Μετράς ψηφιακά άπληστος ένα – ένα τα, απλησίαστα για τους πολλούς, ευρώ που σωριάζεις άκοπα σε τράπεζα (σε απυρόβλητη π.χ. του εξωτερικού). Κοιτάς με αυταρέσκεια και ξανακοιτάς την ταμπελίτσα που γράφει εμπρός σου με μεγάλα, καθηλωτικά για τους πολλούς, γράμματα τον τίτλο σου (π.χ. καθηγητής, πρόεδρος, διευθυντής, υπουργός). Τη γνώμη και το προφίλ που προετοίμασε έναντι αδροτάτης αμοιβής ένας πολυδιαφημισμένος ίματζ μέηκερ για σένα περιφέρεις φαινομενικά ακούραστα στα ραδιοτηλεοπτικά παράθυρα όπου οι πολλοί, κουρασμένοι από τους θεατρινισμούς και τις παλινωδίες των ομοίων σου, γυρεύουν μάταια αραξοβόλι. Το “διαίρει και βασίλευε” των Ρωμαίων έχεις πρώτη των αξιών σου γιατί φοβάσαι μέσα σου βαθιά πως μονοιασμένοι οι πολλοί θα σας αμφισβητήσουν και θα ξεθρονιάσουν εσένα και τους ομογάλακτούς σου. Μέχρι να πετύχεις κάποιον ιδιοτελή σκοπό σου εμφανίζεσαι λαλίστατος παντού και κοντά στους πολλούς, μόλις, όμως, τα καταφέρεις χάνεις τη λαλιά σου και εξαφανίζεσαι…
Σε λυπάμαι! Από τα βάθη της καρδιάς μου! Μα και συγγνώμη να ζητήσεις, κάλπικη, κροκοδειλίστικων δακρύων πλήρης θάναι. Δε θα τη δεχτώ, αφού εσύ και οι δικοί σου στον γκρεμό μάς οδηγείτε…
Μα εμείς, οι πολλοί, ό,τι κι αν κάνεις, θα (επι)ζήσουμε, εφόσον συμπονάμε ολόψυχα κι αληθινά τους συνανθρώπους μας, σεβόμαστε και τιμούμε τους γονείς μας, αγαπάμε άκακα τους ερωτικούς μας συντρόφους και βοηθάμε άδολα τους συνεργάτες μας… γιατί εμείς οι πολλοί, δες μας χωρίς τσίπλες στα μάτια σου, κρατάμε μέσα τις φούχτες μας το μυστρί και το καλέμι για να φτιάξουμε τον κόσμο των ονείρων μας, τον κόσμο που η σκιά σου δε θα ‘ναι τύραννος των παιδιών μας, αλλά εκείνα ακούραστα και μονοιασμένα θα διαχειρίζονται -να είσαι σίγουρος πως δε θα αργήσει συν θεώ η μέρα εκείνη- συνετά και με αξιοπρέπεια τα ηνία της ζωής τους…
*Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις εντελώς συμπτωματική. Διασκευασμένο απόσπασμα από το έργο μου “Απίστευτος βίος και έπη του Θωμά του Πολίτη”…
