Με το “λοκντάουν” το όχημα της οικονομίας ακινητοποιήθηκε. Θρηνούν τα εμπορικά, τα μικρομάγαζα ζητούν ν’ ανοίξουν ομιλώντας για τραγωδία, ενώ θριαμβολογούν κρυφίως τα πολυκαταστήματα τροφίμων για υπερκέρδη.
Οι επώνυμοι “κομπάρσοι” των καναλιών γεμίζουν τις ώρες μας με εκπομπές, που “περιέχουν διαφημιστικά μηνύματα” με επαναλαμβανόμενες εικόνες δευτερολέπτων απ’ τους θαλάμους νοσοκομείων υψηλής αποστείρωσης όπου οι ανώνυμοι και απρόσωποι πεθαίνουν μακριά απ’ τους δικούς τους, ενώ το ειδικευμένο νοσηλευτικό προσωπικό σιγά-σιγά κι αυτό λιγοστεύει.
Εν τω μεταξύ οι εθελόντριες από την Κρήτη που ταξίδεψαν στη Θεσσαλονίκη μετά 10 ημέρες παραμονής γύρισαν στις θέσεις τους στα νοσοκομεία τους, γιατί τις χρειάζονται. Η καλή πράξη προς μίμησιν, ο εθελοντισμός, απαξιώθηκε! Οσον αφορά τις επιτάξεις τίποτα δεν πειράχθηκε. Δράμα στο νοσοκομείο της Δράμας. Οταν χρειάστηκε διακομιδή βαρέως ασθενούς, η Θεσσαλονίκη ήταν πιο μακριά από τη Δράμα παρά απ’ την Αθήνα.
Η covid-19 σημαδεύει και την επόμενη μέρα. Το ΑΕΠ της χώρας υπολογίζεται, ότι μειώθηκε το 2020 στο 10,5%, οι δε επενδύσεις έπεσαν κατά 15,5%. Για να επανέλθει το ΑΕΠ στα επίπεδα του 2019, θα χρειαστούν τρία χρόνια. Η χώρα, όταν βγούμε απ’ την πανδημία, θα κληθεί να θεραπεύσει οικονομικές πληγές και δημοσιονομικές εκτροπές, που θ’ αρχίσουν να φαίνονται μετά το 2ο εξάμηνο του 2021. Ο δημόσιος τομέας θα είναι υπερχρεωμένος, η συρρίκνωση των επιχειρήσεων θα αυξήσει την ανεργία και το κλίμα ομαλών λειτουργιών στις αερομεταφορές, στα ταξίδια, στις τράπεζες, στην εστίαση και στον τουρισμό θα διασαλεύεται, ενώ θα θριαμβεύσει η ψηφιακή οικονομία στην εξ αποστάσεως εργασία, σε προϊόντα διατροφής, ηλεκτρονικών και οικιακών συσκευών και η αποταμίευση των νοικοκυριών θα έχει μηδενισθεί.
Το πρόβλημα, ωστόσο, μετατρέπεται σε ευκαιρία μιας άλλης επαναστατικής(;) ανάπτυξης μακριά απ’ τα καθιερωμένα με πολύπλοκους και πρωτοφανείς σχεδιασμούς. Η κυβέρνηση δεν έχει δώσει δείγματα, ότι μπορεί να εφαρμόσει προγράμματα που ξεπερνούν τις αντιξοότητες και τον αποπροσανατολισμό απ’ την πανδημία. Υπάρχει έλλειμμα πολιτικής βούλησης, που δημιουργείται από τα συμφέροντα του κατεστημένου μιας κλειστής κοινωνίας, η οποία λυμαίνεται τον Ελληνικό πλούτο. Οι κυβερνητικοί γοητεύονταν απ’ τη ρητορική διαχείριση μιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης ένεκα τώρα της πανδημίας και τούτο για να εξωραϊστούν εκείνοι, που παίρνουν τις αποφάσεις. Και ενώ πρόκειται για πρόβλημα εξ ολοκλήρου δυσοίωνο, που συσκοτίζει, χρησιμοποιείται ως επιχείρημα, για τη νομιμοποίηση αντιδημοκρατικών μέτρων.
Η πολιτική, όταν ο λαός είναι απείθαρχος, θα κάνει ακόμα και τον χωροφύλακα, να του δώσει να καταλάβει, ότι πρόκειται για την επιβίωση της κοινωνίας. Μόνον έτσι θα αναγκαστούν οι πολίτες, να εμπιστεύονται το κράτος και να συντάσσονται μαζί του, από το να αδιαφορούν, μποϊκοτάροντάς το.
