Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ του παλιού αξιακού μας κόσμου, μόνο σε απύθμενη ευήθεια ή πλήρη παράλυση των ανακλαστικών μας θα μπορούσε να αποδοθεί. Μάλιστα, όταν η αρχή γίνεται από τον ευαισθητο χώρο της Παιδείας, αυτό δεν δηλώνει άραγε κάτι περισσότερο; Διότι, άλλο είναι η διόρθωση των «ημαρτημένων» στην Παιδεία και άλλο η κατάργηση παραδοσιακών θεσμών. Μάλιστα χωρίς καμιά διαβούλευση.
ΠΟΙΟΣ λησμονεί το ομηρικό «αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν» (Ιλιάδα,Ζ,208); Που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει, «πάντα να αριστεύεις, να ξεπερνάς τους άλλους, να τιμάς το πατρικό γένος που ανήκεις»; Η ομηρική αυτή κληρονομιά είναι διάσπαρτη σ΄όλο το έργο του Ομήρου αλλά και σε όλη τη μακραίωνη ιστορία των αγώνων, διακριτή σε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Δεν μπορεί, λοιπόν, το «ευ αγωνίζεσθαι» να ανακόπτεται, επειδή οι ιδεοληψίες ορισμένων κυβερνώντων δήθεν «προοδευτικών», επιδιώκουν έμμεσα την ισοπέδωση όλων εν ονόματι, λέει, της ισότητας!
ΕΧΟΝΤΑΣ χάσει η «πρώτη φορά αριστερά» το υποτιθέμενο «ηθικό πλεονέκτημα» που η ίδια ισχυριζόταν ότι διέθετε, προσπαθεί τώρα να αποδομήσει ό,τι «ηθικό» μας απόμεινε από την κρίση. Έτσι, η έπαρση της ελληνικής σημαίας (εθνικό φρόνημα), η επιλογή σημαιοφόρων και παραστατών με κριτήριο τη βαθμολογία (αριστεία), αλλά και η διαγωγή (συμπεριφορά) των μαθητών κρίνονται από τον νυν υπουργό Παιδείας ως περιττά στοιχεία στη διαμόρφωση του ήθους των αυριανών πολιτών!
Η ΙΣΤΟΡΙΑ έχει αποδείξει ότι με ισοπεδωτικές τάσεις προς τα κάτω, καμιά χώρα δεν πήγε -και δεν πάει- μπροστά. Η εξισωτική ομαδοποίηση ωφελεί μόνο το αδηφάγο κεφάλαιο που έτσι βρίσκει φτηνότερα εργατικά χέρια. Για τη χώρα μας η μεγάλη συμφορά είναι πως, ό,τι εκλεκτότερο διέθετε -και διαθετει- από πλευράς «αριστείας» στις επιστήμες, ξενιτεύεται.
ΑΛΛΑ, βλέπετε, όταν κανείς δεν μπορεί να πολεμήσει τον αντίπαλό του (τον καπιταλισμό) με ικανά όπλα, μετέρχεται τη μέθοδο της συστηματικής αποδόμησης θεσμών διαβρώνοντας νευραλγικούς τομείς, όπως είναι η Παιδεία, η Δικαιοσύνη, η δημόσια διοίκηση κ.λπ.
ΤΕΛΙΚΑ, αν ο στόχος της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι η… «κοινωνική» ισότητα (προς τα κάτω), μήπως η «κληρωτίδα» πρέπει να επεκταθεί; Για παράδειγμα, γιατί η προαγωγή από τη μια τάξη στην άλλη (Δημοτικό-Γυμνάσιο-Λύκειο), ή από έτος σε έτος (ΑΕΙ), να μη γίνεται με κλήρωση; Γιατί η εισαγωγή ή η αποφοίτηση από τα ΑΕΙ-ΤΕΙ να μη γίνεται με κλήρωση κι αυτή; Και στο κάτω-κάτω γιατί να μή γίνεται η επιλογή δ/ντων οργανισμών ή υπουργών, ακόμη κι αυτή του πρωθυπουργού με «λαϊκή» κλήρωση;
ΠΟΤΕ θα σοβαρευτούμε, ώστε να αντιμετωπίσουμε τα πραγματικά προβλήματα που μας ταλανίζουν δεκαετίες τώρα; Αλλά ανέκαθεν, κάθε κυβέρνηση, για να περάσει άλλα πιο σκληρά μέτρα, αποπροσανατολίζει το λαό με θέματα που εντυπωσιάζουν μεν επικοινωνιακά, ουδόλως όμως τον ενδιαφέρουν πρακτικά.
