(Αντιφασιστικό)
∆ε θα περάσεις ‘‘κύριε’’
1
Άσπρος ντυµένος, σαν θα ρθεις,
µ’ αλλιώτικη µαγική φωνή,
το καλοκαίρι για να πάρεις,
από ένα τόπο γεµάτο χαρά.
2
∆ε θα σε αφήσουµε ‘’κύριε’’,
δε θα σε αφήσουµε ‘’κύριε’’,
όλοι µας σ’ αναγνωρίζουµε,
όσο κι αν θέλεις να κρυφτείς.
3
Βυθίζεις όνειρα και πόθους,
σκοτώνεις ακόµα και ανθρώπους
είσαι στυγνός εκτελεστής,
µαύρη η δική σου η ψυχή,
4
∆ε θα σ’αφήσουµε’’ κύριε’’,
ολοι µας σ’ αναγνωρίζουµε,
στο πέρασµά σου το βαρύ,
χάνει το νόηµα η ζωή.
5
Ντρέποµαι να λέγοµαι άνθρωπος,
όταν µε σένα ζω µαζί,
το βύθισµα της ανθρωπιάς,
είναι απάνθρωπη χαρά.
6
Το όνοµά σου Φασισµός,
όσο κι αν θέλεις να το αλλάξεις,
όλοι µας σε γνωρίζουµε,
και δεν µπορείς να µας γελάσεις
7
Θαµµένο σε έχουµε βαθιά,
όσο κι αν προσπαθείς,
µε κολακεία και ψευτιά
να µας ξαν’ αναστηθείς
LEVANTES ΕΜΜ. ΘΕΟ∆ΩΡΑΚΗΣ
Σε Μελισσιάς αηδόνι
Χαιρετισµούς µου έµπεψε, τση Μελισσιάς Μιχάλης,
τση µαντινάδας δάσκαλος, γι’ αυτό µην αµφιβάλλεις.
Από χωριό κατάγεται, τση ∆υτικής τση Κρητής,
που δεν επέρασε ποτέ, ο ποιητής Ελύτης.
Χαραλαµπάκης λέγεται, ο µαντιναδολόγος
που στίχους γράφει µοναχά, όταν συντρέχει λόγος.
Πανηγυράκης δάσκαλος, παιδί Αποκορώνου
µου ΄φερε τσοι χαιρετισµούς, εντός ευλόγου χρόνου.
Πέµπτης βραδάκι σµίξαµε, σε όµορφη παρέα,
που λένε λογοτεχνική κι ακούσµατ’ έχ’ ωραία.
Εκεί µου διαβίβασε, χαιρετισµούς πως έχω,
απ’ ένα φίλο µου παλιό και στο Σφηνάρι τρέχω.
Εκεί που µου τον γνώρισε, ο Γιώργος Κυµβυσέλλης
που έφυγε στον Ουρανό, θέλεις το δεν το θέλεις.
Κι άλλη συναντηθήκαµε, φορά εις το Καστέλι,
η µνήµη αν δεν µ’ απατά, δεν είµαι δα κοπέλι.
Κι ένας Καστάνης που παλιά, δούλευε στου Κουκλάκη,
µου είπε τα καλύτερα, για τον Χαραλαµπάκη.
Αυτά µονάχα σήµερα, στο φίλο µου Μιχάλη,
µε την ευχή να σµίξουµε, κάποια στιγµή και πάλι.
Εννιαχωριανός
Η κοινή γνώµη
Εδώ είναι η “κοινή γνώµη”,
που όλα τα χρόνια της υπάρχει µουδιασµένη,
που δεν της δόθηκε η ελευθερία ακόµη,
και “η αλήθεια της” υπάρχει κλονισµένη.
Η κοινή γνώµη,
µε ανικανοποίητο το αίσθηµα δικαίου,
µε ευχή να γλιτώνει απ’ του κακού του απευκταίου,
δίχως το “κτίριο” να στεγάσει ∆ικαιοσύνη,
που δεν κατάλαβε πως έχει την ευθύνη!
Η κοινή γνώµη,
που δεν εγέρθηκε σε στέρεα θεµέλια,
δεν εξεγέρθη για των αξιών της τη συντέλεια,
για το έλλειµµα στη δύναµη, στη ρώµη,
στη φωνή της που δεν εισακούεται ακόµη…
Η κοινή γνώµη,
που κατανάλωσε ως τώρα τις ειδήσεις,
που σαν χοάνη απορρόφησε τις κρίσεις,
η κοινή ψυχή του λαού, κι οφειλόµενη τη συγγνώµη
για όσα ανέχτηκε, κι ανέχεται ακόµη…
Η κοινή γνώµη,
που της µιλούν για δικαιώµατα σε δρόµους και πλατείες,
πως θ’ ακουστεί µέσα σε χώρες – ουτοπίες,
αχ! Πώς φρίττει λένε η κοινή γνώµη,
πώς στις κραυγές των πολιτών θα λάβει έµπρακτη συγγνώµη…
Η κοινή γνώµη,
που είναι κατευθυνόµενη η φωνή της,
και απλώς κάνει τις κινήσεις ενός µίµου,
κι άλλοτε µένει µε την ένοχη σιωπή της
όπου την κάλυψε η σκόνη της ερήµου…
Λένα Αλυγιζάκη
Για τον Μίλτο Τεντόγλου
Πολλά χρυσά µετάλλια
Μίλτο έχεις κερδίσει.
Τεντόγλου το ταλέντο σου
Ποιος θα αµφισβητήσει.
Άλµα εις µήκος και ρεκόρ
Κατάφερες στη Ρώµη.
Απίστευτος πρωταθλητής
Με δύναµη και τόλµη.
Τη χώρα µας περήφανη
Σ’όλο τον κόσµο κάνει.
Και στο ψηλότερο σκαλί
Του βάθρου πάντα φτάνει.
Πολλά συγχαρητήρια
Τεντόγλου σου αξίζουν.
Οι Έλληνες στο πλάι σου
Ξανά πανηγυρίζουν.
Νεκταρία Θεοδωρογλάκη
