Ο δήμαρχος Χανίων για τον Σταυρό: «Η Αλήθεια απέναντι στην παραπληροφόρηση»

Άρθρο – παρέμβαση από τον δήμαρχο Χανίων Παναγιώτη Σημανδηράκη στα “Χανιώτικα νέα” της Τρίτης για το αντλιοστάσιο στο Σταυρό.

Στο άρθρο του με τίτλο «Αντλιοστάσιο στον Σταυρό:Η αλήθεια απέναντι στην παραπληροφόρηση», ο κ. Σημανδηράκης, αναλυτικά αναφέρει τα εξής:

«Το τελευταίο διάστηµα, βρέθηκα -προσωπικά και θεσµικά-  στο στόχαστρο επιθέσεων και ύβρεων που ξεπέρασαν κατά πολύ τα όρια της θεµιτής δηµόσιας διαφωνίας. Αφορµή, η κατασκευή του υπόγειου αντλιοστασίου λυµάτων στον Σταυρό Ακρωτηρίου, ενός έργου που δεν εξυπηρετεί ιδιωτικά συµφέροντα και δεν «βολεύει» κανέναν – εκτός από το περιβάλλον και τη δηµόσια υγεία.

Η περιοχή του Σταυρού -όπως και άλλες περιοχές του Ακρωτηρίου- δεν διαθέτει οργανωµένο δίκτυο αποχέτευσης. Τα λύµατα, σε µεγάλο βαθµό, καταλήγουν στο υπέδαφος ή, ακόµη χειρότερα, στη θάλασσα. ∆εν υπάρχει πιο απλή διατύπωση της ανάγκης για παρέµβαση: χωρίς υποδοµές αποχέτευσης, µολύνεται το περιβάλλον και απειλείται η υγεία όλων µας.

Εν προκειµένω, η κατασκευή του αντλιοστασίου Α44 αποτελεί αναπόσπαστο µέρος του συνολικού και θεσµοθετηµένου σχεδιασµού για την αποχέτευση της περιοχής του Ακρωτηρίου. Μετά την πλήρη αδειοδότησή του, το έργο –που προσεγγίζει σε κόστος τα 20 εκατοµµύρια ευρώ– υλοποιείται βάσει ολοκληρωµένης τεχνικής και περιβαλλοντικής τεκµηρίωσης και µε όλες τις απαιτούµενες εγκρίσεις από τις αρµόδιες αρχές. Η νοµιµότητα του έργου έχει επιβεβαιωθεί ρητά από το Συµβούλιο της Επικρατείας, το οποίο απέρριψε σχετική προσφυγή, ενώ παράλληλα απορρίφθηκαν και τα ασφαλιστικά µέτρα που κατατέθηκαν από όσους διαφωνούν. ∆εν πρόκειται για «πείραµα» ούτε για «αυθαιρεσία», αλλά για πλήρως αδειοδοτηµένη, νόµιµη και αναγκαία υποδοµή, η οποία υλοποιείται στο πλαίσιο των θεσµικών υποχρεώσεων της πολιτείας.

Η οµόφωνη στήριξη του έργου από τη διοικούσα επιτροπή του Τεχνικού Επιµελητηρίου Ελλάδας – Τµήµα ∆υτικής Κρήτης αποτελεί µια ιδιαίτερα σηµαντική και θεσµικά ισχυρή παρέµβαση. Αναδεικνύει τον ρόλο της επιστηµονικής κοινότητας ως εγγυητή της τεχνικής επάρκειας και της περιβαλλοντικής ευθύνης, σε µια περίοδο που ο δηµόσιος διάλογος δοκιµάζεται από παραπληροφόρηση και εύκολες γενικεύσεις. Η οµόφωνη απόφαση των εκπροσώπων των µηχανικών της ∆υτικής Κρήτης να στηρίξουν τη ∆.Ε.Υ.Α.Χ. επιβεβαιώνει ότι η υλοποίηση των έργων αυτών δεν υπακούει σε σκοπιµότητες, αλλά εδράζεται στη γνώση, στη θεσµική λογοδοσία και στη διαρκή προσήλωση στη νοµιµότητα και την προστασία του περιβάλλοντος.

