Η εκδίκηση της φύσης – µπορεί να ειπωθεί κι έτσι – ήταν κάτι αναµενόµενο, έτσι πιστεύω εγώ, όσον αφορά την ολοκληρωτική καταστροφή χώρου της Θεσσαλίας. Εδώ και πολλά χρόνια µας προειδοποιεί µε διάφορα ασυνήθιστα καιρικά φαινόµενα ότι η παρέµβαση του ανθρώπου στους νόµους της δεν θα του βγει σε καλό.
Τα τελευταία δε χρόνια, τα εν λόγω φαινόµενα, χρόνο µε το χρόνο πλήθαιναν σαν να µας έλεγαν ότι ήγγικεν η ώρα κι έτσι που βαδίζουµε θα φέρουµε µόνη µας την ολοκληρωτική καταστροφή και στην χλωρίδα της Γης αλλά και στην πανίδα. Μας έπλασε ο ∆ηµιουργός έναν πλανήτη πανέµορφο, πλούσιο σε αγαθά, για να ζει ο άνθρωπος πλουσιοπάροχα και να µην στερηθεί τίποτα απολύτως για όλη του τη ζωή, αιώνια. ∆εν γνωρίζουµε αν στο σύµπαν υπάρχει παρόµοιος παράδεισος γιατί η Γη µας είναι παράδεισος, αλλά απ’ ότι γνωρίζουµε στο δικό µας ηλιακό σύστηµα είναι ο µοναδικός όπου υπάρχει ζωή.
Τώρα, γιατί ο Μεγαλοδύναµος διάλεξε τη Γη µας για κατοικία ης ζωής αυτό θα µείνει εφτασφράγιστο µυστικό που δεν θα το µάθει ποτέ ο άνθρωπος, αν βέβαια επιβιώσει στο χώρο της και το γράφω αυτό γιατί αν συνεχίσουµε µε τον ίδιο ρυθµό τη µόλυνση της θάλασσας, της ατµόσφαιρας και γενικότερα της Γης, µπορεί κάποτε να αποτελούµε παρελθόν. Εκείνο που είναι σίγουρο ότι θα συµβεί, είναι ότι η ζωή θα επανέλθει, ίσως µε άλλη µορφή, στην Γη µας. Η φύση θα τα ισοπεδώσει όλα τα δήθεν επιτεύγµατα του ανθρώπου που καµαρώνει γι’ αυτά και θα δηµιουργήσει τη ζωή όπως εκείνη τη θέλει, από την αρχή βέβαια. Η φύση δεν κάνει λάθος ποτέ. Ο άνθρωπος είναι εκείνος που αν και τον προίκισε µε τη λογική για να τον καθοδηγεί τι πρέπει να κάνει για την επιβίωση του, εκείνος την παραµερίζει και κάνει ότι θέλει.
Γιατί η φύση έδωσε στον άνθρωπο εκτός από την λογική και πολλά άλλα συναισθήµατα, όπως αγάπη, µίσος, πόνο κ.τ.λ. του έδωσε και την απληστία αυτό δεν το γνωρίζω. Μάλλον για να διαφέρει από τα άλλα ζωντανά δηµιουργήµατά της. Στα µονοπάτια δε της απληστίας, από καταβολής κόσµου, το λογικό ον ‘’ο άνθρωπος’’ βαδίζει χωρίς να γνωρίζει που υπάρχει το τέλος τους κι ότι συναντήσει µπροστά του κατακτά αυτά που θέλει κι όλα τα υπόλοιπα ή τα παραµερίζει ή τα σκοτώνει, γνωρίζοντας ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό αλλά εγκυµονεί πολλούς κινδύνους και για τον ίδιο. Αποκτώντας δε δόξα, πλούτη και δύναµη, φθάνει στο σηµείο που πιστεύει ότι γίνεται θεός, προσπαθώντας να δηµιουργήσει τον δικό του κόσµο. Η λάµψη του χρυσού και τα πλούτη γενικότερα του σφαλίζουν τα µάτια της ψυχής του, που µόνο εκείνα θωρούν την αλήθεια και βλέπει µόνο µε τα µάτια που η φύση του φύτεψε στο πρόσωπο του και τα αποτελέσµατα από τότε που άρχισαν να καταγράφονται στα βιβλία όλοι τα γνωρίζουµε ποια είναι. Η απληστία του, που όσα πλούτη κι αν της δώσουµε δεν χορταίνει, ήταν η αιτία που εξαφανίστηκαν ολόκληρα έθνη από προσώπου γης και στο βωµό της έχουν θυσιαστεί εκατοµµύρια άνθρωποι. Η αδελφή της δε η δόξα συµβάλει κι αυτή προς την ολοκληρωτική καταστροφή του πλανήτη µας δηµιουργώντας πολέµους, οδηγώντας εκείνους που αυτά τα δύο συναισθήµατα εδρεύουν στην ψυχή τους µε τα γνωστά αποτελέσµατα.
Εκατοµµύρια σκλάβοι έχουν πεθάνει στον βωµό και της δόξας και της απληστίας, πεινασµένοι, εξαθλιωµένοι, ρακένδυτοι και ξυπόλητοι, που ακόµα και σήµερα εξακολουθούν να ζουν κάτω από αντίξοες συνθήκες. Είναι αλήθεια ότι χωρίς να φταίνε σε τίποτα βιώνουν την καταστροφική αλλαγή του κλίµατος πολύ περισσότερο από πολλούς άλλους. Βλέπετε το κλίµα της Γης δεν κάνει διακρίσεις. Άλλοι καίνε τα δάση της, όπως π.χ. στον Αµαζόνιο, και τα πληρώνει τα σπασµένα όλη η ανθρωπότητα. Άλλοι µολύνουν ανεπανόρθωτα τις θάλασσες µε τα απόβλητα των εργοστασίων τους και την πληρώνει τη νύφη όλος ο υπόλοιπος κόσµος.
