Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Η Φιλιώ και η Αρετή μιλούν στα “Χ.ν.” για την δουλειά τους πάνω στα απορριμματοφόρα

Τις είδαμε πρώτη φορά πάνω στους πατητήρες των απορριμματοφόρων της ΔΕΔΙΣΑ, νιώσαμε την ένταση στη δουλειά τους βλέποντας πως τραβούσαν τους κάδους, θαυμάσαμε την καρτερικότητα με την οποία εργάζονταν.

Δεν είναι συχνό το φαινόμενο να βλέπεις μια γυναίκα να εργάζεται πάνω στο απορριμματοφόρο στα Χανιά, όμως και αυτό το “ανδρικό επάγγελμα” έχει αλωθεί. Η Φιλιώ και η Αργυρώ μας μίλησαν για τη δουλειά τους πάνω στα απορριμματοφόρα.
«Προφανώς δεν ήταν και… όνειρο ζωής να δουλέψω στην καθαριότητα και να είμαι πάνω στον πατητήρα του απορριμματοφόρου. Όμως όταν δεν έχεις άλλες επιλογές, όταν έχεις οικογένεια, παιδιά, δεν το σκέφτεσε πολύ. Όταν άκουσα ότι έπαιρναν κόσμο στη ΔΕΔΙΣΑ είπα “ναι θα πάω”» είναι τα λόγια της Φιλιώς Δεβελή. Το απορριμματοφόρο έχει μπει μόλις στο αμαξοστάσιο της ΔΕΔΙΣΑ και η Φιλιώ κάθετε απέναντι μας.
«Ξεκίνησα να δουλεύω το Σεπτέμβρη του 2020. Πριν εργαζόμουν στην Αμερικανική βάση και ως καμαριέρα σε ξενοδοχεία και βίλες. Τελείωσε η σύμβαση μου με τη βάση, μου έμεινε μόνο το ξενοδοχείο και το χειμώνα όταν μπήκα στο ταμείο ανεργίας ήταν τραυματική εμπειρία γιατί τα χρήματα που παίρνεις είναι πολύ λίγα και δεν αρκούν για μια οικογένεια. Τι είπαν οι δικοί μου για την απόφαση μου να εργαστώ στην καθαριότητα; Αυτοί που με ξέρουν… με είχαν ικανή! Άλλοι μου έλεγαν πως “δεν είναι δυνατόν” γιατί είναι ένα επάγγελμα καθαρά ανδροκρατούμενο. Το παιδί μου νιώθει υπερήφανο για μένα και την προσπάθεια μου γιατί ξέρει ότι κάνω τα αδύνατα-δυνατά για να μην μας λείψει τίποτα» αναφέρει η Φιλιώ.
Τι ρωτάμε για τη σχέση με τους συναδέλφους της και πως την αποδέχθηκαν. « Σίγουρα δεν ήταν εύκολο να ενταχθώ στην ομάδα, αλλά οι περισσότεροι συνάδελφοι με υποδέχθηκαν πολύ καλά» απαντάει.
Στους μήνες που εργάζεται έχει να θυμηθεί πάμπολλα συμβάντα. «Στους πρώτους μήνες της εργασίας μου όταν ζοριζόμουν πολύ έγινε ένα συμβάν που με συγκίνησε και μου έδωσε δύναμη. Ένα παιδάκι που μας είχε δει στο δρομολόγιο με περίμενε στον κάδο της γειτονιάς του και μου χάρισε τη ζωγραφιά του: Ένα μεγάλο φορτηγό ,με μια κοπέλα από πίσω στους πατητήρες! Συγκινήθηκα απίστευτα! Μου έδωσε τόσο πολύ δύναμη, όταν κάποιοι με κοιτούσαν με μισό μάτι και κάποιοι γνωστοί έκαναν πως δεν με βλέπουν» αναφέρει, ενώ δεν θα ξεχάσει την οικογένεια που περίμενε το απορριμματοφόρο σε ένα δρομολόγιο του για να κεράσει το πλήρωμα από μια πορτοκαλάδα μέσα στον καύσωνα.
