Λένε ότι όλες οι υστερίες έχουν ώρες λήξεως. Έτσι συµβαίνει παντού και πάντα.
Εδώ κοντέψαµε να πάθουµε υστερία µε τη Γιουροβίζιον όπου δεν διαπρέψαµε καλλιτεχνικώς, αλλά ευτυχώς όλη η διοργάνωση κινήθηκε σε ρηχά νερά κι έτσι δεν µας ένοιαξε και πολύ.
Γενικά µας αρέσει όπου πάµε να κάνουµε πολύ φασαρία. Το ταµπεραµέντο της φυλής. Τις ίδιες ηµέρες µας έπιασε υστερία µε την επίσκεψη του Έντι Ράµα στο Γαλάτσι, αλλά ευτυχώς το Γαλάτσι το φύλαγε άγρυπνος ο Βελόπουλος και έτσι… δεν το πήραν µαζί τους φεύγοντας ο Έντι Ράµα και η πολυπληθής παρέα του.
Μετά λέγαµε «τι θα γίνει µε την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Άγκυρα;» «Θα τη βγάλουµε καθαρή;»
Αλλά ευτυχώς επέστρεψε σώος και αβλαβής ο Μητσοτάκης και δεν µας πήραν οι Τούρκοι “µια νύχτα µε φεγγάρι” το Αιγαίο.
Ίσα-ίσα το αντίθετο. Παίρνουν τη βίζα και κάνουν κατά εκατοντάδες διακοπές στα νησιά του Αιγαίου .
Τώρα έχουµε εκλογές. Όλο και µια “φλασιά µε µια υστερία” θα τη φάµε, που λέει και η νεολαία. ∆εν µπορεί, θα τσακωθούµε στα “γερά”…
Είπαµε, το ταµπεραµέντο της φυλής.
Αλλά τα λάθη πληρώνονται. Όπως και οι υστερίες.
Γι’ αυτό ας συζητήσουµε για το νέο ρόλο της Ευρώπης και να τσακωθούµε µετά τις 9 Ιουνίου.
Αλλά έχουµε ένα προβληµατάκι.
Μετά είναι τα “µπάνια του λαού”.
