Συμβολικός τίτλος από χαρακτηριστικό στίχο του δεύτερου ποίηματος των τεσσάρων κουαρτέτων που λέει:
«In may and is my be begging». Στίχος που εκφράζει την αισιόδοξη κατάληξη του ποιήματος, που διαχέει αυτήν την αισιοδοξία στο μετασχηματισμό των πάντων.
Μεγάλη Παρασκευή 2019 μ.Χ. O ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ, Ο ΧΡΙΣΤΟΣ στον επιτάφιο θρήνο αλλά, ο Χριστός στον ενταφιασμό και ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ…
Όμως, η ανάσταση του σύγχρονου κόσμου είναι ένας συνεχής επανενταφιασμός του… όχι μόνο για τους χριστιανικούς λαούς αλλά και για όλους τους άλλους λαούς του κόσμου.
ΔΙΑΝΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
Διανύουμε τους δρόμους, τα μονοπάτια και τα σκαλοπάτια της ιερής εβδομάδας των Χριστιανών, ανατρέχοντας, όπως έχω ξαναγράψει στα τέσσερα κουαρτέτα που όλα αναφέρονται στην εμπειρία της ενότητας του ανθρώπου με την υπέρτατη ενέργεια που τον κάνει αιώνιο. Όπως αναφέρεται στο δεύτερο ποίημα, από τα τέσσερα κουαρτέτα, με τίτλο, “EAST COKER”. Αυτό το κουαρτέτο είναι η παλιότερη πραγματεία ηθικής φιλοσοφίας στην αγγλική γλώσσα, μετά την ουμανιστική στροφή προς τη μελέτη των κλασσικών κατά την αναγέννηση. Βασίζεται στην μελέτη των κλασσικών και ιδιαίτερα του Πλάτωνα.
Στο “East coker”, ο Elyot (στιχ. 20-34) όπου, η συνηθισμένη, στην ποίηση του Έλιοτ, λειτουργία πολλαπλών σημασιολογικών επιπέδων επιτρέπει να υποθέσουμε ότι γίνεται στο έργο του προλόγου του υποδηλώνει τη ρίζα του ποιητή, αλλά και κάποια σχέση των περιεχομένων του.
Μπορεί όμως να εννοείται κάποιος συσχετισμός του ξεκινήματος των προγόνων του για το νέο κόσμο της Αμερικής με το δικό του ξεκίνημα για τον καινούργιο γι’ αυτόν κόσμο.
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ H ΑΡΧΗ ΜΟΥ
Το δεύτερο ποίημα, από τα τέσσερα Κουαρτέτα είναι το east coker.
Ο τίτλος προέρχεται από ένα μικρό χωριό στο someriset όπου στο εκεί ενοριακό εξωκκλήσι του someriset βρίσκεται θαμμένη η τέφρα του T.S. ELIOT.
Όμως, η συνηθισμένη (στην ποίηση του Έλιοτ) λειτουργία πολλών και πολύπλοκων σημασιολογικών επιπέδων επιτρέπει να υποθέσουμε ότι η αναφορά που γίνεται στο έργο του προγόνου του υποδηλώνει τη ρίζα του ποιητή αλλά και κάποια σχέση του περιεχομένου.
Μπορεί ακόμα, να εννοείται κάποιος συσχετισμός του ξεκινήματος των προγόνων του για τον Νέο κόσμο της Αμερικής με το δικό του ξεκίνημα για τον καινούργιο γι’ αυτόν κόσμο του ΑΠΟΛΥΤΟΥ, ΤΗ ΓΝΩΣΗ, που κάνει τον τίτλο «EAST COKER» ένα ΣΥΜΒΟΛΟ. Ίσως ακόμα να εκφράζει τη συνέχεια που διατυπώνεται και στο στίχο «In may and is my be begging».
Με νόημα ότι: «Στο τέλος μου είναι η αρχή μου, που είναι η αισιόδοξη κατάληξη του ποιήματος».
ΜΙΑ ΔΙΑΡΚΗΣ ΡΟΗ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Με αυτό το απόλυτο να εννοεί τη Γνώση, που κάνει τον τίτλο «East Coker» ένα σύμβολο, ίσως ακόμη να εκφράζει τη συνέχεια που διατυπώνεται και στο στίχο «In may and is my be begging».
