Ο “κοντορεβιθούλης” της Ευρώπης

Είναι σίγουρο ότι η πραγματική δουλειά σε μια κοινωνία είναι πώς φέρεσαι στα παιδιά σου με την παιδεία, τι νοσοκομεία έχει, τι δικαιώματα έχει, τι προοπτικές ανάπτυξης προσφέρει.
Τα υπόλοιπα είναι λαϊκός, πολιτικός κινηματογράφος που την μια εβδομάδα ανεβάζει το ένα έργο, την επόμενη κάτι εντελώς διαφορετικό.
Πιότερο, όμως, για να σταθεί στο ύψος της μια κοινωνία (να μην είναι… ο κοντορεβιθούλης της Ευρώπης) είναι ν’ υπάρχει ένα αμοιβαίο αίσθημα ενοχής από τον πολίτη προς το κράτος και ανάστροφα.
Αυτό το αίσθημα ενοχής που δεν εξανδραποδίζει τον πολίτη, αλλά και δεν κάνει “κουρελού” το κράτος στέριωσε τα πιο προηγμένα κράτη.
Στην Ελλάδα (χώρια που τώρα ψάχνει να βρει τον πραγματικό της εαυτό) όλοι, ηγεσίες και πολίτες, λένε ότι εργάζονται προς αυτή την κατεύθυνση.
Μα ο…. κοντορεβιθούλης των συμφερόντων μπαινοβγαίνει από το ανοιχτό παράθυρο και τσιμπά το σώμα της κοινωνίας.
Αν υποκύψει στο “τσίμπημα” ο πολίτης ή το κράτος, η χώρα οπισθοδρομεί.
Αν όχι, έχουμε κάνει ένα σημαντικό βήμα προόδου.
Σημασία, δηλαδή, δεν έχει να κλείνεις αξιολογήσεις αλλά να εμπεδώσεις αυτή την αμοιβαιότητα.
Αμοιβαιότητα στον κίνδυνο, αλλά και στο κοινωνικό όφελος.
Μόνο του το κράτος ή μόνοι τους οι πολίτες, είναι μισή δουλειά.
Ας την ολοκληρώσουμε…