Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΑΡΑΧΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ
∆ιαδραµάτισε σηµαντικό ρόλο στον Εθνικό ∆ιχασµό συντασσόµενος µε την παράταξη των βασιλοφρόνων – αντιβενιζελικών.
Το 1917 εξορίστηκε στην Κορσική, παρέα µε τον περιβόητο Γούναρη (Γουδί).
Το 1902 αποφοίτησε στη πολεµική ακαδηµία του Βερολίνου, µε εµφανείς επιρροές από τον Πρωσικό Μιλιταρισµό. Είχε άριστες σχέσεις µε τη βασιλική οικογένεια. Η βασίλισσα Σοφία, αδελφή του Κάϊζερ της Γερµανίας, τον αποκαλούσε «Γιαννάκη».
Το 1916 περίπου, µε τους Γ. Στρέιτ, ∆ούσµανη, και τη βασίλισσα Όλγα, επηρέαζαν το Βασιλιά Κων/νο, διατηρούσαν συνεχή επαφή µε το Βερολίνο (εν εξελίξει του Α΄ Παγκοσµίου Πολέµου), στο οποίο διοχέτευαν απόρρητα έγγραφα, µε αξιωµατούχους της Γερµανικής Πρεσβείας στην Αθήνα. (τα συµπεράσµατα δικά σας).
Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ∆ΙΚΤΑΤΟΡΑ Ι. ΜΕΤΑΞΑ ΜΕ ΤΑ ΧΑΝΙΑ
Μόλις τρείς µήνες µετά την εγκαθίδρυση της δικτατορίας, και οκτώ µήνες, από το θάνατο του Ελ. Βενιζέλου, το πρωί της 7ης Νοεµβρίου 1936, ο δικτάτορας έφθασε στο λιµάνι των Χανίων.
Μόλις πάτησε το πόδι του στην αποβάθρα, είδε στην υποδοχή του, πολυάριθµο στρατό, χωροφυλακή και ελάχιστους µαθητές. Ο λαός των Χανίων απουσίαζε στο σύνολό του. Με το που προχώρησε λίγα µέτρα ακούστηκε µια κραυγή :
Ζήτω η δηµοκρατία! Θάνατος στο φασισµό! Κάτω η 4η Αυγούστου! Συγχρόνως κυκλοφορούσαν αντιδικτατορικές προκηρύξεις παντού. Αυτά γινόταν σε κάθε βήµα του δικτάτορα…..
Τον επόµενο χρόνο υπολόγισε, ότι ο λαός θα είχε ξεχάσει και το Μάιο του 1937 ξαναήλθε στα Χανιά µαζί µε το βασιλιά Γεώργιο το Β΄. Είχαµε µία από τα ίδια…..
Στην πόλη των Χανίων, τα παράθυρα των σπιτιών ήταν κλειστά και κανείς δεν κυκλοφορούσε, µόνο χωροφύλακες στους έρηµους δρόµους.
Το απόγευµα της ίδιας µέρας έγινε επίσηµη δεξίωση από τον Γ.∆.Κ. Μπότη Σφακιανάκη στην αίθουσα «Χρυσόστοµος». Την ώρα της συγκέντρωσης µέλη της ∆ηµοκρατικής Νεολαίας Χανίων διέκοψαν την παροχή ηλεκτρικού ρεύµατος και η αίθουσα βυθίστηκε στο σκοτάδι….
Στις 29 Ιουλίου 1938, οι πρώην βουλευτές Χανίων Αρ. Μητσοτάκης, Μπακλατζής, Βολουδάκης, µαζί µε το δήµαρχο Χανίων Γιάννη Μουντάκη, και το φυγόδικο στρατηγό Μ. Μάντακα, αποφάσισαν να ανατρέψουν την δικτατορία…
Το κίνηµα απέτυχε µε αποτέλεσµα να γεµίσουν όλα τα µεσαιωνικά φρούρια-φυλακές της Ελλάδος, Χανιώτες κρατούµενους.
Να µην ξεχνούµε και το κίνηµα του 1935, όπου το Λαϊκό κόµµα εκτέλεσε τους στρατηγούς Παπούλα – Κοιµήση και τον επίλαρχο, εκ Λάκκων Κυδωνίας Βολάνη.
Η Κρήτη ούτε µετά από το θάνατο του Μεταξά γλύτωσε απ’ αυτόν, … µε πονηριά τους είχε αφαιρέσει 4000 όπλα, τα οποία υποτίθεται ότι θα έστελνε στην Αλβανία.
Επίσης δεν όπλισαν το λαό, διότι όπως έλεγε ο υποστράτηγος Κίτσου, «τα όπλα οι χωρικοί θα τα έστρεφον κατά της κυβερνήσεως». (πλοίο «Θαµώνη), κλπ.
ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΒΑΣΙΛΙΑ – ΜΕΤΑΞΑ, ΜΕ ΤΑ ΧΑΝΙΑ, ΚΑΙ ΚΑΤ’ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΣΕ ΒΕ
ΝΤΕΤΑ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟΝ Β΄ Π.Π.
