Ψήφο στα νιάτα – Ωστε φτάσαμε, λοιπόν, σε αυτό το σημείο…
Η ημέρα έφτασε. Αύριο, κάθε δήμος, κάθε περιφέρεια και η Ευρώπη ολάκερη πηγαίνουμε στις κάλπες. Δεκάδες χιλιάδες υποψήφιοι, πάνω από 400 εκατομμύρια ψηφοφόροι. Την επόμενη, η γειτονιές μας, μικρές και μεγάλες, θα περάσουν σε νέα χέρια, ή θα λάβουν νέα εντολή τα χέρια που τις κράταγαν μέχρι σήμερα.
Στα ευρωπαϊκά, με δεδομένη την μόνιμη και επίμονη μετατόπιση του άξονα όλο και δεξιότερα, ο κίνδυνος της ανόδου της ακροδεξιάς είναι δίκοπο μαχαίρι. Σε Ελλάδα και Ευρώπη, είναι αρκετά τα δεξιά κόμματα που δεν δίστασαν να προσαρμοστούν στην ακροδεξιά ατζέντα. Η επικράτησή τους -από μόνη της τουλάχιστον- δεν θα σημάνει και νίκη κατά της ακροδεξιάς. Εάν ένα σημείο θα πρέπει να δείχνει η πυξίδα μας για τον γράφοντα, αυτό θα έπρεπε να είναι φωνές αντίστασης, ελέγχου και αμφισβήτησης σε αυτήν την Ευρώπη, με στόχο και πολιτικές που θα την αναμορφώσουν και όχι που θα την τινάξουν στον αέρα.
Στα εθνικά, τα πράγματα είναι πιο απλά. Ο καθένας και η καθεμιά μας γνωρίζουμε τα του οίκου μας. Τι συμβαίνει στο σπίτι, τη γειτονιά, την πλατεία του χωριού και της πόλης μας. Σε αντίθεση με την κεντρική πολιτική σκηνή, οι ανάγκες μιας τοπικής κοινωνίας είναι πολύ πιο εύκολο να αναγνωστούν και να απαντηθούν.
Και στις δύο περιπτώσεις, η προτροπή είναι μόνο μία. Νέοι άνθρωποι, όχι κατ’ ανάγκην ηλικιακά. Φρέσκες ιδέες, ουσιαστικές λύσεις σε πραγματικά προβλήματα και δυνάμεις που θα στοχεύουν στα συμφέροντα των πολλών. Ευχή και κατάρα.
Καλή ψήφο!
*********
Καλώς τα παιδιά! – Τι ωραία που τα λέτε…
Την περασμένη Δευτέρα, η έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ήρθε για να επιβεβαιώσει για ακόμα μία φορά τους… γραφικούς που από το 2010 και έπειτα ασκούσαν δριμεία κριτική στις πολιτικές λιτότητας και αποικιοκρατίας στη χώρα μας, προς τέρψιν δανειστών και ετέρων.
Οι… δουνουτούδες παραδέχθηκαν ευθαρσώς πως η καθυστέρηση της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους έδωσε το φιλί της ζωής στις καταρρέουσες τράπεζες της ευρωζώνης, καθώς την διετία 2011-12, η χώρα μας κλήθηκε να αποπληρώσει ομόλογα αξίας 50 δισ. ευρώ, τα οποία κρατούσαν κυρίως ευρωπαϊκές τράπεζες.
Συνοπτικά, το ΔΝΤ παραδέχτηκε σημαντικά λάθη στη διαχείριση της ελληνικής κρίσης, με τον εσφαλμένο τρόπο προσέγγισης σε αρχικό στάδιο του προβλήματος της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, την δυσανάλογη έμφαση που δόθηκε στη δημοσιονομική προσαρμογή και τις υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις για τα μακροοικονομικά μεγέθη. Απλά λόγια, κατανοητά πλέον αν και τεχνοκρατικά.
