Αναζητώντας´τον Μαγγελάνο ενός τριαντάφυλλου´
Η δεκαεξάχρονη συγγραφέας μιλά στις ´διαδρομές´ με αφορμή το πρώτο βιβλίο της ´Η γειτονιά των Ρόδων´
Το κάθε παιδί ζει την εφηβεία με τον δικό του ξεχωριστό, μοναδικό τρόπο. Μέσα στο διάστημα αυτό, μπορεί να δημιουργήσουμε νέους χαρακτήρες και καινούργιες συνήθειες. Και εκείνο που περιμένουμε από τους μεγάλους, είναι μόνο κατανόηση”
επισημαίνει η δεκαεξάχρονη Ελένη (Mehsham) Alieva η οποία αρθρώνει με θάρρος το δικό της ποιητικό και λογοτεχνικό λόγο μέσα από το βιβλίο ´Η γειτονιά των Ρόδων´ που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις ´Ερεισμα´.
Τα στάδια της μετάβασης από την παιδική ηλικία -την περίοδο των υποσχέσεων, στην ωριμότητα της εφηβείας, οι συνεχείς αλλαγές και ψυχολογικές μεταπτώσεις των παιδιών που προσπαθούν να δώσουν νόημα στη ζωή, σκιαγραφούνται διακριτικά μέσα από το πρώτο μυθιστόρημα της Ελένης-Mehsham. Οι ´διαδρομές´ μίλησαν με τη δεκαεξάχρονη μαθήτρια που γεννήθηκε στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν κι από το 2005 μετανάστευσε με την οικογένειά της στα Χανιά, για την πρώτη της επαφή με τη συγγραφή, την πρώτη της βράβευση, τα όνειρα που έχει για το μέλλον αλλά και την μεγάλη της επιθυμία να γίνει μια καλή καρδιολόγος έτσι ώστε όπως μας είπε, να μπορεί να θεραπεύει τους ανθρώπους και να τους δίνει χαρά.
Η πρώτη επαφή με τη συγγραφή…
Γράφω από τη β’ τάξη Δημοτικού. Ομως, από την τρίτη τάξη, άρχισα να γράφω μικρές ιστοριούλες τριών-τεσσάρων σελίδων, το πολύ. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρχε κάποιο ερέθισμα που να με ενεργοποίησε. Αυτό το ταλέντο του να γράφω, μου το έβαλε στην καρδιά μου ο Θεός σαν χάρισμα. Από εκείνη την πρώτη μέρα, προσπαθώ να το εκμεταλλεύομαι όσο το δυνατόν καλύτερα μπορώ… Με την Ελληνική γλώσσα, εξοικειώθηκα πολύ γρήγορα, δεν είχα κανένα πρόβλημα και γι’ αυτόν τον λόγο, τώρα αυτή η γλώσσα, είναι σαν την μητρική μου.
Η πρώτη βράβευση…
Εχω βραβευτεί σε δύο διαγωνισμούς που είχε οργανώσει η Παιδική-Εφηβική Βιβλιοθήκη του Δήμου Σούδας. Στις 2 Απριλίου του 2007 μου απονεμήθηκε, μαζί με τους συμμαθητές μου, το βραβείο του πρώτου καλύτερου ομαδικού παραμυθιού, καλύτερης εικονογράφησης και πρωτότυπου τίτλου, για το παραμύθι «Ξύπνιοι Σώσαμε την Πόλη». Και στις 2 Απριλίου του 2008, μου απονεμήθηκε το βραβείο της καλύτερης εικονογράφησης για το παραμύθι «Μια Πασίγνωστη Οικογένεια Σε Μας Τους Ανθρώπους». Το γεγονός ότι έχω βραβευτεί σε δύο διαγωνισμούς, με κάνει χαρούμενη, διότι όσο να ’ναι δεν είναι μικρό και ασήμαντο πράγμα. Επίσης νιώθω περήφανη, που αναγνωρίστηκαν από κάποιους σημαντικούς ανθρώπους, αυτά που είχα κάνει.
Η έμπνευση…
Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που να με εμπνέουν. Τα βράδια πριν κοιμηθώ προσεύχομαι και την άλλη μέρα μου έρχεται στο μυαλό μια καινούργια ιστορία. Επίσης, όταν γράφω, δεν σκέφτομαι τι πρέπει να γράψω μετά, τι πρέπει να σημειωθεί αργότερα. Ολη η ιστορία βρίσκεται έτοιμη στο μυαλό μου, από τον τίτλο μέχρι και το τελευταίο σημείο στίξης που θα βάλω.
Η γειτονιά των Ρόδων…
Το κύριο θέμα του πρώτου μου βιβλίου, είναι τα εφηβικά στάδια. Μέσα από αυτήν την ιστορία, δίνω τρία μηνύματα στους αναγνώστες. Το πρώτο είναι ότι το κάθε παιδί ζει την εφηβεία με τον δικό του ξεχωριστό, μοναδικό τρόπο. Το δεύτερο είναι ότι, στην εφηβεία υπάρχουν πολλά στάδια από τα οποία περνάμε εμείς τα παιδιά. Μέσα στο διάστημα αυτό, μπορεί να δημιουργήσουμε νέους χαρακτήρες και καινούργιες συνήθειες. Αυτό εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο ζούμε την εφηβεία μας. Και γι’ αυτό, οι μεγάλοι, οι γονείς λίγο-πολύ πρέπει να καταλαβαίνουν τα παιδιά τους, όταν αυτά περνάνε από αυτό το στάδιο. Το τρίτο μήνυμα, κάθε αναγνώστης μου πρέπει να το καταλάβει μόνος του. Δεν είναι δύσκολο, αν έχει πιάσει το νόημα από την αρχή, στο τέλος το βρίσκει εύκολα.