===================
ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
Η 5Η ΜΕΡΑΡΧΙΑ ΚΡΗΤΩΝ
Ο Ηλίας Φιλιππίδης στο βιβλίο του «ΚΡΗΤΗ 1941» γράφει:
…«ο τρόπος αντιµετώπισης της 5ης Μεραρχίας, αποδεικνύει όχι µόνο το µίσος των καθεστωτικών της 4ης Αυγούστου κατά των Κρητικών, λόγω των κινηµάτων του 1935 και 38, αλλά και την πρόθεσή τους να µην συνεχισθεί ο πόλεµος στην Κρήτη, έτσι ώστε να µην αναδειχθεί το νησί σε προπύργιο του Ελληνισµού. Γι αυτό και αντιµετώπιζαν την 5η Μεραρχία, περισσότερο ως σύνολο πολιτικών οµήρων και καταδίκων , παρά ως στρατιώτες της πατρίδας που υπερέβαλαν τους εαυτούς τους, κατά την εκτέλεσιν των καθηκόντων τους»………
Η ΥΠΟΠΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΑ 5η Μεραρχία, έχει πολλές φορές γραφτεί, ότι είχε 1141 νεκρούς, 2025 τραυµατίες και 2550 µε κρυοπαγήµατα και 450 από άλλες ασθένειες. Γιατί;; η Μεραρχία Κρητών, όπως γράφεται, είχε τις µεγαλύτερες απώλειες από τις άλλες Ελληνικές Μεραρχίες ;;
Κάποιοι µειωµένης αντίληψης, και µεγαλωµένοι στα σαλόνια και κρίνοντας µε σηµερινά δεδοµένα την τότε εποχή, αποδίδουν τα κρυοπαγήµατα στο ήπιο!!!! κλίµα της Κρήτης. Τους πληροφορώ ότι…
Ο ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΤΗΣ 5ΗΣ ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ ΚΡΗΤΩΝ
«….Στις 12 Νοεµβρίου 1940 πήγαµε από Σούδα Θεσσαλονίκη µε καράβια. Ποδαρόδροµο πήγαµε Λαγκαδά, απ’ όπου µε σιδηρόδροµο µας πήγανε Αµύνταιο και από εκεί µε τα πόδια στο µέτωπο…….
Μέχρι τις 27 του Γενάρη του 1941 µας ταλαιπωρούσανε στους δρόµους µέχρι να φτάσουµε στην πρώτη γραµµή. Η πείνα, οι ταλαιπωρίες, και τα κρύα του χειµώνα µας είχανε τσακίσει. Τα µουλάρια ψοφούσανε το ένα µετά το άλλο, από τη πείνα και το κρύο. Λίγα αλεσµένα χαρούπια που τους φέρνανε, τα κλέβανε οι στρατιώτες και τα τρώγανε αυτοί……..
Ο µέραρχός µας Παπαστεργίου (στο κίνηµα Ελ. Βενιζέλου είχε στερηθεί βαθµού) είχε δηλώσει επανειληµµένως, ότι θα µαυροφορέσει την Κρήτη, εκδικούµενος τους Κρητικούς για τα δηµοκρατικά τους αισθήµατα, γιατί είχαν επαναστατήσει ενάντια στο Μεταξά….
Τα ξηµερώµατα της 28ης Γενάρη πιάσαµε θέση για επίθεση.… είµαστε νηστικοί από την προηγούµενη µέρα και µας λέγανε ότι θα κάνανε διανοµή συσσιτίου την εποµένη, υπολογίζοντας σε οικονοµία λόγω των σκοτωµένων…
ΤΡΕΜΠΕΣΙΝΑ
Άρχισε η επίθεση ….. από τα 12 πολυβόλα που είχε ο λόχος µας δούλεψαν µόνο τα 5 ελλείψει ορυκτελαίου. Ο σκοπός δεν πέτυχε και περάσαµε τη νύχτα καθισµένοι πάνω στο κράνος, µε το αντίσκηνο στη πλάτη, τρέµοντας από το κρύο, καθ’ όσο είχε χιόνι και χωρίς φαί….. την άλλη µέρα επιτεθήκαµε πάλι στο ύψωµα και το καταλάβαµε αλλά πέσαµε στα πυρά του δικού µας πυροβολικού και σκοτώθηκαν τουλάχιστον 15 δικοί µας.
Τώρα έπρεπε να κρατήσουµε το ύψωµα, καθ’ όσων το είχε καταλάβει το 5ο σύνταγµα Τρικάλων δύο φορές και τους το είχαν πάρει πίσω οι Ιταλοί. Για να µην πάει το αίµα χαµένο, τρέξαµε και βγήκαµε πάνω στο ύψωµα. …. Πέσαµε στην προπαρασκευή του Ιταλικού πυροβολικού. Μας κατασπαράξανε…. Όλοι οι άνδρες του στοιχείου µου είτε σκοτώθηκαν είτε τραυµατίστηκαν, και έµεινε µονάχα ο σκοπευτής, Σηφοπολάκης Μανούσος από τ’ Ασκύφου Σφακίων, και ανάλαβε γεµιστής ο δεκανέας Αντωνοβαρδάκης Αρτέµης από την Παλιόχωρα Σελίνου, γιατί είχε χάσει το δικό του πολυβόλο.
