Προσοχή στο κενό
Eνα, δύο, πολλά παράλληλα προγράμματα
Μετά από αρκετές ημέρες σιγής ασυρμάτου, η ειδησιογραφία αρχίζει ξανά να «δίνει» εξελίξεις στην αξιολόγηση. Καλές ή κακές, το ζήτημα είναι από που τις διαβάζει κανείς.
Την περασμένη εβδομάδα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έδειξε να δέχεται πως τα μέτρα για το χρέος θα μπορούσαν να ληφθούν μετά τη λήξη του μνημονίου. Έκανε έτσι, έστω διακριτικά, ένα μικρό βήμα προς τον δόκτορα Σόιμπλε και τους δορυφόρους τους.
Μόλις την Τρίτη, η Κομισιόν δέχτηκε πως τα στοιχεία του Ταμείου για την ανάπτυξη, που την τοποθετούν χαμηλότερα από τις εκτιμήσεις της, ίσως και να είναι σωστά, κάνοντας και η Ευρώπη το δικό της βήμα.
Επίσης, καθότι βρίσκεται σε εργασιακό οργασμό, τα έτερα ελληνικά στοιχεία που δημοσιοποίησε το ΔΝΤ, αυτά για την ανάπτυξη του 2016 και τις προβλέψεις για τα επόμενα χρόνια, τοποθετούν εξίσου χαμηλότερα τον πήχη απ’ ότι οι ευρωπαϊκές εκτιμήσεις.
Σαν επιστέγασμα, έρχεται η παρέμβαση του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, του γνωστού ως ESM, που λέει πως το Ταμείο θα μπορούσε να συμμετάσχει με ένα «παράλληλο πρόγραμμα» στη χρηματοδότηση της Ελλάδας.
Πάντως, με βάση την εμπειρία των προηγούμενων ετών, δημόσια συζήτηση με τους δανειστές που να περιλαμβάνει τις λέξεις «πρόγραμμα» και «χρηματοδότηση», συνήθως συνοδεύεται και από «μέτρα»…
********
Ο Ερντογάν είναι γυμνός
Και ο καιρός χαλάει
Μετά από μήνες αγωνίας, το τουρκικό δημοψήφισμα πραγματοποιήθηκε την Κυριακή του Πάσχα. Το αποτέλεσμά του, απ’ ότι φαίνεται, δεν το περίμεναν ούτε οι γείτονες, ούτε οι εταίροι από την Εσπερία.
Μέσα σε τρομερό κλίμα πόλωσης (μετά το πραξικόπημα), χιλιάδες διώξεις και εκδιώξης αντιφρονούντων, με προεκλογική περίοδο σε καθεστώς τρομοκρατίας και καθολική ανισότητα των δύο αντιπολιτευόμενων απόψεων, με πολλές καταγγελίες και σκιές τερατώδους νοθείας, ο Ερντογάν κατάφερε να συγκεντρώσει μόλις 51,3%.
Για οποιαδήποτε δυτική δημοκρατία, με τα προβλήματα και τις δυσλειτουργίες της, ένα τέτοιο ποσοστό θα ήταν αρκετό «για να κάνει τη δουλειά». Στη χώρα μας, άλλωστε, έχουμε κακό προηγούμενο, ενώ και οι Ευρωπαίοι δεν πάνε πίσω.
Το τι κατάφερε, τι θα κάνει με αυτό το ποσοστό, καθώς και το πότε θα το κάνει ο Σουλτάνος, θα το δούμε τις επόμενες εβδομάδες. Στο «πως» όμως, έχουν προκύψει μερικά δεδομένα που την προηγούμενη του δημοψηφίσματος δεν υπήρχαν.
Αυτό που στα σίγουρα κατάφερε ο Τούρκος, είναι να συσπειρώσει και να αποτυπώσει όλες εκείνες τις δυνάμεις που αντιτίθενται στο καθεστώς του. Πλέον, εντός και εκτός συνόρων της Τουρκίας, άπαντες γνωρίζουν με στοιχεία πως η χώρα είναι διχασμένη και ο Ερντογάν δεν είναι αδιαφιλονίκητος.
Κατά συνέπεια, και δεδομένου πως όσοι τον αντιπολιτεύονται σπεύδουν σήμερα να καταγγείλουν τις τακτικές του στο δημοψήφισμα, απειλώντας έως και με ευρωπαϊκά δικαστήρια, πλέον έχει δώσει στους αμφισβητίες του κάτι χειροπιαστό για να αντιπαρατεθούν. Και μάλιστα, υπό το βλέμμα της Δύσης.
Εκείνο που εύκολα διαπιστώνει κανείς είναι πως το κλίμα σύγκρουσης δεν μπορεί να μένει για καιρό «στον αέρα». Το που θα ξεσπάσει, θα δώσει και μια γεύση για τα μελλούμενα.
Στον από ‘δω… οντά, εκείνο που θα πρέπει να μας χαρακτηρίζει είναι η ψυχραιμία. Και ψυχραιμία με υπουργικές «μαγκιές» μέσω ασυρμάτων, έστω και κατά φαντασία, δεν νοείται.
