Μια είδηση που δημοσιεύθηκε πριν λίγες μέρες στη “Καθημερινή”, αλλά πέρασε στα ψιλά, αναφέρει ότι η Κίνα απαγόρευσε τη χρήση βιντεοπαιχνιδιών σε παιδιά κάτω των 18 χρονών (επιτρέπεται μόνο 1ώρα το Σαββατοκύριακο), γιατί παραμελούν τα μαθήματά τους και εθίζονται σε ασχολίες παθητικές που έχουν αρνητικές συνέπειες στην ενεργητικότητα, τη σκέψη και δραστηριότητα του ατόμου.
Η Κίνα λοιπόν που είναι ο κατασκευαστής αυτών των προϊόντων, διαβλέπει τον κίνδυνο της καταχρηστικής χρησιμοποίησής τους. Θέλει να προλάβει, να μη δημιουργηθούν μαλθακές και εξαρτημένες γενιές στη χώρα και παίρνει μέτρα. Θέλει να δημιουργήσει σκεπτόμενους και δημιουργικούς πολίτες και επεμβαίνει.
Αντίθετα στη Δύση έχομε τους ανεκδιήγητους δισεκατομμυριούχους που διατυμπανίζουν ότι θα επιβάλουν την “εικονική πραγματικότητα” χωρίς τη φυσική παρουσία και τη κανονικότητα. Προωθούν μελέτες που αποξενώνουν τον άνθρωπο από τη λογική, τη σκέψη και από τα πραγματικά καθιερωμένα. Τον θέλει να είναι καθηλωμένος και απόλυτα συνδεδεμένος με τα tablet κλπ, που στην ουσία αποτελούν προέκταση των χεριών του, να παίρνει έτοιμες πληροφορίες και να’ ναι υποταγμένος στον έλεγχο των όποιων κέντρων αποφάσεων.
Καθόμασταν προ ημερών στο λιμάνι και στο διπλανό τραπεζάκι κάθονταν μια παρέα νεαρών που ο καθένας ήταν απορροφημένος στο κινητό του και επί 2 ώρες δεν είχαν ανταλλάξει ούτε μία κουβέντα μεταξύ τους. Στο τέλος φεύγοντας: “Γεια, χάρηκα που τάπαμε”. Κι ο διπλανός καθήμενος δεν άντεξε: “Ντα είπετε πράμα μωρέ; Εγώ δεν άκουσα μιλιά!”
Είναι φανερό ότι η παρεμβολή αυτών των συσκευών μεταξύ των ανθρώπων τους αποξενώνει, χαλάει τις διαπροσωπικές σχέσεις δημιουργεί μια ψυχρότητα και χάνεται η οπτική επαφή και η διαχυτικότητα. Χάνεται η αίσθηση της ζωντανής προσέγγισης και αντικαθίσταται από μια απρόσφορη νεκρή επικοινωνία. Αυτές οι συσκευές που πρέπει να είναι μόνο χρηστικές και βοηθητικές, κατάντησε να είναι κυρίαρχες στη ζωή μας. Με τη βεβαιότητα ότι βρίσκομε οποιαδήποτε πληροφορία ανά πάσα στιγμή δεν αποθηκεύομε γνώσεις για τους εαυτούς μας και παρατηρείται σήμερα το αποκαρδιωτικό φαινόμενο φοιτητές να μη γνωρίζουν πού είναι το Καρπενήσι. Και βέβαια δεν είναι απαραίτητες στα παιδιά. Αμβλύνουν τη δημιουργική σκέψη τη κρίση την απομνημόνευση. Καταργούν την ελευθερία του ατόμου που ελέγχεται συνεχώς χωρίς να το νοιώθει, ασχολείται μ’ αυτές χωρίς να είναι απαραίτητο και σπαταλά πολύτιμο χρόνο σε άσχετες και ανούσιες πληροφορίες, ενώ θα μπορούσε να τις αφιερώσει απλά σε σκέψεις ή δημιουργικές ασχολίες.
Η κατάσταση αυτή έχει παγιωθεί σήμερα κι έχει ριζώσει στις συνήθειες, κυρίως των νέων που σε συνδυασμό με την επιδίωξη συνεχούς διασκέδασης αποτρέπουν τον άνθρωπο από οποιαδήποτε ενεργητική δραστηριότητα. Ο Κ. Τσάτσος έγραφε: “Να δημιουργείς, να δημιουργείς πάντα για την ίδια τη δημιουργία”.
Αν θέλομε, συνεπώς, να παραμείνομε όσο το δυνατόν αυτεξούσιοι, απερίσπαστοι και γνώστες της αντικειμενικής πραγματικότητας, με ξεκάθαρη λογική, δεν θα πρέπει να παραμένουμε δέσμιοι της τεχνολογίας και της αχαλίνωτης πληροφορίας, την οποία να χρησιμοποιούμε μόνο όταν εμείς τη χρειαζόμαστε και να μην αντικαταστήσουμε τη δημιουργικότητά μας με την συνεχή ενασχόληση με περιττές πληροφορίες και κουτσομπολιά.
Προσδοκία για το μέλλον: Να προσπαθήσομε να οδηγήσομε τις τεχνολογικές εξελίξεις στη φυσική τους κατάσταση και θέση.
Να είναι υπό την καθοδήγηση και τον έλεγχο του ανθρώπου και όχι το αντίθετο.
