυτό, η ομάδα που επιτίθετο αντιμετώπιζε την άμυνα τις αντιπάλου μόνο στο 1/3 του γηπέδου. Οι καλές ομάδες είχαν ψηλούς παίχτες με καλό σουτ και ευέλικτους που δύσκολα μπορούσε η αντίπαλη άμυνα να εμποδίσει. Όμως γιατί οι αδύναμες ομάδες υιοθετούσαν πάντα μια στρατηγική που ουσιαστικά διευκόλυνε τις καλές ομάδες να αναδειχθούν ακόμη περισσότερο;
Η ομάδα της κόρης του αποτελούνταν από εικοσάχρονες κοπέλες. Μόνο δύο από τις οκτώ γνώριζαν μπάσκετ. Οι υπόλοιπες δεν μπορούσαν να σουτάρουν, να τριπλάρουν και δεν ήταν καν ψηλές. Δεν ήταν ο τύπος των κοριτσιών που έπαιζαν στις αλάνες. Ασχολούνταν με τις σπουδές τους, συμμετείχαν σε επιστημονικά projects, πηγαίναν διακοπές για σκί με τους γονείς τους και ονειρεύονταν μία καριέρα ερευνητικού επιστήμονα. Ήξερε ότι εάν προσπαθούσε να παίξει συμβατικά θα έχανε τον αγώνα. Από την άλλη όμως δεν του άρεσε να χάνει εύκολα. Η δεύτερη αρχή του λοιπόν ήταν να μην ακολουθήσει την πεπατημένη στρατηγική. Έβαλε όλη την ομάδα του να μαρκάρει τις αντίπαλες παίχτριες σε όλο το μήκος του γηπέδου, καθόλη την διάρκεια του αγώνα. Η ομάδα έφθασε στα τελικά του εθνικού πρωταθλήματος. Η κόρη του δήλωσε. «Ήταν τυχαίο, ο πατέρας μου δεν είχε παίξει ποτέ μπάσκετ».
Η Ελλάδα σήμερα σίγουρα δεν είναι ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Ακολουθώντας τους κανόνες και τις υπάρχουσες στρατηγικές δεν θα μπορέσει ποτέ να ανταγωνιστεί εκείνους που έχουν δημιουργήσει αυτούς τους κανόνες για να αναπτύσσονται και να κυριαρχούν οι ίδιοι. Η Ελλάδα θα πρέπει να αξιολογήσει αντικειμενικά τις δυνάμεις της τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και στο επίπεδο των κλάδων της οικονομίας, και να ανακαλύψει τα δυνατά της σημεία. Με βάση αυτά να διαφοροποιηθεί και να καινοτομήσει σχεδιάζοντας τις δικές της στρατηγικές, προσαρμοσμένες στις σημερινές συνθήκες και ανάγκες, πέρα από τις δοκιμασμένες, τις εύκολες, τις “σίγουρες”, “πετυχημένες”, της ελάχιστης προσπάθειας. Αυτές θα αποτελέσουν τις λύσεις που αναζητά, και θα πρέπει να ανακαλυφθούν, να δημιουργηθούν και να υλοποιηθούν.
Όταν οι outsiders ακολουθούν πεπατημένες στρατηγικές έχουν πιθανότητες αποτυχίας 72%. Εκείνοι που σπάνε τους κατεστημένους κανόνες και ανοίγοντας νέους δρόμους έχουν πιθανότητες επιτυχίας 64%.* Και αυτό δεν συμβαίνει ποτέ τυχαία.
Μπορεί να συμβεί όμως, όταν υπάρχουν:
• ηγέτες και όχι αρχηγοί
• οραματιστές και όχι τεχνοκράτες
• αταίριαστοι και όχι καταξιωμένοι
• στρατηγική και όχι μεθόδευση
• έμπνευση και όχι πειθώ
• αξίες και όχι τιμές
• συνέργεια και όχι ατομικισμός
• πάθος και όχι πόθος
• δράση και όχι ελπίδα
==
Πηγές
*http://www.businessinsider.com.au/military-leadership-2012-12
Story: MALCOLM GLADWELL
==
*Brand & Export specialist
