Αντισυνταγματικότητες

Σε μία από τις 11 φορές που έκοβαν συντάξεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση έκανε ένσταση ενώπιον της βουλής για τη διάταξη του Νόμου ως αντισυνταγματική. Είχε προσφύγει δε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίον έκρινε, ότι η περικοπή των συντάξεων ήταν σύννομη. Τώρα το κόψιμο για 12η φορά, αλλάζει το παιχνίδι. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κατηγορούν την κυβέρνηση, ότι νομοθετεί κατά παράβασιν του άρθρου 22 του Συντάγματος, άρα η μείωση των συντάξεων είναι αντισυνταγματική. Η κυβέρνηση υποστηρίζει το αντίθετο επικαλούμενη το προηγούμενο του Ευρ. Δικαστηρίου.
Δεν ακούστηκε από κανέναν σε ποια μελέτη Οικ/κής αρχής, ή Διεθνούς Γραφείου Εργασίας βασίστηκαν να τεκμηριώσουν τις περικοπές που γίνονται στο “μεσοπρόθεσμο” ότι δεν υπερβαίνουν τις διατάξεις των συνταγματικών αρχών και ότι συνάδουν ως προς την αναλογικότητα και ισότητα στα δημόσια βάρη.
Η αυθαιρεσία υπερβαίνει τα όρια της ανοχής, όταν οι ασφαλιστικές εισφορές, που άλλοτε αφαιρούντο απ’ το εισόδημα, τώρα προστίθενται, για ν’ αυξήσουν το φόρο. Μια ακόμη επιδρομή στο εισόδημα των εργαζομένων. Στην αιτιολογική έκθεση υπάρχει μια αξιοθρήνητη δικαιολογία ότι οι συντάξεις μειώνονται, να ξεκινήσει η συζήτηση για το χρέος!
Η περικοπή των συντάξεων κατά 2 έως 2,5 δισ. ευρώ τα έτη ’19, ’20 και ’21 επηρεάζει αρνητικά τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, εν εντιθέσει με την κυβέρνηση, που υποστηρίζει ότι το δημοσιονομικό συμφέρον επιβάλλει σε δύσκολες συνθήκες την περικοπή συντάξεων. Εδώ τίθεται το ερώτημα, τι υπερτερεί από τα δύο. Η προστασία του συνταξιούχου ή το δημόσιο συμφέρον; Το άρθρο 22 παρ. 5 του Συντάγματος λέει, ότι «το κράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων όπως ο νόμος ορίζει». Τούτο έχει συμβεί απ’ το προηγούμενο νομοθετικό καθεστώς και τον νόμο Κατρούγκαλου, ο οποίος έχει κατοχυρώσει αυτό το προνόμιο για το ύψος των συντάξεων με την προσωπική διαφορά και τα οικογ. επιδόματα. Είναι ή όχι καραμπινάτη συνταγματική παράβαση; Καταργείται ο νόμος Κατρούγκαλου και γίνεται αυταπόδεικτο, ότι η προσωπική διαφορά ήταν προσχεδιασμένο να γίνει ο Δούρειος Ιππος άλωσης των συντάξεων. Αυτά γίνονται στο “μεσοπρόθεσμο” πολυνομοσχέδιο και μην μας λένε, ότι δεν πρόκειται για 4ο μνημόνιο, γιατί το “μεσοπρόθεσμο” συνεπάγεται το επόμενο “μακροπρόθεσμο”. Στο άρθρο 15, όπου περιλαμβάνεται η διατήρηση της επιτροπείας του Δ.Ν.Τ., εξουσιοδοτείται ο υπ. Οικ/κών, να ορίζει το ύψος των περικοπών. Αντισυνταγματικό, καθόσον δεν επιτρέπεται απ’ το Σύνταγμα. «Το αντικείμενο της φορολογίας, ο φορολογικός συντελεστής, οι απαλλαγές, οι εξαιρέσεις απ’ τη φορολογία και η απονομή των συντάξεων δεν μπορούν ν’ αποτελέσουν αντικείμενο νομοθετικής εξουσιοδότησης» (αρθρ. 78 παρ. 4 Σ/τος). Τό ’καναν σουρωτήρι το Σύνταγμα. Είναι απορίας άξιον, πώς τόσοι νομομαθείς και συνταγματολόγοι στη βουλή διολίσθησαν σ’ αυτή την αντιπαράθεση της αντισυνταγματικότητος, χωρίς κανένα πολιτικό αποτέλεσμα, εκτός από αυτοπροβολή και ντόρος να γίνεται. Δηλαδή δεν ήξεραν, ότι η εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία αποφασίζει περί της συνταγματικότητας ή μη ενός νόμου, όταν ενίσταται η αντιπολίτευση; Αν είναι δυνατόν η κυβέρνηση, να βγάλει αντισυνταγματικό ένα νομοθέτημά της! Αφού, λοιπόν, δεν υπάρχει συνταγματικό Δικαστήριο, τη συνταγματικότητα ενός νόμου την εξετάζει η βουλή.
Το “μεσοπρόθεσμο” πέρασε αλλά τα αποτελέσματά του θα κριθούν στα δικαστήρια από πιθανολογούμενες προσφυγές, όπου η όποια κυβέρνηση θα βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Και ο νοών νοείτο!