Η χώρα μας είναι γεμάτη ιστορία. Μπορεί να είναι κάπως παραλλαγμένη και να έχει αναπτυχθεί απ’ τη φαντασία των μεταγενεστέρων, αλλά υπερισχύει ο σπόρος της αλήθειας.
Τρανταχτά γεγονότα συνέβησαν μετά την επανάσταση του 1821, που σημάδεψαν τη χώρα μας και επέδρασαν σε παγκόσμια κλίμακα. Από τον Απρίλιο 1453 ήταν η απαρχή των δεινών του Ελληνισμού, όταν στις 6 του μήνα έγινε η πολιορκία της Κων/πολης απ’ τον Μωάμεθ Β’ τον Πορθητή, που κατέληξε στην Άλωση.
Και ερχόμαστε πριν 200 χρόνια, 10 Απρ. 1821, οπότε στίφη τουρκικού όχλου μπήκαν στο Πατριαρχείο της Κων/πολης, συνέλαβαν τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε’, τον έδεσαν και τον κρέμασαν στην μεσημβρινή πύλη, που μέχρι σήμερα παραμένει κλειστή. Μετά 50 χρόνια μεταφέρθηκε το λείψανό του από την Οδυσσό στην Αθήνα.
Τον ίδιο χρόνο Απρίλιος 1824, στη μάχη της Αλαμάνας, συνέλαβαν τον Αθανάσιο διάκο (Αθανάσιος Μασαβέτας το κανονικό του όνομα) το οποίον οι Τούρκοι αφού βασάνισαν τον εκτέλεσαν με τον μαρτυρικό τρόπο του ανασκολοπισμού. Τον επόμενο χρόνο, 6 Απριλίου 1822, κυριεύθηκε η Νάουσα. Οσους κατοίκους συνέλαβαν οι Τούρκοι τους κατέσφαξαν και έκαψαν την πόλη. Στη μάχη του Φαλήρου 22 Απρ. 1827 τραυματίστηκε θανάσιμα ο οπλαρχηγός Γεώργιος Καραϊσκάκης.
Η Ελλάδα μετά το 1821 όπως διαμορφώθηκε στην πορεία έπρεπε να ακολουθήσει το όχημα των προγόνων της της αρχαιότητας. Τα 200 χρόνια από την επανάσταση αποτελούν έναν κεντρικό θεματικό πυλώνα, απ’ τον οποίο ο καθένας μπορεί να δει την ελληνική πραγματικότητα και να τεκμηριώσει μια σοβαρή ιστορική έρευνα για το 1821. Η σημασία της Ελληνικής επανάστασης έχει πανανθρώπινο χαρακτήρα και ο καθένας παραδειγματίζεται από την παρέμβαση στον αγώνα του Λόρδου Βύρωνα.
Η διεθνής αναγνώριση του ελληνικού ανεξάρτητου κράτους, 3 Φεβρουαρίου 1830, στάθηκε για τον κόσμο πρωτοπόρος. Θεωρείται η κρίσιμη χρονολογία για την επικράτηση αυτού του μοντέλου των ελευθεριών, γιατί ανεξαρτητοποιήθηκαν το Βέλγιο 1831, η Γερμανία 1871, τα βαλκανικά κράτη 1878 και το 1913 μετά τους βαλκανικούς πολέμους.
Υπήρξε και το κίνημα των Φιλελλήνων μετά την παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων απ’ το 1827 έως το 1829, που διαμόρφωσε την πορεία της χώρας να πλησιάζει την εξιδανικευμένη μορφή της αρχαιότητας. Χωρίς τον φιλελληνισμό και την επίκληση απ’ τους φιλέλληνες της προγονολατρείας, δεν θα είχαν κατορθώσει οι Ελληνες στο διάστημα των 200 ετών από τότε να φθάσουν στον σημερινό πολιτισμό, που έχει στο DNA τους το κριτήριο των αρχαίων.
Ας σημειωθεί, ότι όποτε κι αν γίνεται το κοίταγμα της ιστορίας, πάντα θα είναι πρόωρο μέχρι νάρθει η συντέλεια του κόσμου. Είμαστε αναγκασμένοι να κοιτάμε την ιστορία, γιατί ζούμε μέσα της. Διότι, όπως έγραφε ο Παν. Κανελλόπουλος στην “Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος”: «τα πιο περασμένα είναι σημερινά, όπως είναι σημερινά, όσα θάρθουν αύριο, σε αιώνες, σε χιλιάδες μελλοντικά χρόνια».
