Ορισμένοι, ευτυχώς λίγοι, εκτός από «επιστημονικές» απόψεις εναντίον του εμβολίου, διασπείρουν και ψευδείς ειδήσεις ότι, τάχα μου, «οι απολύσεις, λόγω άρνησης εμβολιασμού στον ιδιωτικό τομέα, είναι άκυρες και καταχρηστικές».
Όμως, ούτε «άκυρη» ούτε «καταχρηστική», στην περίπτωση αυτή, είναι η απόλυση του αρνητή (εφόσον βέβαια δεν οφείλεται, η άρνηση του, σε αποδεδειγμένο ιατρικό πρόβλημα). Και αυτά γιατί: Με το νόμο 4359/2016 κυρώθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, και ορθώς ο Αναθεωρημένος Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης. Στο άρθρο 24 του, ο παραπάνω νόμος ορίζει, ότι πρέπει να υπάρχει «βάσιμος λόγος» για να είναι δικαιολογημένη και νόμιμη η απόλυση εργαζομένου.
Και, παρά πέρα ορίζει, εδ.α., ότι ο βάσιμος λόγος (πρέπει) να συνδέεται με την ικανότητα ή την συμπεριφορά τους, ή να βασίζεται στις λειτουργικές απαιτήσεις της επιχείρησης, της εγκατάστασης, ή της υπηρεσίας», βλ. ειδικά την Μον. Πρ.Αθ. 237/2019, Μον. Πρωτ. Πειρ. 3223/2017.
Έτσι, και ο πιο αδαής καταλαβαίνει πως η άρνηση εμβολιασμού από εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα -για μένα και στο δημόσιο- συνιστά βάσιμο λόγο απόλυσης πολύ περισσότερο, αφού, συγχρόνως, διαπράττεται και ποινικό αδίκημα με την παραβίαση των όρων της σχετικής ΚΥΑ.
Καλό θα είναι να μην φτάσουμε σε απολύσεις. Αλλά, στο φαντασιακό «δικαίωμα» των αρνητών, των «αντιστασιακών», των «ψεκασμένων» ΥΠΕΡΤΕΡΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ – ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ άρθρο 2Σ, – ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΖΩΗΣ, και άρα και της Οικονομίας, ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ, ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΑ, ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ. Ο καθένας είναι ελεύθερος, να υφίσταται τις συνέπειες των επιλογών του.
