Εκεί που τον έχει τοποθετήσει η αγάπη, ο εµφατικός λόγος, η ευαισθησία και ο µεγάλος θαυµασµός για τον µέγιστο Κρήτα, η τέχνη του κυρίου Γιώργου Κοκολογιάννη.
∆εκαετίες τον διαβάζει, τον µελετά, ακολουθεί στο πλαίσιο του εφικτού τον βηµατισµό του, και αποτυπώνει στο χαρτί και το χρώµα, το πανάξιο τέκνο της Λεβεντογέννας.
Τον διαχρονικό, τον Παγκόσµιο, τον σπουδαίο λογοτέχνη, που προχώρησε τη γλώσσα, τη φιλοσοφική σκέψη, καθώς και όλο το Ζήτηµα των αγώνων και του Πολιτισµού της Νήσος…
…Χανιώτικα νέα/Τρίτη 12-8-25 ο Γιώργος Κώνστας, σε αφιέρωµα ωραίο (µε συνέντευξη, ενδεικτικές φωτογραφίες, ενηµερωτικό απολύτως κείµενο και σχόλιο για την Έκθεση στο Γιαλί Τζαµί), ακολουθεί τη συλλογιστική αφήγηση του δηµιουργού! Για τις πολλές, πάρα πολλές δεκαετίες που προσηλώνεται πιστά στον σηµαντικό άνδρα παγκοσµίου εµβέλειας! Για τις απίστευτες δυσκολίες των συνθηκών που έζησε στην Χωροφυλακή όπου εργαζόταν, την εποχή εκείνη. Ασφαλώς για τις απαγορεύσεις και τους διωγµούς που είχε υποστεί ο Καστρινός διανοούµενος στην Πατρίδα του, αλλά και τα γνωστά.
Ταξιδευτής του κόσµου, πολυγραφότατος, µελετητής των θρησκειών του Πλανήτη, και βαθύς, σεµνός κι ευλαβικός προσκυνητής του Λαϊκού Κόσµου!
Των φτωχών ανθρώπων.
Σύµβολα, εµβλήµατα και αλληγορία τα βασικά του ιδιώµατα, αναγνωρίσιµα στο έργο του, κι είναι τιµή για τον ζωγράφο µας, ένας διανοούµενος αναλυτής του συγγραφέα, να παραλληλίζει τον µέγα, µε τον κ. Κοκολογιάννη από το 1976, κιόλας! Πρόκειται για τον Κίµωνα Φράιερ, που τον µετέφρασε, και τόνισε τιµητικά ότι µπορεί να συνδέσει την υπαρξιακή αγωνία του διάσηµου συγγραφέα, µε την σύγχρονη αγωνία του κ. Κοκολογιάννη.
Κι είναι τιµή και χαρά, ένας άνθρωπος που έχει µεγαλώσει αρκετά, να κρατά ανθισµένη την πνευµατική του ευελιξία, αλλά και την ψυχική φλόγα, να εκφράζει τις εκδοχές του, καθώς και την διαπιστωµένη φιλοµάθειά του.
Εµένα µε συγκινούν ακόµη δύο πράγµατα. Ότι παιδιά κι εγγόνια ενθάρρυναν τον πατέρα τους και παππού, να εκθέσει τα έργα του, ν’ ανοίξει την ψυχή του αλλά και να παραχωρήσει τη µνήµη του, που κοµίζοντας πάντα εικόνες και γεγονότα αγιασµένης εποχής, έχει να διδάξει και να συγκινήσει!
Όµως, θέλω, να τον ευχαριστήσω (προσωπικά µιλώντας), για τα θαυµάσια «δεκαπεντασύλλαβα λόγια» που µου είχε επιφυλάξει, για τα ποιήµατά µου, στον «Οινοχόο».
Με θαυµασµό και καλοσύνη και µε την µαντινάδα που αγαπούµε κι οι δύο, µε είχε ονοµάσει «Οινοχόη του κόσµου µας» στα ”Χανιώτικα νέα”.
Κύριε Κοκολογιάννη να ‘στε καλά πάντα, µ’ αυτή τη δηµιουργική δροσιά στη ζωή σας, και να σας χαίρονται οι αγαπηµένοι σας.
Γράφω Πέµπτη. Όταν θα διαβάζονται αυτές οι γραµµές, η Μεγαλόχαρη της καρδιάς µας, θα ‘χει αναληφθεί στον Ουρανό…
Χρόνια πολλά.
