Nέες τεχνολογίες στη χειρουργική θυρεοειδούς

Δίχως αμφιβολία η πιο σημαντική επιπλοκή της θυρεοειδεκτομής είναι το βράχνιασμα (βράγχος) της φωνής λόγω του τραυματισμού ενός εκ των δύο υπεύθυνων νεύρων για την κίνηση των φωνητικών χορδών. Η επιπλοκή αυτή μπορεί να είναι παροδική (προσωρινή) ή και μόνιμη. Ως παροδική εμφανίζεται σε ποσοστό 7%-10%, ανακάμπτει πλήρως μετά την πάροδο περίπου 6 μηνών ενώ η συντριπτική πλειονότητα των ασθενών αποκαθίσταται στο πρώτο τρίμηνο. Μόνο 1% των ασθενών θα έχει μόνιμη παράλυση της φωνητικής χορδής, αλλά και σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως η ποιότητα της φωνής βελτιώνεται σημαντικά ιδιαίτερα αν ο ασθενής υποβληθεί και στην κατάλληλη λογοθεραπευτική αγωγή.
Ομως ως επιπλοκή καταστροφική είναι η αμφοτερόπλευρη διακοπή της λειτουργίας των νεύρων. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις εκτός της αφωνίας, μπαίνει σε κίνδυνο και η αναπνοή του ασθενούς, κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει σε τραχειοτομή. Για τους λόγους αυτούς τα τελευταία χρόνια κερδίζει συνεχώς έδαφος η θυρεοειδεκτομή με τη βοήθεια της διεγχειρητικής νευροπαρακολούθησης (διαλειπούσα νευροδιέγερση).
Με τον νευροδιεγέρτη είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τη λειτουργία του νεύρου καθόλη τη διάρκεια της επέμβασης και έτσι να προλάβουμε την επερχόμενη βλάβη λόγω έλξης του νεύρου, όπου παρατηρείται σταδιακή πτώση των δυναμικών κατά τη διέγερση του νεύρου. Ο χειρουργός σ’ αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να διακόψει για μερικά λεπτά την επέμβαση άρα και την έλξη επί του νεύρου, προλαμβάνοντας έτσι την επερχόμενη βλάβη.
Η χρήση του νευροδιεγερτή είναι ενδεδειγμένη σε κάθε περίπτωση είτε “απλής” θερεοειδεκτομής είτε αν η θυρεοειδεκτομή συνοδεύεται με κεντρικό ή πλάγιο λεμφαδενικό καθαρισμό.
Επίσης είναι απόλυτα ενδεδειγμένη σε όλες τις περιπτώσεις επανεπέμβασης στον τράχηλο είτε αυτή αφορά υπόλειμμα θυρεοειδούς είτε αφαίρεση λεμφαδένων που δεν αφαιρέθηκαν στην αρχική επέμβαση. Ο λόγος της χρησιμότητας του νευροδιεγερτή στις περιπτώσεις αυτές είναι οι μετεγχειρητικές συμφύσεις που έχουν αναπτυχθεί στο χειρουργικό πεδίο, με αποτέλεσμα την αλλοίωση της φυσιολογικής ανατομίας της περιοχής που καθιστά την αναγνώριση των νεύρων για την ομιλία εξαιρετικά δυσχερής.
Το τελευταίο διάστημα ολοένα και περισσότερο χρησιμοποιείται από εξειδικευμένους χειρουργούς σε ειδικά κέντρα χειρουργικής θυρεοειδούς αλλά και στο Ναυτικό Νοσοκομείο Κρήτης (ΝΝΚ) η χρήση της συνεχόμενης νευροπαρακολούθησης.
Με τη συνεχόμενη νευροπαρακολούθηση έχουμε συνεχή καταγραφή (οπτική και ηχητική) της λειτουργίας του κάτω λαρυγγικού (παλίνδρομου) νεύρου (του νεύρου της ομιλίας) και συνεχή ενημέρωση για το δυναμικό διέγερσης καθώς και για το χρόνο αγωγιμότητας της διέγερσης. Δηλαδή ο χειρουργός ενημερώνεται συνεχώς (real time) για τη λειτουργία ή δυσλειτουργία του νεύρου με αποτέλεσμα να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες ώστε να αποφύγει πιθανή κάκωση ή πάρεση του νεύρου.
Είναι λοιπόν προφανές ότι η χρήση του νευροδιεγερτή (είτε ως διαλειπούσα νευροδιέγερση είτε ως συνεχής νευροπαρακολούθηση) βελτιώνει την ασφάλεια της χειρουργικής επέμβασης στο θυρεοειδή αδένα και είναι επιθυμητή η εφαρμογή της σε όλες τις περιπτώσεις ανεξαρτήτως της υποκείμενης νόσου.