Εν αναμονή της ολοκλήρωσης της μελέτης που εκπονείται για το “Μπεηλίτικο” ή “Μπεκλίτικο” Μετόχι βρίσκεται η τοπική κοινότητα των Κουνουπιδιανών, το οποίο παραχωρήθηκε στον δήμο Χανίων από τον Ιανουάριο του 2021 από το Υπουργείο Οικονομικών και αναμένεται να γίνει Κέντρο Απασχόλησης Ηλικιωμένων (ΚΑΠΗ).
Μιλώντας στα “Χανιώτικα νέα” ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Κουνουπιδιανών, κ. Μανώλης Τσιτωνάκης, κάνει λόγο για ένα πάγιο αίτημα της τοπικής κοινωνίας. «Μετά από δεκαετή προσωπικό αγώνα και με βοήθεια του αείμνηστου Μανούσου Βολουδάκη, τελικά παραχωρήθηκε στον Δήμο Χανίων» αναφέρει ο ίδιος κι ενώ πέρυσι καθαρίστηκε ο χώρος, «φαίνεται πως έχει κολλήσει η διαδικασία. Πριν λίγες μέρες μίλησα με την αρμόδια υπηρεσία για το ζήτημα κι ενημερώθηκα πως προχωράει η μελέτη οπότε είμαστε σε αναμονή». Σύμφωνα με τον προϊστάμενο του τμήματος μελετών, κ. Περικλή Βακάλη, αυτή τη στιγμή “τρέχει” η μελέτη η οποία εκπονείται σε συνεργασία με την Αρχαιολογία Χανίων, αλλά λόγω υποστελέχωσης υπάρχει κάποια καθυστέρηση. «Η αλήθεια είναι πως έχουμε πολλές δουλειές και λίγο κόσμο και συνεπώς παίρνει λίγο παραπάνω χρόνο από ό,τι θα έπρεπε. Σίγουρα προχωράει, αλλά μένουν τα τεχνικά στοιχεία, να γίνουν δηλαδή τα σχέδια, ο προϋπολογισμός κοκ, σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε» σχολιάζει ο προϊστάμενος, επισημαίνοντας πως δεν θα καθυστερήσει πολύ ακόμη, αλλά δε βοηθάει η έλλειψη προσωπικού «καθώς συνάδελφοι έρχονται και φεύγουν με οχτάμηνες συμβάσεις και προφανώς δεν προλαβαίνει ο άλλος να ολοκληρώσει τη δουλειά…».
ΤΟ ΚΤΗΡΙΟ
Μια αποτύπωση και πρόταση παλαιότερα για το “Μπεηλίτικο” Μετόχι στην Καζαντζάκη στα Κουνουπιδιανά είχε κάνει ο αρχιτέκτονας μηχανικός κ. Λευτέρης Βεργεράκης. Όπως μας λέει «πριν την παραχώρηση στον Δήμο Χανίων είχε γίνει μελέτη αποκατάστασης την οποία είχα συντάξει εγώ σαν συμβασιούχος αρχιτέκτονας με την 28η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων τότε προ 30ετίας, με πρόταση επανάχρησης για πολιτιστική χρήση. Τώρα αναμένεται να αξιοποιηθεί καλύπτοντας ένα αίτημα της τοπικής κοινότητας για ΚΑΠΗ».
Σύμφωνα με τον κ. Βεργεράκη, πρόκειται για ένα αξιόλογο δείγμα αγροτικής αρχιτεκτονικής, κτήριο της πρώιμης Τουρκοκρατίας με ενετικές επιρροές, με δύο μεγάλους θόλους που είναι κι οι κύριοι χώροι που συνδέονται με δύο τόξα, ενώ έχει κι έναν μικρότερο θολωτό χώρο σε αντίθετη κατεύθυνση, δυτικά. Η αρχική χρήση του Μπεηλίτικου ήταν ελαιοτριβείο, ενώ όπως επισημαίνει ο ίδιος οι λόγοι που συνέβαλαν στο να αντέξει στον χρόνο από τον 18ο αιώνα μέχρι σήμερα είναι η θεμελίωση πάνω σε σταθερό βραχώδες έδαφος και η καλή ποιότητα κατασκευής με μεγάλα πάχη τοίχων και καλή λάξευση. «Είναι μαστορικά φτιαγμένο θα μπορούσαμε να πούμε, πάνω σε γερά θεμέλια» τονίζει σχετικά.