Στο τέλος μου είναι η αρχή μου που είναι η ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ κατάληξη του ποιήματος. Με την έννοια του τέλους να συνυπάρχει, στη γέννηση του ανθρώπου, αλλά, τελικά ο ποιητής βλέπει ότι αυτό δεν είναι παρά μια συνεχής ροή, αλλά, ο τίτλος, ίσως δηλώνει ακόμη θερμότητα, κάτι που καίει και θερμαίνει, ίσως, μια αλληγορία της ανατολής, όπου ο ποιητής ανακαλύπτει τον άλλο κόσμο, τον ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟ.
Με τη φάση αυτή να είναι επακόλουθο της συνειδητοποίησης της φθοράς και του θανάτου, όπου, φαίνεται να ξεκινάει από την αλληγορία της εξωτερικής φθοράς: Κτίσιμο και καταστροφή, γονιμότητα του αγρού και μεταβολή της.
Για να επιβάλλει την ιδέα της αλλαγής και του μετασχηματισμού των πάντων και να καταλήξει και στον μετασχηματισμό του ανθρώπου από την προηγούμενη κατάσταση συγγνώμης – που τώρα προχωρεί στην καθαρότητα της συνειδητοποίησης, της αιωνιότητας με την τελική μορφή της.
Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Κυρίως να συμβολίζει την παρακμή των ιδεών ή του πολιτισμού, σ’ αυτή την εποχή. Όπου, ο άνεμος της αλλαγής τώρα ταράζει το ξύλινο πλαίσιο (wainscot) που θα μπορούσε να συμβολίζει το πλαίσιο του δωματίου, ως χώρο του κόσμου και κάνει να σείεται ο τάπητας του τοίχου. Ο τοιχοτάπητας που είναι υφασμένος μ’ ένα ρητό που δεν λέγεται, αλλά υπονοείται υποβάλλοντας την επικρατούσα αντίληψη: «Στην αρχή μου είναι το τέλος μου……».
Η ιδέα αυτού του ρητού του τάπητα, που τώρα ταράζει και κουρελιάζει το ξύλινο πλαίσιο (wainscot) θα μπορούσε να πρόκειται να πέσει μαζί του και να εξαφανιστεί στην εμπειρία της ενότητας του ανθρώπου με την υπέρτατη ενέργεια, που τον κάνει αιώνιο, αν και η ανθρώπινη ζωή είναι τόσο σύντομη, που υπάρχει καιρός για ολα
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ, ΤΟΝ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟ
Όπου, αυτή η έννοια του τέλους συνυπάρχει στη γέννηση του ανθρώπου. Με τον ποιητή να βλέπει ότι αυτό δεν είναι παρά μια συνεχής ροή…
Ο τίτλος, όμως, EAST COKER μπορεί ακόμα να υποδηλώσει ΘΕΡΜΟΤΗΤΑ, κάτι που καίει και θερμαίνει .
Με αλληγορία ίσως, της Ανατολής, όπου ο ποιητής ανακαλύπτει τον άλλο κόσμο, τον ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟ.
Με τη φάση αυτή να οδηγεί ως επακόλουθο τη συνειδητοποίηση, της φθοράς και του ανθρώπου.
Οι άνθρωποι πίνουν ουσιαστικά ο ένας το αίμα του άλλου σε πολλαπλά επίπεδα.
Μάλιστα, γίνεται μια αναφορά στη μετουσίωση της Χριστιανικής μετάληψης. Όπου, ο Χριστιανός μετατρέπεται στη σάρκα και το αίμα του Χριστού, που θυμίζει στον ποιητή τη Σταύρωση του Χριστού. Το όνομα της ημέρας (στα αγγλικά «good Friday» που σοκάρει για το αποτρόπαιο περιεχόμενό του, τη Σταύρωση.
ΕΙΠΑ ΣΤΗ ΨΥΧΗ ΜΟΥ… ΗΣΥΧΑΣΕ …ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕ…
Για μια ζωή που οδηγείται από την εξωτερική μορφή της, που κυριαρχείται από τα κλαδιά της, και παραμένει στο σκοτάδι. Επιμένοντας να πηγαίνει σαν υπνωτισμένος να συναντήσει μόνο το τεχνητό φως της διανοητικής γνώσης, που απορροφάται από το σκοτεινό περιβάλλον, την γκρίζα πέτρα και δεν διαθλάται για να φωτίσει.
