Ο καλλιτέχνης που από νεαρή ηλικία επέμενε ότι «θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν» έφτασε σήμερα σε ηλικία 74 ετών να επιβεβαιώνεται, όταν τραγουδούσε το σατιρικό άσμα του «Είμαι πολύ ωραίος» με τον καλύτερο τρόπο, μιας και όπως πολλοί καταμαρτυρούν, διαθέτει πολύ φως στην παρουσία του και στην προσωπικότητα του.
«Αυτό το φως που βλέπετε, όλοι σας, ήρθε μετά από πολύ δουλειά με τον εαυτό μου, πολλές δυσκολίες, μάχη με τον καρκίνο και γερή απογοήτευση με ανθρώπους του χώρου που αποδείχθηκαν ότι δεν είχαν τις ίδιες αξίες με μένα», αναφέρει στα “Χανιώτικα Νέα” ο τραγουδοποιός, καλλιτέχνης, μουσικός Θέμης Ανδρεάδης.
Όταν συμφώνησε να κάνουμε κουβέντα γύρω από τη ζωή του, να τον γνωρίσουμε καλύτερα, έβαλε τον όρο να μην μιλήσουμε για πράγματα που δεν επιθυμεί να πάρει θέση. Τελικά, πρόκειται για προσωπικότητα με πολύ σεβασμό στις ζωές των άλλων, στις επιλογές τους, στο πως εκφράζονται κυρίως όμως στην ελευθερία –όπως είπε- που πρέπει να έχουν όλοι οι άνθρωποι στο διάβα της ζωής τους.
«Στη ζωή μου από τα 16 μου χρόνια στις μπουάτ το 1966 μέχρι και το 1992 ακολούθησα έναν βηματισμό με προσήλωση στην τέχνη μου. Την οποία δε σας κρύβω, τη θεωρώ λειτούργημα. Από τα μαθήματα κιθάρας με τον Νότη Μαυρουδή μέχρι και όλες τις συνεργασίες μου με πληθώρα καλλιτεχνών, συνθετών, σπουδαίων προσωπικοτήτων του τραγουδιού όπως ο Νίκος Ξυλούρης τον οποίο χαρακτηρίζω ως Μέγιστο, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, η Βίκη Μοσχολιού, Μητσιάς, Πάριος, Γιώργος Μαρίνος, Μίμης Πλέσσας, Χατζηνάσιος και τόσοι άλλοι, ένα σημαντικό διδάχτηκα… να κρατάω τον εαυτό μου προστατευμένο από την υπερβολή», λέει ο Θέμης Ανδρεάδης επισημαίνοντας πως εκείνη τη χρονιά το 1992 πήρε την απόφαση να αποσυρθεί για 22 ολόκληρα χρόνια.
Το 2012 μετά από παρότρυνση γιού και της συζύγου, ξεκίνησε πάλι να συνθέτει, να ερμηνεύει, να υπάρχει πάνω στις μουσικές σκηνές «…όμως ο ύψιστος άλλα είχε ετοιμάσει… Ασθένειες τις οποίες έπρεπε να πολεμήσω. Βγήκα νικητής φυσικά, με τη βοήθεια της ψυχής μου και των αγαπημένων μου ανθρώπων. Μετά από πολύ δύσκολες καταστάσεις, πριν 2 χρόνια ύστερα από σειρά συμπτώσεων και με απίστευτη αγάπη από τον κόσμο, βρέθηκα στην Μπουάτ ΑΠΑΝΕΜΙΑ που από το 1964 υπάρχει, όπως επίσης και στη μουσική σκηνή ΚΥΤΤΑΡΟ να ενώνω μουσικά το χθες με το σήμερα, προσφέροντας απλόχερα, με πολλές αλήθειες την καθαρή ψυχαγωγία που τόσο έχει ανάγκη ο κόσμος».
Ομολογεί στην κουβέντα μας, πως η επιστροφή του συνοδεύτηκε από μία έκπληξη. «Είδα τον κόσμο να μου δείχνει πως ποτέ δε με ξέχασε, ποτέ δεν έφυγα από την καρδιά του και αναζητούσε την Αλήθεια μου όπως την κατέθετα και την καταθέτω ακόμα μέσα από τα τραγούδια μου. Μου έκανε τεράστια εντύπωση αυτό, διότι γνωρίζω καλλιτέχνες που λείπουν για λίγο από τον κόσμο και αμέσως ξεχνιούνται. Είναι αλήθεια πως ο κόσμος έχει αλάθητο κριτήριο, αναγνωρίζει… το υποσυνείδητο του καταγράφει τους καλλιτέχνες με εντιμότητα και καθαρότητα».
Αποδέχεται ο Θέμης Ανδρεάδης ότι πιο πέρα από την αγάπη υπάρχει η Αλήθεια. «Μέσα από το είδος που καθιερώθηκα, το σατυρικό τραγούδι, δέχομαι πως υπήρχαν πολλές προφητικές αναφορές οι οποίες σήμερα βρίσκουν έδαφος επιβεβαίωσης με όλα όσα συμβαίνουν και ζούμε ως κοινωνία. Στις εμφανίσεις μου ερμηνεύω ακόμα τα τραγούδια του 1972 και μετά, κυρίως διότι ο κόσμος που έρχεται ζητάει να τα ακούσει».
