• Ζητούµενο η οµοψυχία
Την ανάγκη να υπάρξει κοινή στάση από όλες τις δηµοτικές παρατάξεις απέναντι στα ζητήµατα που αφορούν την αποκατάσταση και αξιοποίηση του φρουρίου Ιτζεδίν αλλά και ενεργή συµµετοχή από την τοπική κοινωνία στις αποφάσεις που θα ληφθούν, επεσήµανε, µεταξύ άλλων, ο παλιός δήµαρχος Σούδας Γιάννης Περάκης (φωτ.) κατά την εκδήλωση που έγινε το περασµένο Σάββατο στο Μεγάλο Αρσενάλι, ενώ παράλληλα κατάθεσε την εµπειρία του από τα χρόνια που αγωνιζόταν για την παραχώρηση του φρουρίου στην τοπική κοινωνία.
Ωστόσο, το κάλεσµα για οµοψυχία φαίνεται προς το παρόν να µην βρίσκει ανταπόκριση. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η δηµοτική κίνηση “Όνειρο είναι τα Χανιά” που διοργάνωσε την εκδήλωση είχε προσκαλέσει και τη δηµοτική Αρχή να συµµετέχει στη συζήτηση για το Ιτζεδίν µε την πρόσκληση να πέφτει στο… κενό.
• Συγκλονιστικές µαρτυρίες
Συγκλονιστικές ήταν οι µαρτυρίες των συγγενών πολιτικών κρατουµένων που µετέφεραν κατά την εκδήλωση του Σαββάτου για το Ιτζεδίν. Ο γιος του Κώστα Κουλουφάκου, Πέτρος, σηµείωσε ότι ο πατέρας του πέρασε 11 χρόνια συνολικά σε εξορίες. Ο ίδιος γεννήθηκε όταν ο πατέρας του ήταν ήδη φυλακή και τον γνώρισε χρόνια αργότερα στην εξορία στον Άη Στράτη, όπου πήγε µε τη γιαγιά του. «Το δικό µου το βίωµα ήταν η στέρηση του πατέρα µου», ανέφερε, µεταξύ άλλων, ενώ περιέγραψε τις διαρκείς ενοχλήσεις που είχε η οικογένειά του, ως οικογένεια εξόριστου, από την Ασφάλεια.
Η Άννα Φιλίνη, κόρη του Κώστα Φιλίνη, ο οποίος είχε φυλακιστεί και στο Ιτζεδίν, µετρώντας συνολικά 17 χρόνια σε εξορίες, µίλησε για µια «τιµωρητική φυλακή». Η ίδια είδε τον πατέρα της στο Ιτζεδίν την Άνοιξη του ’62 µετά από 8 χρόνια. «Μαζί µε τον πατέρα µου ήταν τότε το µέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ Γιώργης Ερυθριάδης, ο οποίος έπαθε περιτονίτιδα και η φυλακή δεν είχε ούτε γιατρό. Τον έβαλαν λοιπόν σε ένα καµιόνι στο οποίο τραντάζονταν και πέθανε σαν σκυλί στον δρόµο. Αυτό ήταν το Ιτζεδίν».