Ο πρωτογενής τομέας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα είναι ιστορικά συνδεδεμένος με την ευημερία και την πρόοδο της χώρας. Ωστόσο, τα τελευταία 35 χρόνια λόγω έλλειψης εθνικού σχεδιασμού από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και την κομματική εκμετάλλευση ο αγροτικός τομέας διαβρώθηκε και αποσαθρώθηκε. Ο προσανατολισμός όλων των εμπλεκομένων ήταν η είσπραξη των επιδοτήσεων σε βάρος της παραγωγής ανταγωνιστικών προϊόντων.
Σήμερα, μετά από έξι συνεχόμενα χρόνια κρίσης και παρά τη σημαντική μείωση της εγχώριας κατανάλωσης, το ισοζύγιο εμπορίας αγροτικών προϊόντων είναι ελλειμματικό. Δεν έχουμε διατροφική αυτάρκεια σε βασικά είδη (20% στο βοδινό κρέας, 30% στο χοιρινό, 50% στο αγελαδινό γάλα, 30% στο αλεύρι για ψωμί, 30% στα όσπρια, κ.λπ.). Εχουμε «δημιουργήσει» όλες τις συνθήκες για να εκτινάξουμε το κόστος παραγωγής στα ύψη απειλώντας την οικονομική βιωσιμότητα κάθε αγροτικής εκμετάλλευσης. Εισάγουμε σχεδόν το σύνολο των αγροτικών εισροών και εφοδίων, από σπόρους, λιπάσματα, γεωργικά φάρμακα, μηχανήματα, καύσιμα και λιπαντικά μέχρι ζωοτροφές και ζωικό κεφάλαιο αναπαραγωγής.
Τα πρόσφατα ψηφισμένα και τα σχεδιαζόμενα μέτρα για τους αγρότες, όπως η κατάργηση της επιστροφής του φόρου πετρελαίου (Ε.Φ.Κ.), η αύξηση του Φ.Π.Α. των εισροών (φυτοφάρμακα, λιπάσματα κ.λπ.) στο 23%, η αύξηση της φορολογίας εισοδήματος στο 26% (από το πρώτο ευρώ για όλους), ο τριπλασιασμός των ασφαλιστικών εισφορών που θα φτάσουν στο 27% του εισοδήματος και η διατήρηση του Εν.Φ.Ι.Α. στα αγροτεμάχια αποτελούν τη χαριστική βολή για το τομέα. Καμιά επαγγελματική τάξη δεν θα μπορούσε να τα απορροφήσει, πόσο μάλλον ο αγροτικός τομέας με τις διαρθρωτικές αδυναμίες. Ακόμα και η Γερμανία έχει αφορολόγητο για τους αγρότες 7.664 ευρώ και φορολογικούς συντελεστές που ξεκινούν από το 14% ανάλογα με το μέγεθος.
Αυτά δεν ταιριάζουν σε μια αριστερή κυβέρνηση. Την ύστατη στιγμή ας δουν τι ισχύει τουλάχιστον στις άλλες χώρες της Ε.Ε. Και μη ξεχνάμε ότι τα αγροτικά προϊόντα αποτελούν την πρώτη ύλη για το 40% της μεταποιητικής μας δραστηριότητας. Και βέβαια ότι το αγροτικό πρόβλημα δεν είναι θέμα απλά οικονομικό. Είναι θέμα κοινωνικό, αφού μιλάμε για ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού. Αλλά είναι και θέμα βαθύτατα εθνικό, αφού αφορά την προστασία του περιβάλλοντος, τη ζωή και την ευημερία της υπαίθρου και των νησιών μας.