Ας έρθουµε όµως στα του οίκου µας και ειδικότερα στις πληµύρες που βιώσαµε στην χώρα µας τις τελευταίες µέρες. Λένε ότι πάρα πολλά χρήµατα έχουν ξοδευτεί για την αντιµετώπιση και των πυρκαγιών και των πληµυρών. Που είναι αυτά τα έργα; Γιατί δεν απέδωσαν καρπούς; Για το ότι δεν απέδωσαν καρπούς δεν φταίµε εµείς οι απλοί πολίτες. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις ευθύνονται. Εκσυγχρονίστηκε, λένε πολλοί, η Ελλάδα εξοπλίζοντας πολλές υπηρεσίες µε σύγχρονα εργαλεία, π.χ. αεροπλάνα, πυροσβεστικά οχήµατα… απόκτησε και σύγχρονα µηχανήµατα για την πιο ασφαλή µετακίνηση των τραίνων κ.τ.λ. Που πήγε αυτός ο εξοπλισµός; Που βρισκότανε όταν τον χρειαστήκαµε και κάθε τόσο και λιγάκι θρηνούµε ανθρώπινες ζωές;
Ναι, η κλιµατική αλλαγή είναι εδώ, αλλά δεν ήρθε µόνη της όπως προαναφέρω. Εµείς τη φέραµε µε τις φιλοδοξίες µας, µε τον εύκολο πλουτισµό, τις απερισκεψίες µας και την επιπολαιότητά µας. Αν ήξερε όµως ο εµπρηστής όταν τον συλλάβουν να βάζει φωτιά ή όταν αποδεχθεί ότι έβαλε φωτιά ότι δεν θα ξαναδεί τον ήλιο παρά µόνο από το κελί της φυλακής και ότι για να βγάλει το ψωµί του θα εργάζεται, δεν ξέρω που θα τον τοποθετούσε το κράτος, για όλη του τη ζωή θα το σκεφτότανε πάρα πολύ να κάψει έστω και µια µικρή καλαµιά. Επίσης αν ήξερε εκείνος που έχει αναλάβει την διεκπεραίωση π.χ. ενός αντιπληµµυρικού φράγµατος ότι αν σε περίπτωση καταρρακτώδους βροχής δεν θα έφερνε τα αποτελέσµατα που έπρεπε να φέρει θα του κατασχεθεί όλη η περιουσία του δεν θα το στέριωνε πρόχειρα κι ο νοών νοείτο.
Τέλος, το οξύµωρο είναι ότι η κυβέρνηση στους πληµµυροπαθείς συνανθρώπους µας εξήγγειλε προγράµµατα που δήθεν θα τους βγάλουν κάπως από την δύσκολη θέση που έχουν έρθει οι άνθρωποι. Μα είναι σοβαρά πράγµατα αυτά κύριοι; Έχασαν τα σπίτια τους, που για να τα χτίσουν δούλευαν µια ολόκληρη ζωή. Έχετε την εντύπωση ή είστε ικανοποιηµένοι µε τις δέκα χιλιάδες που τους δίνεται ότι θα µπορέσουν να ξαναρχίσουν τη ζωή τους από την αρχή; Τρέχει ο κ. πρωθυπουργός µας ζητιανεύοντας χρήµατα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και όπως δείχνουν τα λόγια του είναι ευχαριστηµένος. Αλήθεια, κ. πρωθυπουργέ, θεωρείτε ότι µε τα χρήµατα που θα εισπράξει η χώρα µας θα επαναφέρετε την οµαλότητα της ζωής αυτών των ανθρώπων;
Όχι κύριοι κυβερνώντας. Μπαλώµατα είναι και τίποτα περισσότερο. Θα περάσουν τουλάχιστον 5 χρόνια για να ορθοποδήσουν κάπως αυτοί οι συνάνθρωποι µας. Χτυπήστε το κακό στη ρίζα µου. Θεσπίστε καινούργιους νόµους, πιο δίκαιους, πιο αυστηρούς και πιο αποτελεσµατικούς. ∆εν µπορεί να καταχράται τον ιδρώτα του λαού ο ‘’τάδε’’ εργολάβος και να µην ελέγχεται από την δικαιοσύνη για τις απατεωνιές του. ∆εν µπορεί η γιαγιά που γκρέµισε το σπίτι της η πληµµύρα ή ο σεισµός να την υποχρεώνουµε να ζήσει τα τελευταία της χρόνια δίνοντάς της 350 ευρώ σύνταξη, φιλοξενούµενη ίσως σε κάποιο γηροκοµείο – κολαστήριο, γιατί και τέτοιου είδους γηροκοµεία υπάρχουν. ∆εν µπορεί, και κλείνω µε αυτό το σηµερινό µου άρθρο, ο φτωχός σπουδαστής να σταµατήσει τις σπουδές του γιατί η περιουσία του πατέρα του καταστράφηκε ολοσχερώς και δεν υπάρχουν άλλοι οικονοµικοί πόροι να συνεχίσει να πλάθει όνειρα. ∆εν το έχουµε το δικαίωµα αυτό. Το ζήσαµε αυτό το κακό µετά τον πόλεµο του ’40 και το τέλος του εµφυλίου σπαραγµού. ∆εν έχουµε το δικαίωµα µε τις δικές µας αστοχίες να γκρεµίσουµε τα όνειρα των ερχόµενων γενεών.
*O ∆ηµήτρης Τυραϊδής είναι συγγραφέας – ποιητής
µέλος της Παγκοσµίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,
µέλος των Πνευµατικών ∆ηµιουργών νοµού Χανίων
και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων
