5Ο ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ
Επιμέλεια:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
Kakatsakis@sch. gr
Πολύχρωμος, πολύβουος και πολύτροπος πάντα ο κόσμος των παιδιών του 5ου Δημ. Σχ. Χανίων. Χαίρομαι, χαίρομαι πολύ, έτσι όπως διαρκώς το διαπιστώνω, περιδιαβάζοντας τις 48 ιδιαίτερα επιμελημένες σελίδες του με αρ. 31 τεύχους του περιοδικού του Σχολείου, ´Ο κόσμος των παιδιών´, ο τίτλος του, που κυκλοφορήθηκε με το τέλος της φετινής σχολικής χρονιάς. Και γιατί υπηρέτησα στο όμορφο αυτό σχολείο της Νέας Χώρας ως διευθυντής, για οχτώ ολόκληρα χρόνια, αλλά και κυρίως γιατί το εν λόγω περιοδικό έχει στα 24 πρώτα τεύχη του τη σφραγίδα και της δικής μου προσπάθειας, μαζί μ’ αυτές κι άλλων πολλών διαλεχτών δασκάλων. ´Αλλη μία χρονιά τελειώνει με ευχάριστες αναμνήσεις´, υπογραμμίζει μεταξύ των άλλων, προλογίζοντας το περιοδικό και απευθυνόμενη στα ´Πεμτάκια´, η Συντακτική του Επιτροπή (Δημήτρης Τερτίπης, Κωννος Τζόκας, Λάμπρος Θέος, Μαρία Ντουντουνάκη).
Αλλη μια χρονιά με πολλή δουλειά και περίσσια προσπάθεια από δασκάλους και παιδιά, άλλη μια χρονιά γεμάτη με χρώματα και αρώματα, συμπληρώνω.
Τί κρίμα που μόνο λίγα, πολύ λίγα απ’ τα υπάρχοντα στις σελίδες του περιοδικού χωρούν εδώ!
Β.Θ.Κ.
Το Σχολείο μου
Tο σχολείο μas βρίσκεται σε μια όμορφη συνοικία των Χανίων, τη Νέα Χώρα. Είναι ένα μεγάλο διώροφο κτήριο με μεγάλες αίθουσες και πολλά παράθυρα. Εχει σχήμα ´γάμα´ και τεράστια αυλή που παίζουμε στα διαλείμματα καθώς και την ώρα της γυμναστικής κάνουμε διάφορα αθλήματα. Γύρω από την αυλή υπάρχουν πολλά δέντρα και παγκάκια που καθόμαστε τα παιδιά και συζητάμε. Οι δάσκαλοί μας είναι ευγενικοί και πρόθυμοι να μας διδάξουν (Γλώσσα, Μαθηματικά, Ιστορία, Μελέτη, Θρησκευτικά, Αγγλικά).
Eπίσης μας μαθαίνουν κι άλλες δραστηριότητες όπως: xoρό, γυμναστική, καλλιτεχνικά, μουσική, θεατρική αγωγή, κ.λπ..
Αυτά διδάσκονται σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας. Μεταξύ μας οι συμμαθητές προσπαθούμε να συνεργαζόμαστε, να γινόμαστε καλύτεροι και να αγαπάμε ο ένας τον άλλο.
Στο σχολείο μας γίνονται πολλές γιορτές και εκδηλώσεις αλλά αυτή που ξεχωρίζει είναι η μέρα της υγιεινής διατροφής.
Εγώ και οι συμμαθητές μου αγαπάμε πολύ το σχολείο γιατί μορφωνόμαστε, κάνουμε φίλους κι έτσι μπορούμε να ακολουθήσουμε αυτό που αγαπάμε.
Γαναδάκη Θάλεια Δ1
Η κυρά-Κακή και οι δώδεκα μήνες
Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια γιαγιά που την έλεγαν κυρα-Κακή, γιατί δεν είχε ποτέ στο στόμα της τον καλό το λόγο για κάποιον άλλο και, όταν έβλεπε κάποιον να χαίρεται, θύμωνε πολύ και, όταν έβλεπε κάποιον να στενοχωριέται, χαιρόταν πολύ.
Μια μέρα πήγε στο δάσος να μαζέψει τσουκνίδες, ξύλα και δηλητηριώδη μανιτάρια αλλά, καθώς μάζευε μανιτάρια, μπαμ! Ενα τόπι πετάχτηκε ουρανοκατέβατα στο κεφάλι της. Η κυρα-Κακή θύμωσε πάρα πολύ.
Πήρε μερικά από τα ξύλα που είχε μαζέψει κι άρχισε να τα πετά με μανία προς τα κει απ’
όπου ήρθε το τόπι.
Τότε, πίσω από τους θάμνους πετάχτηκαν 12 αγόρια, οι 12 μήνες. Μόλις είδαν την κυρα-Κακή ξαφνιάστηκαν αλλά ανακουφίστηκαν κιόλας, αφού ήταν μόνο μια γριούλα.
– Καλή μας γιαγιά, συγγνώμη που σε χτυπήσαμε! Είμαστε οι 12 μήνες-αθλητές.
Ποιον αγαπάς περισσότερο;
– Κανέναν.
– Εσύ, Γενάρη, έχεις πολλά χιόνια κι όταν κάνεις σκι, πετάς χιονοστιβάδες με τα παγοπέδιλά σου.
– Φλεβάρη, μου σπας τα νεύρα. Με το καρναβάλι σου τους κάνεις όλους να χορεύουν.
– Μάρτη, είσαι πολύ κουραστικός. Ολο χάδια κάνεις, τη μια κλαις, την άλλη γελάεις.
