«Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει/ να ‘σαι υπερήφανος κι ευτυχισμένος./ Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·/ τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα./ Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο/ πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει./ Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο/ πρέπει με το δικαίωμά σου νάσαι/ πολίτης εις των ιδεών την πόλι». Αυτά, μεταξύ των άλλων, μάς λέει ο Κ.Π. Καβάφης στο ποίημά του “Το πρώτο σκαλί”, ότι απάντησε ο Θεόκριτος στον νέο ποιητή Ευμένη, όταν πήγε να του παραπονεθεί ότι το μόνο άρτιο έργο που έχει γράψει τα δυο χρόνια ενασχόλησής του με την ποίηση είναι ένα ειδύλλιο κι αισθάνεται ότι βρίσκεται στο πρώτο σκαλί της υψηλής σκάλας της ποιήσεως, απ’ το οποίο δεν πρόκειται ν’ ανεβεί άλλο.
“Εις των Ιδεών την Πόλη”, ο τίτλος του νέου τμήματος που ίδρυσε η Εταιρεία Κρητικών Σπουδών – Ιδρυμα Γεωργίου και Αρτεμισίας Καψωμένου (στον Πύργο του Αλικιανού), στη Βιβλιοθήκη της, «προκειμένου να συγκεντρώσει εκεί τα έργα των Κρητικών συγγραφέων, παλαιών και νέων». Υστερα απ’ την επιτυχία της εναρκτήριας εκδήλωσης του προγράμματος “Συνάντηση γνωριμίας με τους σύγχρονους ποιητές και πεζογράφους της Κρήτης”, στις 28 και 29 Σεπτεμβρίου 2019. Στο πνεύμα των συγκεκριμένων καβαφικών στίχων. Ολοι οι Κρήτες συγγραφείς έχουν δικαιωματικά τη θέση τους, χωρίς εξαίρεση στο συγκεκριμένο τμήμα της Βιβλιοθήκης του Ιδρύματος Καψωμένου. Εκ των ων ουκ άνευ ότι είναι εν δυνάμει πολίτες “εις των Ιδεών την Πόλη”, και μένει μόνο η “πολιτογράφησή” τους, η… “Καψωμένεια” αντίληψη.
«Συνειδητά ή ασυνείδητα το όνομα “Καψωμένος” φαίνεται να έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στις επιλογές μου. Εζησα τα πρώτα παιδικά μου χρόνια μέσα στην ευρύτερη πατρική οικογένεια και ένιωσα πολύ νωρίς τι πάει να πει οικογενειακή παράδοση. Το ουσιαστικότερο στοιχείο αυτής της παράδοσης είναι μια έντονη συνείδηση κοινωνικής αποστολής. Το μάθημα που έμαθα καλύτερα από κάθε άλλο είναι τούτο: υπέρτατη δικαίωση του ανθρώπου είναι να θέτει με ανιδιοτέλεια και αυταπάρνηση τις δυνάμεις και τις ικανότητές του στην υπηρεσία του συνόλου». Αυτά, μεταξύ των άλλων, μου απάντησε ο εμπνευστής, ιδρυτής και πρόεδρος της Εταιρείας του Ιδρύματος των Καψωμένων, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Ερατοσθένης Καψωμένος, στην ερώτησή μου «Πόσο βάρυνε και πόσο βαραίνει το επώνυμο “Καψωμένος” στις επιλογές σας», σε μια μεγάλη συνέντευξη που μου έδωσε πριν από 20 χρόνια (βλ. “Χανιώτικα νέα”, 28.3.1999, σελ. 13). Απ’ τους πιο ξεχωριστούς πολίτες της Πόλεως των Ιδεών, μια ζωή ο Ερατοσθένης Καψωμένος…
Το Ενοριακό Κέντρο Ντύσσελντορφ
«Ο Θεός ευδόκησε να γίνει και να λειτουργεί στην πρωτεύουσα της Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας, Ντύσσελντορφ, το Ενοριακό Κέντρο ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ Α’ στη διεύθυνση Am Schonenkamp 1, 40599 Dusseldorf. Είναι καρπός ευκλεής της υποδειγματικής συνεργασίας της πόλης του Ντύσσελντορφ, της τοπικής κυβέρνησης και των αδελφών χριστιανικών Εκκλησιών με την ενορία του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου και απόλυτα απαραίτητο για το έργο της.
Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι όλα έγιναν αυτόματα. Από το όραμα μέχρι την πραγματοποίηση του κάθε έργου υπάρχει πάντα απόσταση και απαιτούνται πίστη και υπομονή, προσευχές και δάκρυα, ανεξικακία και αισιοδοξία, αγάπη και συγχώρηση, αγώνες και θυσίες, βοήθεια Θεού και ανθρώπων». Η πρώτη παράγραφος απ’ τον πρόλογο του βιβλίου “Το Ενοριακό Κέντρο Ντύσσελντορφ” (Έκδοση Ενορίας Αγίου Ανδρέου Ντύσσελντορφ, 2019) που έγραψε ο π. Ιωάννης Ψαράκης.
Και σαν μυθιστόρημα διαβάζεται το 274 ιδιαίτερα επιμελημένων σελίδων περί ου ο λόγος σ’ αυτήν τη στάση, βιβλίο. Κυρίως, όμως, σαν μαρτυρία ενός έργου που μας παραπέμπει διαρκώς στο θαύμα αλλά και στη λάμψη της ορθοδοξίας.
Ευλογία για μένα η ξενάγησή μου στο Ναό του Αγίου Ανδρέα στο Ντύσσελντορφ και στο παραδίπλα Ενοριακό Κέντρο, ένα έργο που πρεπίζει την Ελλάδα και την Ορθοδοξία, από τον εμπνευστή και δημιουργό τους εκ Καμπανού Σελίνου ορμώμενο παπά – Γιάννη Ψαράκη (βλ. σχ. δημοσίευμα στη στήλη “Αυτός ο τόπος ο Μικρός ο Μέγας”, “Χ.Ν.” 26.10.05).
Ευλογία, όμως, και η ξενάγ/ησή μου μέσα από τις σελίδες του βιβλίου. Και καλός συγγραφέας ο παπά – Γιάννης, πολλώ δε μάλλον όταν το γράψιμό του είναι βιωματικό…