Τις τελευταίες µέρες, είδαµε όλοι εικόνες από το εργοτάξιο να παρουσιάζονται ως «ρύπανση», είδαµε φυσικά υλικά -αποσαθρωµένο ψαµµίτη και αργιλώδη ύδατα- να βαφτίζονται «τοξικά». Είδαµε ανθρώπους να υβρίζουν και να απειλούν, όχι γιατί γνωρίζουν, αλλά γιατί παραπλανήθηκαν. ∆εν κρυβόµαι: η ∆ΕΥΑΧ -µε απόλυτο σεβασµό- ζήτησε συγγνώµη για την αισθητικά απαράδεκτη εικόνα του εργοταξίου. Όµως, η αλήθεια είναι αδιαπραγµάτευτη: καµία ρύπανση, κανένα λύµα, καµία απόρριψη επικίνδυνου υλικού στη θάλασσα.

Η άντληση υφάλµυρων υδάτων και φυσικών υλικών δεν παραβιάζει κανέναν κανόνα και κυρίως δεν προκαλεί καµία επιβάρυνση στο περιβάλλον. Γίνεται βάσει του ΦΕΚ 2878Β/2014 και αποτελεί διεθνώς αποδεκτή τεχνική πρακτική σε υπόγειες κατασκευές κοντά σε υδροφόρους ορίζοντες. Όσο για τη θέση του έργου, επιλέχθηκε µετά από γεωτεχνική και υδραυλική αξιολόγηση. Οι εναλλακτικές τοποθεσίες που επίµονα αναζητήθηκαν ή προτάθηκαν, κρίθηκαν -δυστυχώς- τεχνικά ακατάλληλες.

Αντιλαµβάνοµαι την καχυποψία, ειδικά όταν δεν έχει προηγηθεί επαρκής ενηµέρωση. Όµως ο δηµόσιος διάλογος δεν µπορεί να στηρίζεται σε συνθήµατα, παραπληροφόρηση και προσωπικές επιθέσεις. Το έργο δεν είναι «περιβαλλοντική βόµβα». Είναι το ακριβώς αντίθετο: η πρώτη γραµµή άµυνας απέναντι στη ρύπανση.

Σήµερα, παρόµοια αντλιοστάσια λειτουργούν αθόρυβα και απρόσκοπτα στην καρδιά της πόλης µας – δίπλα ακριβώς από τα Ενετικά Νεώρια, το Κουµ Καπί και τη Νέα Χώρα έως τη Χρυσή Ακτή, τον Πλατανιά και την Αγία Μαρίνα. Κανένα δεν έχει προκαλέσει οσµές, θόρυβο ή αλλοίωση του τοπίου. Τα ίδια ακριβώς τεχνικά και περιβαλλοντικά πρότυπα εφαρµόζονται και στον Σταυρό.

Επέλεξα να µη βάλω την απόσυρση του έργου στην ατζέντα των «εύκολων λύσεων». ∆εν θα γίνω δήµαρχος της υπεκφυγής. ∆εν θα θυσιάσω ένα απαραίτητο έργο στο βωµό της «συναίνεσης µε κάθε τίµηµα». Προτιµώ µια κοινωνία ενηµερωµένη και ώριµη που διαφωνεί µε επιχειρήµατα, παρά µια κοινωνία που καθησυχάζεται µε ευχολόγια.

Αν µε ενδιέφερε το πολιτικό κόστος και αν λειτουργούσα µε το βλέµµα στραµµένο στη δηµοφιλία, θα ήµουν ο πρώτος που θα «πάγωνε» το έργο. ∆εν θα ανεχόµουν τις προσβολές, τα ψεύδη, τους υπαινιγµούς περί «σκοτεινών σχεδίων» και «αδιαφάνειας». Θα έκανα πίσω, θα απέφευγα τον θόρυβο, θα επέλεγα τον δρόµο της σιωπής.

Όµως, όταν ο ρόλος του ∆ηµάρχου συναντά το χρέος απέναντι στο περιβάλλον και στο µέλλον του τόπου, τότε δεν µετράµε το κόστος – αναλαµβάνουµε την ευθύνη.

Η ∆ηµοτική Αρχή δεν είναι αλάνθαστη – αλλά είναι παρούσα, είναι ανοιχτή, είναι υπεύθυνη. Προχωράµε µε τεχνική επάρκεια, µε διαφάνεια, µε εξαντλητική τήρηση της νοµιµότητας. Και ναι, θα συνεχίσουµε να ακούµε, να εξηγούµε, να βελτιώνουµε.

Γιατί η περιοχή του Σταυρού αξίζει κάτι παραπάνω από το να παραµένει χωρίς υποδοµές. Αξίζει κάτι παραπάνω από µια αποχέτευση που δηµιουργήθηκε το 1960. Αξίζει υποδοµές του 21ου αιώνα. Αξίζει µια δηµοτική αρχή που δεν διστάζει να «χάσει» στα λόγια, για να κερδίσει στην πράξη».