Και επί Γης Ειρήνη

Αν οι ηγέτες των λαών, της Οικουμένης πάσης,
σ’ από κοινού συνάντηση, ενώσουνε τα χέρια
και τα σηκώσουνε ψηλά, παίρν’ άλλες διαστάσεις,
το της Ειρήνης κίνημα, π’ αγάπη κρύβει πλέρια.
Το μήνυμ’ απ’ τη Βόρειο και Νότιο Κορέα,
αν πάρουνε, όλοι μαζί, του κόσμου οι μεγάλοι
και συμμετέχουν σε κοινό, παγκόσμιο φορεά,
θα γίνει η υφήλιος, μια ανοιχτή αγκάλη.
Αν σ’ έφλεκτες περιοχές, σβήσουνε οι εστίες
που τις κρατούν αφτούμενες, συμφέροντα και μόνο,
θα ‘ρθει στιγμή να δρέψουνε, τιμές κι ευχαριστίες,
οι ηγεσίες των λαών, που γιάτραψαν τον πόνο.
Μακάρι να ‘ρθει σύντομα, η Αγια κείνη μέρα,
που η Ειρήνη στο Ντουνιά, θα ‘χει επικρατήσει,
όλοι θα αναπνέουνε, ελεύθερο αέρα
και η κατάστασ’ η παλιά, θα έχει πλέον δύσει.
Ονειρα θερινής νυκτός, πώς βλέπω θα μου πείτε
αφού δεν είναι δυνατόν, αυτό να γίνει πράξη,
όμως αν βγούν αληθινά, να μου το θυμηθείτε
πως δύναμη εξ Ουρανού τα πάντα θα ‘χ’ αλλάξει.