Μόλις εχθές, ένας ακόμη… φίλος της Ελλάδας, ο Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, ομολόγησε πως «η ελληνική βοήθεια δεν έχει κοστίσει σε κανέναν ούτε ένα ευρώ» απευθυνόμενος στους υπόλοιπους Ευρωπαίους, και ειδικά τους βόρειους.
Δηλαδή, οι μεν που έγραψαν τα προγράμματα λιτότητας παραδέχονται πως αυτά έγιναν σε βάρος των συμφερόντων των Ελλήνων πολιτών και για να σωθούν μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα εκ Γαλλίας και Γερμανίας, ενώ οι δε που συνυπέγραψαν τις εξοντωτικές πολιτικές αυτές παραδέχονται πως οι ίδιοι δεν επιβαρύνθηκαν «ούτε κατά τα ένα ευρώ».
Εύκολος ο ευρωσκεπτικισμός και ο… αμερικανοσκεπτικισμός, αλλά σε αυτή τη φάση δεν είναι το μόνο κύριο. Ερώτηση αφελούς: Εκείνοι που στα προγράμματα αυτά φρόντισαν να βάλουν και τις σφραγίδες του ελληνικού κράτους, υπουργικές και πρωθυπουργικές, δεν νιώθουν την ανάγκη να πουν τίποτα;
********
Δύο μέτρα και σταθμά – Μεροληπτώντας στο… σκοτάδι
Το προ ημερών περιστατικό στον περιβάλλοντα χώρο της Βουλής με τις μπογιές και τα τρικάκια του Ρουβίκωνα βρέθηκε και πάλι στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης, ενώ η αντιμετώπισή τους από τις αρχές προκαλεί ακόμα μεγαλύτερο προβληματισμό, όχι για τους λόγους που έχουν μέχρι σήμερα συζητηθεί.
Μπορεί η δράση ομάδων πολιτών σαν του Ρουβίκωνα να προκαλεί συχνά αντιδράσεις μεγάλου μέρους του πολιτικού συστήματος, όμως η ποινική δικαιοσύνη είναι πάνω από κάθε σχόλιο, μικροπολιτικό ή μη. Και είναι εκείνη που έχει κάθε φορά επιχειρήσει να αντιμετωπίσει πρόσωπα που εμπλέκονται στη δράση τους, καταφέρνοντας μόλις και μετά βίας ελάχιστες πλημμεληματικές κατηγορίες. Η χθεσινή απόφαση για επιβολή χρηματικής εγγύησης 30.000 ευρώ σε έναν από αυτούς αποτελεί μνημείο δύο μέτρων και σταθμών.
Δεν έχουν περάσει παρά λίγοι μόλις μήνες από τις διαδηλώσεις για το Μακεδονικό στην Αθήνα, οι οποίες είχαν συνοδευτεί από έκτροπα ουκ ολίγων συμμετεχόντων. Εν μέσω φημών και αστυνομικών πληροφοριών, οι αρχές προχώρησαν τότε σε μερικές συλλήψεις και προσαγωγές, την ώρα μάλιστα που υπήρχαν και επιθέσεις σε κοινωνικούς χώρους στέγασης προσφύγων.
Οι συλληφθέντες αντιμετώπισαν τότε κατηγορίες όπως της έκρηξης από πρόθεση, της χρήσης εκρηκτικών υλών με κίνδυνο ανθρωπίνων ζωών, προμήθεια, κατασκευή και κατοχή εκρηκτικών υλών. Έκτοτε, η τύχη της υπόθεσής τους αγνοείται. Φυσικά, ούτε λόγος για χρηματική εγγύηση.
Είναι γνωστό, οι κοινωνικές αντιδράσεις και οι πολιτικές διαμαρτυρίες απειλούν πλήθος συμφερόντων, οικονομικών και πολιτικών. Που μπορεί όμως να οδηγήσει η ποινική αντιμετώπισή τους;
*λωτοφάγος