Η δυσκολία της δικαιοσύνης – Και της συνήθειας…
Η επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου -άραγε μόνο των ευρωπαϊκών εκλογών;- βρίσκει τα κόμματα σε μία… πρωτοφανή, αλλά τόσο γνωστή κατάσταση. Διαφθορά, διαπλοκή και σκανδαλολογία δένουν γλυκά με το ήδη τοξικό κλίμα, και θα μας οδηγήσουν σίγουρα μέχρι τα τέλη Μαΐου, όταν και θα ψηφίσουμε για τους επόμενους ευρωβουλευτές. Ωστόσο, υπάρχει μία ειδοποιός διαφορά, που δεν συμφέρει κανέναν, ούτε την κυβέρνηση, ούτε την αντιπολίτευση, ούτε και τους πολίτες να την αγνοούμε.
Είναι γεγονός, και ας χρησιμοποιείται από ορισμένους ως κατηγορία, ότι στις ημέρες μας έχει ανοίξει πλήθος υποθέσεων, από πολύ παλιές έως και εξαιρετικά φρέσκες. Υποθέσεις που, από τη μία τις πρώτες τις έτρωγε τόσα χρόνια το μαύρο σκοτάδι, ενώ για τις δεύτερες, αποτελεί ευχάριστη έκπληξη το να κινείται η δικαιοσύνη με τέτοια ταχύτητα. Παρότι η λογική «ακολουθήστε το χρήμα», αντικαθιστώντας το «χρήμα» με το «συμφέρον», εύκολα δελεάζει μικροπολιτικές συζητήσεις, είναι ζωτικής σημασίας η προστασία της διερεύνησης από τη δικαιοσύνη κάθε υπόθεσης, όποια συμφέροντα και εάν θίγονται, όποιος και να ευνοείται.
Εάν ένας παράγοντας, πλην της βάρβαρης λιτότητας και της συμπεριφοράς των δανειστών, δυσκόλεψε την αντιμετώπιση της κρίσης, αυτός ήταν αδιαμφισβήτητα το εκκωφαντικό έλλειμμα δικαιοσύνης που υπήρχε διάχυτο τα προηγούμενα χρόνια. Εδώ και δεκαετίες. Υποθέσεις επί υποθέσεων, περνούσαν και… χάνονταν από τη Βουλή, παραπέμπονταν στις καλένδες με νομικισμούς στις δικαστικές αίθουσες. Μέχρι και φυγάδες -άλλοτε παντοδύναμους γιάπηδες- είδαμε να διαφεύγουν για να αποφύγουν τη δικαιοσύνη.
Με δεδομένο πως στη συντριπτική πλειοψηφία των υποθέσεων που απασχολούν τη δημόσια σφαίρα δεν εμπλέκονται στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, και το πιθανό πολιτικό «κέρδος» που μπορεί να εποφθαλμιούν τα κυβερνητικά στελέχη, η κυβέρνηση δεν είναι η μόνη που έχει να κερδίσει από την τιμωρία όσων έχουν προβεί σε εγκληματικές ενέργειες που βλάπτουν το δημόσιο συμφέρον.
Ένα μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης, το λεγόμενο «παλαιό πολιτικό σύστημα» με όρους ημερομηνίας… γεννήσεως, έχει εξίσου να κερδίσει. Διότι, άλλο να καταδικάζονται υποθέσεις στη λήθη ή να αργοχάνονται στις παραγραφές, και άλλο να αντιμετωπίζονται όπως σε κάθε ευνομούμενη χώρα.
Ας το καταλάβουν κάποτε όσοι εξανίστανται όταν η δικαιοσύνη απλώς κάνει τη δουλειά της. Συνάδελφοί τους σε άλλες χώρες έχουν τον πολιτικό πολιτισμό να το κάνουν, ερευνώνται, δικάζονται, αθωώνονται ή καταδικάζονται. Χωρίς κραυγές, χωρίς καταστροφολογία, χωρίς… αγωνία για τη δημοκρατία μας.
Είναι τόσο δύσκολο για τους Έλληνες πολιτικούς, και ειδικά για εκείνους που εξανίστανται για την ευρωπαϊκή τους ταυτότητα;
********
Σκοτάδι τέλος – Ωρα ευθύνης και δικαιοσύνης
Ακριβώς τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, από την ημέρα που μέλη της ναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής, κλήθηκαν να καθίσουν στα έδρανα για να κριθούν από τη δικαιοσύνη για τις πράξεις τους.
Τέσσερα χρόνια, κατά τα οποία από τις δικαστικές αίθουσες πέρασαν δεκάδες μάρτυρες των τριών κακουργηματικών υποθέσεων, της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, της δολοφονικής απόπειρας κατά του Αιγύπτιου ψαρά, Αμπουζίντ Εμπάρακ, και της δολοφονικής επίθεσης κατά των στελεχών του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, καθώς και των υπόλοιπων εξήντα υποθέσεων που έχουν ήδη δικαστεί ή δικάζονταν παράλληλα σε άλλα δικαστήρια, και αφορούσαν στελέχη του ναζιστικού μορφώματος.
Στο διάστημα αυτό, χιλιάδες -δεκάδες χιλιάδες ίσως- εγγράφων, συνομιλιών, βίντεο, φωτογραφιών και άλλων αποδεικτικών στοιχείων έπρεπε να παρουσιαστούν στο δικαστήριο, με πλήθος εξ αυτών να καταδεικνύει τον εγκληματικό χαρακτήρα της οργάνωσης.
Όπως επιβεβαιώνουν όσοι παρακολουθούν τη δίκη από κοντά, αλλά και οι ίδιοι οι δικηγόροι της πολιτικής αγωγής, η μόνη ουσιαστική καθυστέρηση που υπήρξε στην υπόθεση ήταν αυτή των αρχών, που δεν την παρέπεμψαν σε δίκη, παρά μόνο αφού σκότωσαν έναν Έλληνα πολίτη. Αυτή η «καθυστέρηση», και η έτερη, αυτή της ελλιπούς πληροφόρησης του κοινού για την πορεία της δίκης, ήταν που έριξε και ακόμα ρίχνει νερό στον μύλο όσων αμφισβητούν την ενοχή των μελών της.
Σήμερα, σύντομα, η δίκη αναμένεται να περάσει στη φάση των απολογιών των κατηγορούμενων. Εξήντα οκτώ κατηγορούμενοι, αρκετοί εξ αυτών βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου, θα κληθούν να τοποθετηθούν για όσα τους κατηγορούν.
Είναι χρέος κάθε δημοκράτη και δημοκράτισσας, έστω τώρα στο τέλος της δίκης, να παρακολουθεί ανελλιπώς και να ενημερώνει τους συμπολίτες τους για όσα προκύπτουν στη δίκη. Να μην μείνει κανείς πια στο σκοτάδι.
Να μην ξαναπεί κανείς πως δεν ήξερα, κι ας παλεύουν θεοί και δαίμονες για το αντίθετο…