Άρδην έχουν αλλάξει οι εποχές από τις δεκαετίες 1970 – 1980 σε σύγκριση με το σήμερα λέει στα “Χανιώτικα Νέα” ο κ. Ανδρεάδης εξηγώντας πως: «…μετά το 1990 με την θορυβώδη είσοδο του διαδικτύου, την κρίση στις δισκογραφικές εταιρείες και την αλλαγή των χώρων διασκέδασης, όλα άλλαξαν στην ψυχολογία των θαμώνων, στο πως αντιλαμβάνονται τους καλλιτέχνες. Εκείνα τα όμορφα χρόνια, ακόμα και όταν ερμήνευα τα αστεία τραγούδια, τα σατυρικά, οι άνθρωποι πάντα έφευγαν έχοντας περάσει καλά, έχοντας τις ψυχές τους γεμάτες, έχοντας δείξει σεβασμό και συμμετοχή στον καλλιτέχνη. Εκείνα τα χρόνια δεν αναλωνόταν ο κόσμος σε χαζοχαρούμενες καταστάσεις εντυπωσιασμού… και μέχρι εκεί».
Με τη σύζυγο του την Άννα είναι 47 χρόνια μαζί. «….δεν υπάρχει συνταγή για επιτυχημένη οικογενειακή ζωή. Το μόνο που λέω είναι ότι, ο ένας οφείλει να μπαίνει στη θέση του άλλου. Να υπάρχει κουβέντα, σεβασμός». Η ασφάλεια μιας καλής σχέσης, η γοητεία της, λέει πως, εντοπίζεται ακόμα και στη συνύπαρξη των καλλιτεχνών με τους ανθρώπους που τους ακολουθούν. «Από 16 χρονών που τραγουδάω μέχρι σήμερα στην ηλικία των 74 ετών, ότι είδος τραγουδιού κι αν λέω, από σατυρικό μέχρι ρεμπέτικο, από μπαλάντα μέχρι κοινωνικό, διαπιστώνω συνέχεια πως αυτό που με ενώνει με τον κόσμο είναι ο σεβασμός κι η επικοινωνία. Όλα λοιπόν συνταιριάζουν, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας».
Μνημόνευσε τις συνεργασίες του με καλλιτέχνες όπως ο Γιάννης Λογοθέτης, με τον οποίο έγραψαν εποχή στις μπουάτ, ο Νίκος Ξυλούρης για τον οποίο μας μίλησε με τα πιο δυνατά λόγια, όσο και για τον Γιάννη Μαρκόπουλο ο οποίος του αναγνώρισε, πως είχε την ικανότητα να ερμηνεύει διαφορετικά είδη τραγουδιών με αποτέλεσμα να τον βγάλει μπροστά και να τον μάθει να μη φοβάται να ερμηνεύει. «Και σήμερα όμως υπάρχουν πολύ καλές περιπτώσεις ερμηνευτών όπως για παράδειγμα ο Χρήστος Θηβαίος, ο Φοίβος Δεληβοριάς και άλλοι, που έχτισαν την πορεία τους. Σε μία εποχή όπου βλέπουμε την ευκολία που κάποιος παίρνει το μικρόφωνο και ανεβαίνει στη μουσική σκηνή. Προσωπικά, επειδή εδώ και χρόνια δεν έχω επαφές με τις δισκογραφικές δε θέλω να κρίνω, όμως αυτό που είναι ξεκάθαρο αφορά στο ότι αν δεν προσέχουμε, όλα γυρνάνε μπούμερανγκ. Αν θέλεις κάτι, πρέπει να βγεις, να παλέψεις. Μόνο έτσι υπάρχει αποτέλεσμα με αύριο και συνέχεια. Συμβουλές δε δίνω… Αν όμως κάτι πω σε νέα παιδιά, λέω να είναι ο εαυτός τους, τίποτε άλλο και να αναλαμβάνουν πάντα τις ευθύνες τους».
Επιμένει πως η στάση ζωής του καθενός, αποδεικνύει και υποδεικνύει τα πάντα προς τους πάντες. «Δε χρειάζεται να δίνουμε συμβουλές, να κρίνουμε να χαράσσουμε πορείες σε άλλους ανθρώπους. Λειτουργώ έτσι, ίσως επειδή παραμένω στην Αριστερά, ζω ως Αριστερός».
Αγαπάει την Κρήτη πολύ, έχει ταξιδέψει πολλές φορές και όπως μας εξομολογήθηκε «Κάποτε παραλίγο σε ένα τροχαίο έξω από το Ηράκλειο, βράδυ Δευτέρας 1975 ο οδηγός χτύπησε μία γυναίκα η οποία μπήκε μέσα από το παρμπρίζ, παραλίγο να σκοτωθώ. Κρήτη όμως είμαι όμορφες στιγμές με τα αδέρφια του Ξυλούρη τον Γιάννη και τον Ψαραντώνη που όποτε βρεθώ στο νησί έρχονται να με συναντήσουν».
Κλείσαμε την κουβέντα μας με την προοπτική να βρεθεί στα Χανιά κάνοντας την επισήμανση ο Θέμης Ανδρεάδης, ότι «…στη ζωή αξίζει να ανταμώνεις με ωραίους, καλόψυχους, ευγενείς ανθρώπους».
