Προγεφυρώματα Ερντογάν

Τα πράγματα τελευταίως για τον κ. Ερντογάν έχουν πάρει άλλη τροπή. Από απρόβλεπτος, που χαρακτηριζόταν, με τις κινήσεις του έχει γίνει προβλέψιμος. Ο,τι λέει το κάνει για να τον υπολογίζουν όλες οι περιφερειακές δυνάμεις. Εχει την εντύπωση, ότι αν μείνει αλώβητος μετά τα μακρόπνοα σχέδιά του και επιπλεύσει, θα επιτύχει τη συμπόρευσή του με τους ισχυρούς παράγοντες στη διεθνή σκηνή. Κανένας ηγέτης μέχρι στιγμής στη σύγχρονη εποχή δεν έδειξε τέτοια ασέβεια στους θεσμούς. Μόνο έτσι νομίζει, ότι θα εξαλείψει τις “αδικίες”(!) που υπέστη η χώρα του απ’ τη Συνθήκη της Λωζάνης, των Παρισίων και του Μοντρέ. Οι κινήσεις του για να αναδειχθεί ισχυρός μέρα με τη μέρα είναι όσο γίνεται εντυπωσιακές. Θέλει να μπει στους λίγους των ισχυρών. Τρέφεται απ’ τον εαυτό του.
Ο Τούρκος πρόεδρος έβαλε πόδι στη Λιβύη προεξοφλώνταςς πως έτσι θα αποκλείσει τις κινήσεις Ιταλίας, Γαλλίας και Ελλάδας στην περιοχή, εκμεταλλευόμενος τη ρευστότητα και τις συνθήκες αντικρουόμενων συμφερόντων. Εφευρίσκει δικαιολογίες, να στείλει μισθοφόρους προς υποστήριξιν της κυβέρνησης της Τρίπολης, πριν την πτώση της απ’ τον Χάφταρ.
Στρατολογεί δε εθελοντές απ’ την πανσπερμία μεταναστών και προσφύγων, που βρίσκονται στο τουρκικό έδαφος, ακόμα και απ’ τους εγκλωβισμένους στα νησιά του Αιγαίου.
Προσπαθώντας ο κ. Ερντογάν να ενισχύσει τη θέση του δημιουργεί προγεφυρώματα. Επισκέφθηκε την Τύνιδα (Τούνεζι) να εκμαιεύσει υποσχέσεις ελλιμενισμού τουρκικών πλοίων σ’ αυτό το θαλάσσιο χώρο σε περίπτωση που χρειασθεί. Δεύτερη πόρτα χτύπησε στην Ουκρανία, η οποία βρίσκεται στα μαχαίρια με τη Ρωσία, να της παράσχει όποια βοήθεια ζητήσει. Εκανε και δηλώσεις για την Κριμαία, ότι καταπιέζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα των Τατάρων από τους Ρώσους τους οποίους θεωρεί τουρκόφωνο Μουσουλμανικό φύλο. Οι διεθνείς αναλυτές απ’ τις κινήσεις του διέγνωσαν, ότι είναι διατεθειμένος να δημιουργήσει κρίση με τη Ρωσία. Αποφαίνοντας, ότι γνωρίζοντας την ανασφάλειά του από τους Κούρδους και τους εγκλωβισμένους αντάρτες στο Ιντλίμπ, που υποστηρίζονται από τον Ασάντ με την ανοχή του Πούτιν, ξανάρχισε τις επιθέσεις. Με τη δικαιολογία παράνομης εισβολής μεταναστών στη χώρα του έστειλε στο Ιντλίμπ τεθωρακισμένα χωρίς να ενημερώσει τον Πούτιν. Δεν τήρησε ούτε τα προσχάματα, δείχνοντας έτσι την κραυγαλέα δυσαρέσκειά του με το να επέμβει απρόοπτα στην Ουκρανία.
Εχει μάθει όλος ο κόσμος πλέον ότι δεν τηρεί ούτε τα προσχήματα. Τις διεθνείς συνθήκες τις εφαρμόζει εκεί που τον συμφέρει. Οταν δεν τον ευνοούν, τις αγνοεί. Στη χώρα μας οι αυθαιρεσίες του κλιμακώνονται λόγω απουσίας ισχυρών πολιτικών ηγεσιών. Πάντως εκείνο που κυριαρχεί είναι η ψυχραιμία. Δεν πιστεύεται, ότι οι συζητήσεις για τα Μ.Ο.Ε. που ξανάρχισαν θα φέρουν αποτελέσματα. Κάποιοι που αναγορεύονται ως σοβαροί τον έχουν κατατάξει σε διεθνή παράγοντα, βολικό συνομιλητή, που σχεδιάζει και υλοποιεί προθέσεις τους ανεξάρτητα ασν μερικοί απ’ αυτούς τον υπονομεύουν κιόλας. Η ρητορική του αρχίζει και τελειώνει με τα συμφέροντα της χώρας του, για να μη πω τα δικά του!