Καμία προοπτική για το μέλλον

Τα περιθώρια για αλλαγές στη  χώρα όπου τα οικονομικά δεδομένα έχουν αλλάξει εδώ και πολλά χρόνια στενεύουν, όχι μόνο από την άποψη ότι τα νοικοκυριά έχουν περιορίσει στο ελάχιστο τις ανάγκες τους λόγω έλλειψης ρευστού, αλλά από το γεγονός ότι δεν διαφαίνεται καμία προοπτική στο άμεσο μέλλον, που θα έδινε έστω και καθυστερημένα τη δυνατότητα στην πλειοψηφία των πολιτών να σκεφθεί θετικά.
Η κυβέρνηση βέβαια εξακολουθεί να μιλά για έξοδο από την κρίση και να εξαγγέλλει θέσεις εργασίας, όμως αυτή είναι η δουλειά τής κάθε κυβέρνησης, να εκθειάζει το έργο της υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Αντί να υποδείξουν στους πολίτες τρόπους αποφυγής της παρατεταμένης αυτής δυστυχίας, αντί να παραδεχθούν ότι η κρίση θα διαρκέσει ακόμη για καιρό, αντί να μειώσουν τη  φορολογία, προκειμένου να επιδείξουν -έστω και την τελευταία στιγμή- ανθρώπινο πρόσωπο, επαφίενται απλά στους διθυράμβους και τους παιάνες για να αποδείξουν πως είναι ακόμα ζωντανοί.
Είναι αυτό ακριβώς που λείπει από τους πολίτες, η δύναμη να κρατηθούν και να ελπίσουν. Πότε όμως οι κυβερνήσεις σκέφθηκαν τους λαούς για να τους δώσουν έδαφος να κινηθούν; Πότε οι πολίτες βρήκαν τους δρόμους ανοιχτούς; Ποτέ.