Τα σχέδια για το μέλλον…
Εχω μεγάλη επιθυμία να γίνω γιατρός και συγκεκριμένα καρδιολόγος. Η ιατρική είναι μια αγαπημένη μου επιστήμη. Και δεν με ενδιαφέρουν τα πλούτη και οι δόξες. Αυτό που με νοιάζει περισσότερο από όλα, είναι να θεραπεύω τους μελλοντικούς μου ασθενείς και να τους δίνω χαρά. Επίσης, γράφω και κάτι καινούργιο. Το δεύτερό μου βιβλίο, με τίτλο «Τα Παιχνίδια Της Ζωής» είναι υπό έκδοση, από τις εκδόσεις «Ερεισμα». Είναι πολύ πιο μεγάλο, πλούσιο και ενδιαφέρον. Και αυτό το διάστημα, γράφω το τρίτο μου βιβλίο, που είναι πάρα πολύ μυστηριώδες και φαντασμαγορικό, με τίτλο «Η Ασυνήθιστη Μοίρα»”.
Οικονομική κρίση και όνειρα…
Μαζί με την οικογένειά μου, ζούμε σε αυτήν την χώρα και όπως όλος ο κόσμος, έτσι κι εμείς έχουμε δυσκολίες. Οπως τους αγγίζει όλους αυτή η κρίση, αγγίζει κι εμάς. Ομως, εγώ προσωπικά, ελπίζω σε κάτι καλύτερο και ομορφότερο. Πιστεύω, ότι όσο υπάρχει ο Θεός, όλα μπορούν να διορθωθούν φωτίζοντας τον νου μας και τις καρδιές μας, ώστε να βαδίζουμε στον σωστό δρόμο και να καταλήγουμε στις σωστές αποφάσεις.
Πρέπει να ελπίζουμε, διότι μόνο έτσι η ζωή είναι ομορφότερη, ευκολότερη και λαμπρότερη.
ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ (Mehsam)
Χρήστος Μαχαιρίδης, υπεύθυνος των Εκδόσεων “Ερεισμα”
Μεταναστεύουν οι ελπίδες αναζητώντας την επικράτεια των ονείρων. Ταξιδεύουν στην τρικυμιώδη θάλασσα της λογοτεχνίας αναζητώντας την γειτονιά των ρόδων.
Τη γειτονιά με τα όνειρα μιας δεκαεξάχρονης προικισμένης μαθήτριας που ανοίγει τα φτερά της, με το πρώτο της βιβλίο, στον ουρανό της νεοελληνικής λογοτεχνίας.
Αισθάνθηκα συγκίνηση αλλά και χαρά όταν γνώρισα την Ελένη (Mehsam) Αλίεβα.
Οι καταστροφολόγοι αναλυτές της νεοελληνικής κοινωνίας διαψεύδονται από τους νέους ανθρώπους που ελπίζουν και αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο.
Συγκίνηση γιατί η Ελένη μιλούσε με τόσο αγάπη και θαυμασμό για την Ελλάδα που καθημερινά πλέον απαξιώνεται από τους τοκογλύφους των ελπίδων μας και της ιστορίας μας. Αισθάνθηκα ωστόσο και χαρά γιατί μου δινόταν η ευκαιρία να βοηθήσω ως εκδότης και επιμελητής βιβλίων έναν νέο άνθρωπο που τολμά να αρθρώσει με θάρρος το δικό του ποιητικό και λογοτεχνικό λόγο.
Πώς μπορείς να αρνηθείς την υποστήριξή σου σε μια έφηβη που μόλις ξεκινά το ταξίδι της στην απέραντη θάλασσα της λογοτεχνίας αναζητώντας “τον Μαγγελάνο ενός τριαντάφυλλου”; Ήταν ίσως το μόνο “ναι” που είπα στα καθημερινά “όχι” που σκοτώνουν την ζωή μας.
Λιγα λόγια για
την Ελένη – Mehsam…
Η Ελένη (Mehsham) γεννήθηκε το 1995 στην πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν, Μπακού. Το 2003 μετανάστευσε με την οικογένειά της στην Ελλάδα (Αθήνα) και το 2005 εγκαταστάθηκαν στα Χανιά. Τον Απρίλιο του 2007 τής απονεμήθηκε το βραβείο του πρώτου καλύτερου ομαδικού παραμυθιού, καλύτερης εικονογράφησης και πρωτότυπου τίτλου στον Β’ διαγωνισμό παραμυθιού που διοργανώνει η Παιδική – Εφηβική Βιβλιοθήκη του Δήμου Σούδας. Είναι αριστούχος μαθήτρια και μιλά άπταιστα ελληνικά, αζέρικα και τούρκικα.
«Η γειτονιά των Ρόδων» είναι το πρώτο της βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ερεισμα». (Κεντρική διάθεση: Βιβλιοπωλείο «Ερεισμα», Υψηλαντών 36 πίσω από το Δημαρχείο Χανίων)
