Λεφτά υπάρχουν – Σχέδιο δεν υπάρχει
Πριν από λίγες ημέρες, ελληνική και ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία συμφωνούσαν πως το 2018 μας άφησε πλεόνασμα περί τα 2 δισ. ευρώ, χωρίς να υπολογίζεται σε αυτά το μέρισμα που ήδη μοιράστηκε. Μόλις προχθές, τα προγράμματα σταθερότητας του υπουργείου Οικονομικών κατέγραφαν περίσσευμα πέντε με έξι δισ. ευρώ μέχρι το 2022, ενώ ήδη ο πρωθυπουργός έχει προαναγγείλλει επιπλέον «ελαφρύνσεις» προφανώς (και) ενόψη πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεων.
Τα παραπάνω στοιχεία και οι πανηγυρικές δηλώσεις που κάνουν τελευταία κυβερνητικά στελέχη αποδεικνύουν πόσο προβληματική είναι η οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται την τελευταία δεκαετία, αλλά και ειδικότερα τα χρόνια της διακυβέρνησης της παρούσας κυβέρνησης. Και να φανταστεί κανείς, πως τα λεφτά αυτά υπάρχουν δεδομένων των υπέρογκων και περιβόητων «πρωτογενών πλεονασμάτων» που σαν άλλοι βασιλείς έχουν φροντίσει να επιβάλλουν οι δανειστές για τα επόμενα χρόνια.
Συνεπώς, δίχως λαϊκισμούς και κορώνες, εύλογα θα έλεγε κανείς πως μετά από πολλά χρόνια, ο κρατικός μηχανισμός έχει μάθει να δουλεύει με τα χρήματα που έχει, ανεξαρτήτως δανεισμού. Γι’ αυτό και θα περίμενε (αυτός ο… κανείς) να δει αυτά τα χρήματα που με τόσο κόπο και αίμα μαζεύτηκαν, να χρησιμοποιούνται με στόχο τόσο τον μεσοπρόθεσμο, όσο και τον μακροπρόθεσμο αντίκτυπο στις ζωές των πολιτών.
Ωστόσο, βλέποντας κανείς την συζήτηση που διεξάγεται στη δημόσια σφαίρα, κυριαρχούν πότε ο Πολάκης, πότε η Βενεζουέλα και πότε τα… καινούρια ρούχα του βασιλιά, ένθεν κακείθεν. Καφενειακές συζητήσεις κατωτάτου επιπέδου, που χωρίς αιδώ κυβερνητικοί και -ειδικά- αντιπολιτευτικοί ταγοί φροντίζουν να μεταφέρονται ακόμα και εντός κοινοβουλίου.
Αντί σχεδίου, στον παραπάνω υπότιτλο θα έγραφα «μυαλό δεν υπάρχει». Έννοια τους όμως, και είναι ξεκάθαρο σε όλο και περισσότερο κόσμο πόσο μυαλωμένος είναι ο αποπροσανατολισμός που σιγοντάρουν.
Είθε να φανεί αυτό και στις επερχόμενες εκλογές, μήπως και ταρακουνηθεί κανείς τους και αλλάξει τροπάριο…
********
Η Βενεζουέλα κείται μακριά – Πρώτη φορά τόση αμερικανιά
Το Μακεδονικό και η επίλυση του ονοματολογικού και των σχέσεων με τον βόρειο γείτονά μας ήταν ένα χρονίζον και επιβλαβές για τα εθνικά μας ζήτημα, που όμως τέθηκε σε προτεραιότητα χάρη στην… ανάγκη του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών. Την ίδια ώρα, το μέγα σκάνδαλο της φαρμακευτικής δαπάνης που ταλανίζει την πολιτική ζωή του τόπου, πυροδοτήθηκε εξίσου από την αμερικανική δικαιοσύνη. Παράλληλα, η ένταση με την οποία γίνεται η αντιπαράθεση περί ασφάλειας θυμίζει αυτή στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού περί οπλοφορίας και οπλοχρησίας, ενώ από κοντά, πλήθος διαγωνισμών πετρελαϊκών κοιτασμάτων σε όλη τη χώρα, όπου τον τόνο δίνουν εταιρείες αμερικανικών συμφερόντων.
Εσχάτως, τα τελευταία χρόνια δηλαδή, η καθημερινή αντιπολιτευτική ατζέντα κομμάτων και ΜΜΕ επιβάλλει την ενασχόληση με τη Βενεζουέλα, με εντυπωσιακή εμμονή και αφοσίωση. Ενδιαφέρον που, επί παραδείγματι, δεν έχει γνωρίσει η πρωτοφανής καταστολή των κίτρινων γιλέκων στη Γαλλία ή οι πολιτικοί κρατούμενοι ηγέτες της Καταλονίας στην Ισπανία. Ευρωπαϊκές χώρες και οι δύο…
Όλα τα παραπάνω, με δεδομένο τον σφιχτό εναγκαλισμό των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων με αυτές του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών που εντάθηκαν τελευταία (και) για τα μάτια των Τούρκων. Με τούτα και μ’ εκείνα, μόνο άδικο δεν έχουν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι που επιχαίρουν κάθε τόσο για τις σχέσεις Ελλάδας και ΗΠΑ που βρίσκονται «στο καλύτερο σημείο της ιστορίας τους». Μήνας του μέλλιτος κανονικός.
Μήπως σιγά σιγά να προσθέταμε στη σημαία μας και μικρά λευκά αστεράκια ή να μην το παρακάνουμε;