Κακόπετρος 28 Αυγούστου 1944

Εξαιρετική δουλειά!
“Αναφωνεί” η σκέψη μου, μέσα στο συγκλονισμό της, και η ψυχή εννοείται, και η ψυχή! Αυτή η ταινία, που αξιώθηκα να δω το καλοκαιρινό βράδυ στη Σπηλιά, αυτό το ευγενικό ιστορικό εγχείρημα του Ματθαίου Φραντζεσκάκη και της Βίκης Αρβελάκη, θεωρώ οτι συνιστά μια τεράστια προσφορά στον Ιστορισμό της περιοχής, και όχι μόνο.
Κι όπως δήλωσε ο Ματθαίος στον χαιρετισμό του είναι ευγνώμων στα τυραννισμένα πρόσωπα που του εμπιστεύτηκαν τις ακριβές τους μνήμες, αναδυόμενες από τον σκοτεινό πολτό των αιμάτων και του πένθους…
Και τι να πρωτοαναφέρουμε τώρα, την παγίδευση του χωριού, τις δολοφονίες των αμάχων, γερόντων και παιδιών, ενώ ο πόλεμος είχε λήξει;
Εκείνα τα γεγονότα της φρίκης που βίωσαν στο νου και το θυμικό τους με το πικρό αιμοστάζον σκηνικό του Αυγούστου τα πολύ μικρά παιδιά;
Δεν ήθελαν ν’ αποχωρήσουν οι κατακτητές πριν να σκορπίσουν ακόμη τον πόνο του θανάτου και της ασχημίας στους ΑΜΑΧΟΥΣ…
Ξέραμε τον Κακόπετρο ως Μαρτυρικό χωριό. Όμως αυτές οι μεγαλειώδεις λεπτομέρειες των δακρύων και των θρήνων, δεν είναι νομίζω γνωστές σε όλους…
Και αξίζουν ένα μεγάλο ευχαριστώ οι συντελεστές που έδωσαν βήμα αφηγημάτων σε πρόσωπα που έζησαν, που είδαν που ένοιωσαν και που εννόησαν τις “ακατάσχετες “διαχύσεις” του καημού τις δεκαετίες που ακολούθησαν… Για να θυμούνται οι μεγάλοι, όσοι ζούν, για να μαθαίνουν οι αγέννητοι…
… Ο Σπύρος, ο Μανώλης, ο Τάσος, ο Χαράλαμπος… Και τα τέσσερα αδέρφια Δεσποτάκη, τα “ανθισμένα παλληκάρια” της δύσμοιρης μάνας… Και τα τέσσερα τα δολοφόνησαν και πού να τις βρεις τις λέξεις γι’ αυτή την τραγωδία…
Και που ακολούθησαν τον “αιμάτινο ντορό” για να φτάσουν στο βαρειά τραυματισμένο παλληκάρι, και να τ’ αποτελειώσουν…
Και που πυροβολούσαν ό,τι κινείται και που κράτησαν ομήρους τα κορίτσια και που λεηλατούσαν σκαιά τα νοικοκυριά, και δεν άφηναν ούτε κλωστή ούτε ψωμί…
… Είκοσι τρεις νεκροί ο απολογισμός του μεγάλου κακού, εκτός από τις ασχήμιες και τις αρπαγές… Τα πρόσωπα που διηγούνται οι πρωτα(α)γωνιστές Μανώλης Δεσποτάκης, Θοδωρής Δεσποτάκης, Ολυμπία Δεσποτάκη, Σοφία Χατζηδάκη – Δεσποτάκη, Ιφιγένεια Περράκη, Βαγγέλης Δεσποτάκης, Γιώργος Περράκης, Γιώργος Τζωράκης, συγκινημένοι με αυθεντικότητα και λόγο νηφάλιο, κατέθεσαν τις μελανές μνήμες… Κατέθεσαν σεμνά τα “πληγιασμένα μεγαλυνάρια” της προσφοράς του χωριού τους… Ενδεικτικά, βεβαίως… Αφού παντού της Νήσος, παντού της Πατρίδας, ανάλογα εγκλήματα πολέμου επαναλήφθησαν το διάστημα εκείνο το πολύμηνο, πριν από την οριστική τους αναχώρηση από το πονεμένο σώμα της χώρας…
Κύριε Φραντζεσκάκη, ευχαριστώ θερμά και για το έξοχο βιβλίο και στιβαρό ντοκουμέντο, ομότιτλο του αφιερώματος! Καλή συνέχεια. Συγχαρητήρια Πολλά… Αλλά και συγχαρητήρια στο “ζωτικό” ενδιαφέρον πρόγραμμα του Δήμου Πλατανιά.