Ι.- Ζούμε αυτές τις μέρες, στο νομό Χανίων και σε όλη την Κρήτη, πρωτοφανή καιρικά φαινόμενα.
Ο άλλοτε συμπαθής Φεβρουάριος (ο “άγιος Φεβρουάριος” κατά Δήμο Μούτση) αποδείχθηκε πιο “άγριος” από τους χειρότερους Δεκέμβρηδες ή Γενάρηδες, αφήνοντας πίσω του ιστορικές καταστροφές στο νησί.
Οι “πληγές” στο σώμα της Κρήτης θα μείνουν ανεπούλωτες για χρόνια.
Οι πολιτικοί θα έλθουν, θα παρέλθουν και ίσως δούμε μερικά “μπαλώματα”. Οπως στη Μάνδρα, στο Μάτι και αλλού.
Για ριζική αναδιοργάνωση αυτού που λέμε «υποδομές έργων» -στην Ελλάδα ζούμε- προεκλογική περίοδο περνούμε, υποσχέσεις θα ακούσουμε και… έχει ο Θεός!
ΙΙ.- Σίγουρα για την απρόσμενη μανία της φύσης στην Κρήτη -από ό,τι φαίνεται με τις κλιματικές αλλαγές και σε όλο τον πλανήτη- με τις κατακλυσμιαίες πλημμύρες, τις κατολισθήσεις στην Εθνική οδό (Β.Ο.Α.Κ.) και τους άλλους περιφερειακούς δρόμους, τις καταρρεύσεις οικιών και γεφυρών (Κερίτης, Πλατανιάς κ.λπ.), την απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής (Αποκόρωνας), τις υπερεκχειλίσεις ποταμών και τις κτηνοτροφικές και αγροτικές ζημίες κ.λπ., δεν “φταίνε” οι πολιτικοί μας!
Ούτε φυσικά για τις κλιματικές αλλαγές σε παγκόσμιο επίπεδο. Απλά και εμείς υφιστάμεθα τις συνέπειες.
Θα ήταν όμως άδικο να μην καταλογιστούν στους πολιτικούς ευθύνες για το ότι δεν προνόησαν να υπάρχουν στοιχειώδεις υποδομές βοήθειας, να είναι σε ετοιμότητα οι ένοπλες δυνάμεις, να έχει οργανωθεί σώμα εθελοντών για έκτακτα καιρικά φαινόμενα και άλλα που θα μπορούσαν τουλάχιστον να προλάβουν την έκταση των καταστροφών ή να συνδράμουν άμεσα (όπως εκκενώσεις περιοχών). Δεν μπορεί να μένουν αποκλεισμένα από στοιχειώδεις ανάγκες χωριά και οικισμοί για μέρες.
Ζούμε στον 21ο αιώνα και όχι στη δεκαετία του 1940-1950.
οτι και να πειτε εχετε δικαιο σε ολα.
ο,τι και να πειτε εχετε δικαιο.