Με κάθε επισημότητα πραγματοποιήθηκαν και φέτος οι εκδηλώσεις για την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Ο πρόεδρος της Βουλής Ευάγγελος Μεϊμαράκης τίμησε με την παρουσία του την κορύφωση των εκδηλώσεων τη Δευτέρα στο Φρούριο του Φιρκά με την έπαρση της ελληνικής σημαίας, ενώ σύσσωμες οι εκκλησιαστικές, πολιτικές και στρατιωτικές Αρχές του τόπου έδωσαν το “παρών”. Ωστόσο, όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, ο κόσμος -δηλαδή οι απλοί πολίτες- έλαμψε δια της απουσίας του. Στον χώρο του Φιρκά υπήρχαν μόνο επίσημοι προσκεκλημένοι, στρατιωτικά αγήματα, δημοσιογράφοι και ορισμένοι μαθητές που είχαν την υποχρέωση να παραστούν. Σίγουρα η εικόνα προκαλεί προβληματισμό. Είναι βέβαιο ότι οι νέοι δεν διδάσκονται με τρόπο ουσιαστικό την ιστορία του τόπου τους με συνέπεια να μην γνωρίζουν αλλά και να αισθάνονται το απώτερο παρελθόν τους ως κάτι ξένο και εντελώς αδιάφορο. Επίσης, συχνά οι επίσημες τελετές να αφυδατώνονται με το πέρασμα του χρόνου από το ζωτικό συναισθηματικό φορτίο της ιστορίας και μεταλλάσσονται σε άψυχα τελετουργικά που αντί για ρίγη συγκίνησης σκορπίζουν πλήξη στους παριστάμενους. Είναι όμως και κάτι ακόμα, ίσως το πιο κρίσιμο για τις μέρες που ζούμε: Είναι ότι πλέον εκεί που δίνουν το «παρών» οι επίσημοι, δηλώνουν εμφατικά «απών» οι πολίτες.
Κι αυτό διότι το χάσμα μεταξύ πολιτικών και πολιτών έχει γιγαντωθεί. Οι ζωντανές, ανοιχτές γέφυρες επικοινωνίας μοιάζουν να έχουν γκρεμιστεί (πολλές φορές μάλιστα καταστρέφονται… προληπτικά από την ίδια την Πολιτεία που σπεύδει να ορθώσει κάγκελα και να παρατάξει ΜΑΤ για να προστατεύσει τις Αρχές από τον κόσμο). Η δυσπιστία απέναντι στους πολιτικούς και η απαξίωση των θεσμών είναι αναμφισβήτητη. Η ασυνέπεια λόγων και έργων, η διαφθορά και κυρίως η ατιμωρησία πολιτικών που άσκησαν εξουσία για χρόνια ολόκληρα με το βλέμμα στραμμένο στην τσέπη ή απλώς την εξασφάλιση της επανεκλογής τους, έσπειραν στην κοινωνία τον κυνισμό και την αδιαφορία. Σήμερα θερίζουμε τους καρπούς τους. Οι δε μνημονιακές ημέρες της τρόικας, των “διαπραγματεύσεων” σε κλειστά γραφεία, των παρασκηνιακών συμφωνιών και των “φαστ – τρακ” αποφάσεων για να κλειδώσουν κάθε είδους μέτρα, δόσεις και λογαριασμοί ερήμην του λαού, έδωσαν ένα ακόμα χτύπημα στην ήδη βαθιά πληγωμένη Δημοκρατία. Μια Δημοκρατία που δεν μπορεί -και δεν θα μπορέσει ποτέ- να σταθεί στα πόδια της αν δεν υπάρχει ισχυρή ηθική νομιμοποίηση της εκάστοτε εξουσίας. Κι αυτή η νομιμοποίηση δεν εξασφαλίζεται από καμία κάλπη και καμία δημοσκόπηση.
