«Μεγάλη ευθύνη να είσαι ψηφοφόρος». Τούτο συλλογίζομαι, παραφράζοντας τον λόγο του Νίκου Καζαντζάκη και χρησιμοποιώντας αντί της λέξης “Κρητικός” τη λέξη “ψηφοφόρος”! Συγχρόνως σκέφτομαι πως ακόμη κι αν άφηνα στη θέση της τη λέξη Κρητικός, πάλι τα ίδια θα σημείωνα στο σημερινό κείμενο…! Ωστόσο τούτη η λέξη “ψηφοφόρος”, τοποθετημένη στην ίδια αυτή φράση που είχε διατυπώσει ο μεγάλος Κρητικός στοχαστής είναι εκεί για να δηλώσει το πόσο βαρύνουσα είναι η στιγμή που βρισκόμαστε μες στο παραβάν για να επιτελέσουμε μια από τις πιο σημαντικές υποχρεώσεις που έχουμε ως πολίτες! Σημειώνω: μια από όλες τις υποχρεώσεις μας ως πολίτες και όχι βέβαια η μοναδική! (Και ναι, θεωρώ ότι το εκλέγειν είναι εξίσου υποχρέωση και δικαίωμα)! …
Ομως, υπάρχουν και αρκετοί που δεν εννοούν να κατανοήσουν όλα τα πιο πάνω· στην ουσία μοιάζει σαν να αδυνατούν να κατανοήσουν ότι μια από τις πολλές ιδιότητές μας είναι και αυτή του πολίτη, του σκεπτόμενου ανθρώπου, του ενεργού μέλους μιας μικρής ή μεγάλης κοινωνίας που έχει τη δύναμη στον νου και στο χέρι να συναποφασίζει για το μέλλον του, με κριτήρια αντικειμενικά όσο το δυνατόν του επιτρέπει η σκέψη του… και βέβαια όχι μόνο σε περιόδους που καλείται να ασκήσει αυτό το εκλογικό του δικαίωμα! Από την άλλη κανένας δεν δικαιούται να τους επικρίνει γι’ αυτή τους τη στάση και κυρίως δεν μπορεί να μην δικαιολογήσει όλους όσοι αισθάνονται, νοιώθουν ότι συνεχώς διαψεύδονται οι προσδοκίες τους… απ’ εκείνους που έχουν επιλέξει! Είναι αυτό ειδικά στις μέρες μας, μια μεγάλη αλήθεια! Αλλά πάλι όλοι αυτοί που νοιώθουν προδομένοι, οφείλουν να γνωρίζουν ότι εξακολουθούν, ότι συνεχίζουν να ελέγχουν τη δύναμη της ψήφου τους! Αυτή είναι η πεμπτουσία για την οποία ο λόγος σήμερα!
Κάποιος θα μπορούσε να πει πως όλα αυτά περί πολιτών, ψήφων, ψηφοφόρων κ.λπ. είναι ωραία μεν να λέγονται, να γράφονται αλλά σε αυτό το πλαίσιο που έχουν τοποθετηθεί εδώ, θα μπορούσαν να ισχύουν μόνο σε μια ιδεατή κοινωνία, σε έναν απολύτως ιδεατό κόσμο! Ισως να ναι κι έτσι! Με δεδομένο όμως πως το ιδεατό δεν υπάρχει, όλα τα παραπάνω είναι και μόνον ορισμένες σκέψεις που μπορούν να ενισχύσουν τη θέση που ο καθένας μας ξεχωριστά θεωρεί ως χρέος σε μια κοινωνία της οποίας είναι μέρος! Και βέβαια είναι μια ακόμη άποψη που προσπαθεί να θέσει κάποια δεδομένα προς σκέψη, ειδικά σ’ εκείνους που την όλη διαδικασία -αυτήν των εκλογών- τη θεωρούν κάπως υπερτιμημένη ή καθόλου σημαντική ή ανώφελη με αποτέλεσμα είτε να ασκούν αυτό τους το δικαίωμα με κριτήρια που δεν συνάδουν με την ουσία αυτής της διαδικασίας είτε -ακόμη χειρότερα- να απέχουν από τη διαδικασία.
