Ενα πιάτο κλήθηκαν να μαγειρέψουν όλο κι όλο οι μεγαλύτεροι Ευρωπαίοι σεφ και σάστισαν… Από τη μια δεν τους έβγαιναν τα υλικά, από την άλλη ήθελαν διαφορετικά προϊόντα, αναρωτιόταν κάθε τόσο για το αν η συνταγή ήταν αρκετά υγιεινή γι’ αυτούς που… τη μαγείρευαν, επίσης ανησυχούσαν μήπως παραήταν παχυντική γι’ αυτούς που προορίζονταν -αφού έχουν συνηθίσει να μην τρώνε- και υπήρχε ο φόβος να τους βαρυστομαχιάσουν άθελά τους… Αφαιρούσαν λιπαρά, πρόσθεταν καρυκεύματα, τσιγάριζαν – ξανατσιγάριζαν σε σιγανή φωτιά… Κάποιοι ανακάτευαν συνεχώς για να μην κολλήσει… Χρησιμοποιούσαν ανορθόδοξους τρόπους για να το νοστιμέψουν π.χ. πολύ γερμανικό ξύδι που έκανε το φαγητό αψύ και δύσπεπτο, ζητούσαν συνταγές από ειδικούς και άλλαζαν συνέχεια το περιεχόμενο της κατσαρόλας… Μέχρι που η λύση βρέθηκε… κάποιος Αμερικανός σεφ, βλέποντας ότι το φαγητό έτσι που το πήγαιναν θα έκοβε, τους είπε το μυστικό: Βάλτε αρκετό λάδι, λάδι ελληνικό, για να δέσει και να γλυκάνει… μόνο έτσι θα πετύχετε τη γεύση και το αποτέλεσμα θα είναι εξαιρετικά υγιεινό για όλους… Μπροστά στο αδιέξοδο ήταν κι αυτό μια ουρανοκατέβατη πρόταση. Τον άκουσαν και εδέησε ο θεός της γαστρονομίας κι έδεσε το φαγητό… Ευτυχώς, γιατί θα ήταν και πολύ εξευτελιστικό για τόσους διαπρεπείς σεφ να μην σταθούν ικανοί να μαγειρέψουν ένα απλό πιάτο… Ούφ…
Μαγειρο-γκρούπ
