Μπορεί κάποιος με λίγες λέξεις να αποδώσει το περιεχόμενο μιας ποιητικής συλλογής; Να βρει τις συνδετικές ραφές των στίχων, να ανιχνεύσει το κρυφό νήμα που ενώνει καταλυτικά τις εικόνες τους;
Πραγματικά δύσκολο…
Διαβάζοντας όμως τα ποιήματα της αγαπημένης μου Φωτεινής Σεγρεδάκη στην πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Οινοχόος», ένιωσα οικειότητα με τον λόγο της, καθώς δεν μου ήταν άγνωστος, αυθόρμητα αισθάνθηκα να ανακαλύπτω μέσα στους στίχους της, λέξεις καθημερινές, απλοϊκές να μιλούν για τον έρωτα, την αγάπη, την πίστη, τη θλίψη, την ενσυναίσθηση…
Εννοιες ιδιαίτερα αγαπητές σε πολλούς θεράποντες της ποίησης. Το ενδιαφέρον όμως με τη συγκεκριμένη ποιήτρια είναι ότι καταφέρνει να προσδώσει στο περιεχόμενό τους μια λεπτή ποιότητα, απολύτως προσωπική, η οποία προσφέρεται με τρυφερότητα και ειλικρινή συναισθήματα στον αναγνώστη.
Ο ιδιαίτερος τρόπος γραφής της δημιουργού αποτελεί εξερεύνηση του εαυτού της και εκφράζει τον προσωπικό συναισθηματικό της διάκοσμο, που διαχέεται απλόχερα στο κοινό μετά το πέρας της ανάγνωσης του κάθε ποιήματος.
Το ατομικό βίωμα γίνεται συλλογικό και κάθε λέξη, κάθε σημείο στίξης, ορίζει τον τρόπο ανάγνωσης και ερμηνείας του, ώστε ο καθένας να μπορεί να στοχαστεί τους οικείους τόνους καθημερινότητας που αποδίδει.
Ο «Οινοχόος», το πρώτο ποίημα της ποιητικής συλλογής της, καλωσορίζει και μας υποδέχεται κερνώντας μας το πιόμα μιας ποίησης που αγγίζει τον άνθρωπο και τον Θεό, τις αισθήσεις και τα συναισθήματα, την αθωότητα και την ενοχή, το κόκκινο και το μαύρο.
Αγαπημένη μου Φωτεινή, σε ευχαριστούμε για το πολύτιμο δώρο σου. Μια ξεχωριστή ποιητική κατάθεση, ένα ταξίδι καρδιάς που μας ενέπνευσε, ώστε να ανακαλύψουμε μέσα στους στίχους της τα δικά μας συναισθήματα και τις δικές μας μνήμες.
Φωτεινή μου, είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί σου σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό.
Καλοτάξιδη η ποιητική του «Οινοχόου»…