Την ώρα που τοποθετούσαµε το πολυβόλο, άκουσα το σφύριγµα µιας οβίδας που νόµισα ότι θα έπεφτε πάνω µου. Με δόνησε και µ’ άφησε αναίσθητο και όταν συνήλθα διαπίστωσα ότι ήµουνα τραυµατισµένος και σκεπασµένος µε χιόνια.
Κοιτάζω και βλέπω, το πολυβόλο παραµορφωµένο ριγµένο δίπλα, το γεµιστή πεταγµένο 10 µέτρα πέρα, ολόµαυρο, γινοµένο κιµά, ζυµωµένο µε τα ρούχα του. Βλέπω το σκοπευτή 2 µέτρα από το πολυβόλο και ζούσε ακόµη και µόλις µε είδε µου ζήτησε βοήθεια. Τον έπιασα από τις µασχάλες και τον έσυρα ποιο πέρα και πέθαινε στα χέρια µου. Και οι δύο ήσαν µοναχογιοί.
Πήρα τα πυροµαχικά τα έδωσα δίπλα σε ένα άλλο πολυβόλο, έπιασα θέση ποιο πέρα και έβαζα µε το όπλο. Ήτανε τόσο σφοδρή η αντεπίθεση, που αν δεν είµαστε µεθυσµένοι από το µακελειό και να µην λογαριάζουµε τίποτα άλλο παρά να µην πάει το αίµα που χύθηκε χαµένο, θα χάναµε τη µάχη, γιατί είχαµε µείνει λίγοι, ενώ αυτοί ήταν πολυάριθµοι και µε καλύτερο οπλισµό. Τους αποκρούσαµε τους κυνηγήσαµε και καταλάβαµε και το ψηλότερο ύψωµα της ΤΡΕΜΠΕΣΙΝΑΣ , που δεν ήταν στον αντικειµενικό σκοπό. Στο πεδίο της µάχης το χιόνι είχε σκεπαστεί από νεκρούς, γυλιούς και όπλα.
ΑΠΟ 160 ΑΝ∆ΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ Ο ΛΟΧΟΣ ΜΑΣ ΜΕΙΝΑΜΕ 35. ΦΤΥΝΑΜΕ 2 ΜΕΡΕΣ ΜΑΥΡΟ ΣΑΛΙΟ ΑΠΟ ΤΗ ΚΑΠΝΗ.
Μείναµε και κείνο το βράδυ νηστικοί µέχρι την άλλη µέρα το µεσηµέρι….. τροφή µας φέρνανε µια µέρα, πολύ λίγη και ξηρά, και δύο δεν µας φέρνανε. Μοιραζόµαστε 1,800 γρ. ψωµί 14 άτοµα.
Τρώγαµε βροµότυρο, κορινθιακή σταφίδα γεµάτη άµµο και κονσέρβες κόρνε µπίφ χωρίς νερό. Τρώγαµε χιόνι αλλά αντί να ξεδιψάσεις καίγεσαι περισσότερο……
Έπιασε µεγάλη χιονοθύελλα που κράτησε µέρες…… Οι ψείρες δεν µας αφήνανε ένα λεπτό ήσυχους, ……..
Ο καιρός είχε φτιάξει και το χιόνι µε το κράι (παγωνιά) είχε παγώσει και γλιστρούσε πολύ. Είδα ένα στρατιώτη που τσουροβολούσε προς τα κάτω και όσο πήγαινε ανάπτυσσε ταχύτητα µέχρι που δεν τον έβλεπα πιά. Σίγουρα έγινε κοµµάτια……
Η µεραρχία µας είχε κάνει στην πρώτη γραµµή καιρό και δι αυτό έπρεπε να γυρίσει στα µετόπισθεν, αλλά ο µέραρχος µας, (ο Παπαστεργίου) στις προτάσεις που του κάνανε οι ανώτεροί του για αντικατάσταση από άλλη µονάδα, απαντούσε ότι οι άνδρες µου έχουνε την δύναµη και την ικανότητα να συνεχίσουν να µάχονται. Αυτό το έκανε για να εκδικηθεί τη δηµοκρατική Κρήτη.
……………
……. Οι Κρητικοί όµως τον περιποιήθηκαν καθώς πρέπει. Τον ενταφιάσανε στα χώµατά τους, σαν καλό φίλο της Κρήτης….»
ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ ΟΤΙ 83 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ.
*O Kατσανεβάκης Μιχάλης
είναι αρχιτέκτων µηχ.
συγγραφέας-ιστ. ερευνητής