Από το δεύτερο κουαρτέτο με τίτλο «EAST COKER» που εξελίσσεται σε βαθιά πνευματικότητα και θρησκευτικότητα… ο ποιητής φθάνει στην ψυχή του για να της πει το τρίτο μέρος του σπουδαίου ελιοτικού ποιήματος: «Είπα στην ψυχή μου, ησύχασε και περίμενε χωρίς ελπίδα. Γατί, η ελπίδα θα ήταν γι’ αυτό που δεν θα πρέπει, υπάρχει ακόμα πίστη, αλλά η πίστη και η αγάπη όλες στην αναμονή. Περίμενε χωρίς σκέψη, γιατί δεν είσαι έτοιμη για σκέψη.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΤΕΡΗΣΗΣ
Έτσι το σκοτάδι θα είναι το ΦΩΣ και η ακινησία ο χορός… Λες ότι επαναλαμβάνω κάτι που είχα πει πριν, θα το πω πάλι. Να το πω πάλι; Για να φτάσεις εκεί, να φτάσεις σ’ αυτό που δεν γνωρίζεις πρέπει να πας από ένα δρόμο που είναι ο δρόμος της άγνοιας.
Για να αποκτήσεις ό,τι δεν κατέχεις, πρέπει να πας από το δρόμο της στέρησης. Για να φτάσεις σ’ αυτό που δεν είσαι πρέπει να πας από το δρόμο που δεν είσαι
Κι ότι δεν ξέρεις είναι το μόνο πράγμα που ξέρεις
Κι ότι κατέχεις είναι αυτό που δεν κατέχεις
Κι εκεί που είσαι είναι εκεί που δεν είσαι.
Με την παγωνιά ν’ ανεβαίνει απ’ τα πόδια στα γόνατα
Κι ο πυρετός να τραγουδάει σε διανοητικά καλώδια
Για να ζεσταθώ πρέπει να παγώσω. Και να περιμένω σε παγωμένες εξαγνιστικές φωτιές που η φλόγα είναι τριανταφυλλιά κι ο καπνός τους βάτος.
ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ Σ’ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ
Με μόνο ποτό μας, που σταλάζει να είναι η ματωμένη σαρκωμένη μας τροφή: Και παρ’ όλα αυτά που θέλουμε να νομίζουμε ότι είμαστε αληθινά πραγματική σάρκα και αίμα και πάλι παρ’ όλα αυτά ονομάζουμε αυτή την Παρασκευή μεγάλη (Μεγάλη Παρασκευή).
Όμως, γιορτάζουμε και τη Μεγάλη Τετάρτη των ψυχών ως hast washday (Τετάρτη των τεφρών)
Για να φτάσει (μέσα από όλες τις καταστάσεις των ιερών συγκινήσεων) ή και άλλων συναισθήσεων (όπως λένε στίχοι από το δεύτερο κουαρτέρο) EAST COKER, «να φτάσεις σ’ αυτό που δεν γνωρίζεις και πρέπει να πας από ένα δρόμο που είναι ο δρόμος της άγνοιας που πλησιάζει το Σωκρατικό «εν οιδα ότι ουδέν οίδα» που είναι η αρχή κάθε ξεκινήματος στην πραγματική γνώση και πείρα.
ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Για να τελειώσουμε το σημερινό κείμενό μας για τη Μεγάλη Παρασκευή κ.λπ. αναφερόμαστε σ’ ένα μικρό εξάστιχο από το «EAST COKER» που δημοσιεύεται στη σελίδα 145 του βιβλίου «ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΑ» που είναι το εξής:
Μόνο ποτάμι το αίμα που σταλάζει
η ματωμένη μας με τροφή
και παρ’ όλα αυτά θέλουμε να νομίζουμε
ότι είμαστε αληθινά πραγματική σάρκα
και αίμα
Και πάλι παρ’ όλα αυτά ονομάζουμε αυτή
Την Παρασκευή, ΜΕΓΑΛΗ…!
* * *
Οι άνθρωποι, ουσιαστικά πίνουν ο ένας το αίμα του άλλου. Με τους στίχους να λειτουργούν σε πολλαπλά επίπεδα.
Όμως, γίνεται μια αναφορά στη μετουσίωση της χριστιανικής μετάληψης, όπου ο χριστιανός μετατρέπεται σε σάρκα και το αίμα του Χριστού που θυμίζει στον ποιητή τη σταύρωση του Χριστού.
Με το όνομα της ημέρας της Μεγάλης Παρασκευής, στα αγγλικά να αναφέρεται (good Friday) = ΚΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, για να σοκάρει για το αποτρόπαιο, με τη ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.
Ένα περιεχόμενο από τους στίχους του «EAST COKER» που γράφει.
Όμως το ποτό μας που σταλάζει είναι η ματωμένη μας σάρκα ως μόνη τροφή και παρ’ όλα αυτά θέλουμε να νομίζουμε οι είμαστε πραγματική σάρκα και αίμα… και παρ’ όλα αυτά ονομάζουμε αυτήν την Παρασκευή Μεγάλη.