– Απρίλη, ανατριχιάζω, όταν τσουγκρίζουν τα κόκκινα αυγά.
– Μάη, απ’ τις πολλές σου μυρωδιές παθαίνω αλλεργία κι από το ζουζούνισμα των μελισσών πονοκέφαλο.
– Ιούνη, κλείνεις τα σχολεία κι οι φωνές των παιδιών με ξυπνούν πρωί-πρωί.
– Ιούλη, με τις αφόρητες ζέστες σου, τις ρακέτες και το βόλεϊ στην παραλία μού παίρνεις το κεφάλι.
– Αύγουστε, είσαι ο χειρότερος απ’ όλους. Με τα πολλά σου φρούτα τους βοηθάς όλους να τρων υγιεινά.
– Σεπτέμβρη, με τα πρωτοβρόχια και τα κιτρινισμένα φύλλα λερώνεις διαρκώς την αυλή μου.
– Οκτώβρη, δεν έχω δόντια να δαγκάσω τα κάστανα και τα καρύδια.
– Νοέμβρη, είμαι διαρκώς συναχωμένη.
– Δεκέμβρη, τα πολλά δώρα με τις πολύχρωμες κορδέλες που φέρνεις στα παιδιά μού προκαλούν θλίψη. Εμένα δε μού ’χεις φέρει ποτέ ένα δώρο.
Οι μήνες δυσαρεστήθηκαν από τα λόγια της κυρα-Κακής, αλλά δεν το έδειξαν.
Τότε ο Δεκέμβρης βγάζει ένα τσουβαλάκι και της το δίνει.
– Μην το ανοίξεις παρά μόνο, όταν φτάσεις στο σπίτι σου.
Η κυρα-Κακή το άρπαξε κι έφυγε χωρίς να πει ούτε ένα ´ευχαριστώ´.
Μόλις έφτασε στο σπίτι, κλείδωσε την πόρτα μην την πάρει κανένα μάτι και το άνοιξε με μεγάλη χαρά.
Μια έκπληξη την περίμενε. Αντί για φλουριά πετάχτηκαν: σκορπιοί, φίδια, ακρίδες, αράχνες, σκουλήκια, νυχτερίδες, σαύρες κι όλων των ειδών τα ζωύφια.
Στον πάτο της σακούλας υπήρχε ένα σημείωμα:
´Κυρα-Κακή, αυτό είναι το δώρο που σου ταιριάζει´.
Β2
Το χρονικό μιας εκδρομής
Πριν κλείσουν τα σχολεία για τις διακοπές των Χριστουγέννων, το σχολείο μας έκανε μια ημερήσια εκδρομή στην επαρχία Κισάμου.
Η πρώτη στάση ήταν το χωριό Επισκοπή.
Επισκεφτήκαμε τον ιερό ναό, την Ροτόντα του Μιχαήλ Αρχαγγέλου.
Είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές βυζαντινές επισκοπικές εκκλησίες της Κρήτης. Εχει ένα τεράστιο τρούλο (ροτόντα) στο κέντρο και είναι κτισμένη από πέτρα.
Εχω ακούσει από τον παππού μου, πως στο εσωτερικό του ναού υπάρχουν πολλές τοιχογραφίες και παλιές εικόνες.
Το πάτωμα είναι μωσαϊκό από άσπρο και μαύρο χαλίκι και εικονίζονται φύλλα σε σχήμα καρδιάς.
Η επόμενη στάση έγινε στο σπήλαιο του Αγίου Ιωάννη στην Μαραθοκεφάλα.
Είναι ένα τεράστιο σπήλαιο με πολλούς σταλαγμίτες και σταλακτίτες.
Το εκκλησάκι του Αγίου είναι κτισμένο στα δεξιά τής εισόδου.
Σύμφωνα με την παράδοση ασκήτευε στην περιοχή, ζώντας γυμνός και περιφερόμενος σαν αγρίμι μέσα στα βράχια. Προσευχήθηκε, χτύπησε με το ραβδί του το βράχο και από τότε στάζει νερό. Ενας κυνηγός χτύπησε κατά λάθος τον Αγιο Ιωάννη, περνώντας τον για κάποιο ζώο. Και αυτός λίγο πριν πεθάνει ζήτησε από τον κυνηγό να τον μεταφέρει μέσα στο σπήλαιο. Ετσι λέγεται πως βρέθηκαν τα οστά του σε εκείνο το σημείο στο βάθος της σπηλιάς. Η σπηλιά μπορεί να φιλοξενήσει έως και 1000 άτομα . Στο πόλεμο του 1940 κρύφτηκαν και γλίτωσαν από τους Γερμανούς πάρα πολλές οικογένειες.
Επί τουρκοκρατίας ήταν το κρυφό σχολειό. Την παραμονή των Χριστουγέννων γίνεται η θεία λειτουργία για τη Γέννηση του Χριστού. Κάθε χρόνο γίνεται αναπαράσταση της Γέννησης του Θεανθρώπου. Στο εσωτερικό της σπηλιάς βάζουν την φάτνη με ζώα, και ένα φωτεινό αστέρι φωτίζει το σπήλαιο.
Η επόμενη στάση έγινε στο ελαιουργείο της Ενωσης Κολυμβαρίου. Εκεί είδαμε τη διαδικασία πώς γίνεται το λάδι.
Η τελευταία στάση ήταν στο γήπεδο ποδοσφαίρου. Εκεί φάγαμε και παίξαμε πολύ, μέχρι που φύγαμε
Αυτή η εκδρομή ήταν η καλύτερη που έχει πραγματοποιήσει το σχολείο μας.
Λευτέρης Κουβαριτάκης
και όλα τα παιδιά του ΣΤ1
