Άλλο θέµα σχεδίαζα, για τις ‘‘Αφορµές’’ µου, άλλο. Οι µέρες επικαιροποιούν την Ιστορική Ωραιότητα τριών τουλάχιστον, επετείων για την ελληνισµοσύνη.
Τη Μάχη της Κρήτης, τη Γενοκτονία των Ποντίων και την Άλωση!
Όµως, η συγκινητική νοσταλγία που µου άφησε στο ‘‘Περιδιαβάζοντας’’, ο κύριος Καλαϊτζόγλου µε το ωραίο του αφιέρωµα ‘‘Άγια κονοστάσια’’, ‘‘Χανιώτικα νέα’’ 19/05/25, µ’ έκανε ν’ αλλάξω γνώµη. Και να γράψω δυο κουβέντες για µια ‘‘τριλογία’’ που θυµούµαι γλυκά κι ευλαβικά, από τα τρυφερά µου χρόνια…
Από τεσσάρων ή πέντε χρονώ, το εικονοστάσι της γειτονιάς µου.
Απέναντί µου, πολύ κοντά στην άκρη του δρόµου. Μεγάλο, κάτασπρο σαν ‘‘όρθριος κρίνος’’ στο ανάστηµα ενός ενήλικα.
Μάζευε ευχαρίστως τα… παρακάλια µας, να γλυτώσουµε την τιµωρία για τις ζαβολιές, να µας πάνε εκδροµή σήµερα.
Η πιτσιρικαρία, έφερνε και λιβανάκι να το κάψει στα καρβουνάκια και να µοσχοµυρίσει ο τόπος, οι µαµάδες, οι γιαγιάδες, τα Σαββατόβραδα εδώ!
Στο λατρεµένο «εκκλησουδάκι»!
Στην Παναγία λέει αφιερωµένο, όµως είναι γεµάτο εικόνες! Το καντηλάκι του δεν σβήνει και λένε οι παλιοί πως θα πρέπει να στέκει εκεί, εκατό χρόνια!
Ύστερα η θύµισή µου µε φέρνει σε µια πένθιµη νύχτα της πρώτης µου νεότητας! Τη νύχτα που έχασα τη µανούλα µου, σε λίγα λεπτά της ώρας, νέα, αγαπηµένη, πολύτιµη…
Το δάκρυ πολύ, το θρήνηµα βαρύ.
-Κατέβασε Φωτεινή παιδί µου κάτω, ακούω την προτροπή της θείας Ελένης. Κατέβασε από το εικονοστάσι τα στέφανα της µάνας σου. Πρέπει να τα πάρει µαζί της, αφού φεύγει πρώτη… Ήµουν µικρή, δεν ήξερα…
Στο οικογενειακό το ‘‘σπιτικό τέµπλο’’ σταθερά, οι εικόνες… Μικρές της Παναγίας, του Σωτήρα, του Τροπαιούχου ∆ρακοκτόνου και του Αγίου Στυλιανού! Ακόµη, ένα µικρό µικρό µπουκαλάκι µύρο, δυο τρια ξερά κοµµατάκια αντίδωρο και δυο σταυρουλάκια των Βαΐων! Μπροστά, ορατά από το τζάµι, τα λευκά στέφανα, µε τα λιλιπουτεία λουλουδάκια και λαµπυρίζουσες ακόµη τις πετρούλες, να µιµούνται τον µαργαρίτη!
Ύστερα, ύστερα πάλι, θυµήθηκα που, πολύ πρόσφατα, νοµίζω την ηµέρα των Μυροφόρων, βρήκα τυχαία, µια πολύ όµορφη πρόσκληση, της Νοµαρχίας τότε. Μιλούµε για την ηµεροµηνία 19/02/2003… Ήταν και η ανακοίνωση για την εκδήλωση στα ‘‘Χανιώτικα νέα’’ καθώς κι ένα µικρό τσαλακωµένο ευχαριστήριο, του αείµνηστου Αντώνη Πλυµάκη, για τους συντελεστές. ‘‘Σπήλαια στα Χανιά’’ το βιβλίο που παρουσιάζεται και µια έξοχη φωτό µε σταλακτίτες και την λεζάντα ‘‘Σπήλαιο Κουρουπήδων (Κόκκινο Χωριό)’’.
Το κάλεσµα κάνει ο κ. Γ. Κατσανεβάκης, που χαιρέτισε ασφαλώς την Έκδοση της Νοµαρχίας, και είχα την τιµή και τη χαρά να διαβάσω µερικά ωραία αποσπάσµατα… Μα τι ωραίες εποχές.
Επιµελητήριο Χανιών λοιπόν Τετάρτη… Είκοσι δυο χρόνια πέρασαν κιόλας…
Κι ο κόσµος, ο κόσµος µας, ποτέ εννοείται δεν λησµονεί εκείνο τον άξιο άνθρωπο! Ανήσυχος έµπευσµένος µε λατρεία στη φύση!
Τα µυστικά της, τις µυρωδιές της, τις αξίες της, την Ιερότητά της. Άφησε και έργο συγγραφικό το ευχαριστώ και πάλι για τα βιβλία που µου ‘στελνε την καλοσύνη του, την δωρικότητα, την σεµνότητα, την προσφορά… (βιβλία, φωτό, κειµήλια).
Επίµετρο:
Στα ‘‘Άγια Κονοστάσια’’
του αφιερώµατος η αναφορά στον Παππού της Κρήτης,
µε το κονοστάσι του, και
στον Αντώνη Πλυµάκη για
την θαυµάσια συλλογή του,
µε την Κρητική
του περιδιάβαση.
