μέρος 369o
Οι ιατρικές πρακτικές συνοδεύουν τον άνθρωπο από τη στιγμή που έκανε τα πρώτα του βήματα στη γη. Ο δρόμος που ακολούθησε η ιατρική στο πέρασμα του χρόνου, είναι γεμάτος από εκπληκτικές ιστορίες αυτοσχεδιασμού, άγνοιας, απάτης, πάθους ή και λάθους.
Ο Sir William Macewen (1848-1924) ήταν Σκωτσέζος χειρουργός, ο πρώτος που αφαίρεσε το 1879 με επιτυχία ενδοκρανιακό όγκο, πριν την εμφάνιση των ακτινών Χ, με διάγνωση που έγινε μόνο με βάση τα συμπτώματα. Υπήρξε πρωτοπόρος στη σύγχρονη χειρουργική του εγκεφάλου, της κήλης και των πνευμόνων, καθώς και στα οστικά μοσχεύματα.
Το τουρνικέ (σύστημα σύσφιξης) τύπου “Petit” πήρε το όνομά του από τον εφευρέτη του Γάλλο χειρουργό Jean-Louis Petit, που επινόησε το 1901 τον βιδωτό μηχανισμό για τη μείωση της ροής του αίματος, που έσωσε τη ζωή σε αναρίθμητους ανθρώπους, ιδίως στα πεδία των μαχών.
Ο Γερμανός ανατόμος και καθηγητής ιατρικής Johannes Sobotta (1869-1945) ήταν ο δημιουργός ενός από τους γνωστότερους παγκοσμίως άτλαντες ανατομίας με τίτλο “Atlas der descriptiven Anatomie des Menschen” το 1904. Έκτοτε, έχουν κυκλοφορήσει περισσότερες από 300 εκδόσεις σε 19 γλώσσες, ενώ ο Άτλαντας έχει αποτελέσει βιβλίο αναφοράς της ανατομίας για την ιατρική επιστήμη.
Το μοντέλο του ανδρικού ανθρώπινου σώματος όπως σχεδιάστηκε από την εταιρεία “George Philip and Son” το 1890. Περιελάμβανε, επίσης, πλήρη περιγραφή των οργάνων και των συστημάτων του σώματος, με πολυεπίπεδα αναδιπλούμενα διαγράμματα.
Σύστημα και βελόνες χειρουργικής συρραφής τομών της εταιρείας I. M. Singer & Co, που κατοχύρωσε το 1951 την ομώνυμη ραπτική μηχανή (Νέα Υόρκη, 1950).
Ο John Heysham Gibbon (1903-1973) ήταν Αμερικανός χειρουργός, γνωστός για την επινόηση του μηχανήματος εξωσωματικής κυκλοφορίας που έφερε επανάσταση στη χειρουργική του θώρακα, ενώ βοήθησε και στην εξέλιξη των χειρουργικών επεμβάσεων ανοιχτής καρδιάς και πνευμόνων.
Ο Lionel Smith Beale ήταν Βρετανός γιατρός και καθηγητής στο King’s College του Λονδίνου. Στο βιβλίο του “The microscope in its applications to practical medicine”, περιέγραψε για πρώτη φορά αναλυτικά τη δομή των ανθρώπινων κυττάρων, με τον πυρήνα και τα οργανίδιά τους (Λονδίνο, 1854).
Ο Νορβηγός οφθαλμίατρος, τεχνίτης και μαθηματικός Hjalmar August Schiotz (1850-1927) συμμετείχε σε μεγάλες εφευρέσεις που άλλαξαν την πορεία της οφθαλμολογίας, όπως το οφθαλμόμετρο Javal-Schiotz, ένα οπτικό όργανο για τη μέτρηση της καμπυλότητας του κερατοειδούς και το “τονόμετρο Schiotz”, για τη μέτρηση της ενδοφθάλμιας πίεσης.
Ο George Combe (1788-1858) ήταν Σκωτσέζος δικηγόρος, εκπρόσωπος του παραεπιστημονικού Φρενολογικού Κινήματος και ιδρυτής της Φρενολογικής Εταιρείας του Εδιμβούργου. Στο βιβλίο του “Elements of Phrenology” προσπάθησε να συσχετίσει τα εξογκώματα στο κρανίο των ανθρώπων, με την πιθανή εγκληματική τους συμπεριφορά (Εδιμβούργο, 1824).
