Τι χρονιά κι αυτή που σήμερα φεύγει. Η Ελλάδα πέρασε μέσα από τη φωτιά και δεν κάηκε. Ενα μισό όνειρο κρατώ για φυλαχτό στο λαιμό μου, τα πράγματα να στρώσουν να γυρίσει το χαμόγελο στον τόπο. Μισό όνειρο μου φτάνει… Αυτό το μυστηριώδες πέπλο που καλύπτει την κρίση που βιώνει η χώρα μοιάζει με την υγρασία στον τοίχο. Σου μουσκεύει την καρδιά. Αύριο με το 2016 θα ’ναι μια καινούργια μέρα. Μια μέρα που θα πάρει τον τόνο που εμείς θα της δώσουμε με τη θέλησή μας. Το τιμόνι της ζωής μας το κρατούμε εμείς. Εμείς στρίβουμε το πλεούμενο ποτέ αριστερά, πότε δεξιά, πότε όρτσα τα πανιά, πότε μάινα. Εμείς είμαστε οι κουμανταδόροι της χώρας. Αν το όνειρο είναι μισό, η ευθύνη που έχουμε τώρα είναι ολάκερη. Το πεπρωμένο αντιγράφει τις προσπάθειές μας. Γι’ αυτό μην το βάζετε κάτω. Καλή χρονιά!
Πέρασα απ’ την καμινάδα…