«Υπάρχουν άνθρωποι που αντιλαμβάνονται την προσπάθεια μας. Για την πλειοψηφία όμως είμαστε αόρατοι. Στο μεσημεριανό δρομολόγιο μας έχουν βλαστημήσει, μας έχουν μιλήσει άσχημα γιατί σταματάμε να μαζέψουμε τους κάδους και δεν μπορούν να περάσουν τα αυτοκίνητα. Δεν αντιλαμβάνονται ότι και εμείς είμαστε άνθρωποι ,έχουμε οικογένειες, δεν κρεμμιόμαστε πίσω από το απορριματοφόρο στη βροχή και τον καύσωνα για την πλάκα μας. Δεν κλείνουμε επίτηδες το δρόμο, έστω για λίγα λεπτά, το κάνουμε για να μαζέψουμε τασκουπίδια. Τις προηγούμενες ημέρες μέσα στον καύσωνα ήμασταν μέρα μεσημέρι στους δρόμους και το χειμώνα με τη μεγάλη κακοκαιρία και τα χιόνια όταν τα αυτοκίνητα δεν πήγαιναν στον Ομαλό εμείς πήγαμε» λέει η Φιλιώ.
Το επάγγελμα του εργαζόμενου στην καθαριότητα είναι πολύ επικίνδυνο. Πάμπολλα τα εργατικά ατυχήματα, οι τραυματισμοί αλλά και οι θάνατοι. «Περνάει δίπλα σου το μηχανάκι και πραγματικά σε ξυρίζει, ή κατεβάζεις το πόδι από τον πατητήρα και ίσα που προλαβαίνεις να μην σε πατήσει το αυτοκίνητο που περνάει. Είναι επικίνδυνο το επάγγελμα το ξέρω. Όμως είμαι υπερήφανη για τον εαυτό που τα καταφέρνω να ζω με αξιοπρέπεια. Από εκεί και πέρα ο καθένας με βάση τη λογική και το μυαλό του μπορεί να λέει ότι θέλει σε βάρος μας».
Η 40χρονη μητέρα και εργαζόμενη θλίβεται όταν βλέπει μέσα στους κάδους απορριμμάτων προϊόντα ανακύκλωσης. «Είναι αμαρτία και κρίμα να μην τα βάζουν στους μπλε κάδους που είναι δίπλα! Εμείς όταν έχουμε χρόνο το κάνουμε! Ή επίσης είναι κρίμα όταν ο κάδος είναι άδειος, οι σκουπιδοσακούλες απέξω και τα σκουπίδια χάμω. Σου λένε θα τα μαζέψουν από κάτω οι σκουπιδιάρηδες…δεν είμαστε άνθρωποι εμείς; Τόσο δύσκολο είναι να κλείσεις τη σακούλα και να τη βάλεις μέσα στον κάδο; Πιστεύω ότι ο αλληλοσεβασμός είναι το παν για όλους μας» υπογραμμίζει η εργαζόμενη, που είναι έτοιμη να επιστρέψει σπίτι της. Εκεί θα αρχίσει μια άλλη δουλειά (μαγείρεμα, σιδέρωμα, καθαρισμός σπιτιού κα.) απλήρωτη για όλες τις γυναίκες…
«Η δουλειά είναι σκληρή, αλλά και η Φιλιώ είναι σκληρή και ανταποκρίνεται πάρα πολύ καλά» μας αναφέρει ο Χρήστος Σαρικάκης, οδηγός σε απορριματοφόρο και συνάδελφος της Φιλιώς συμπληρώνοντας πως «ο κόσμος ακόμα δεν έχει συνηθίσει την εικόνα της γυναίκας πάνω στο απορριματοφορό ».

«ΑΝΤΡΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ…»

«Παλαιότερα έβλεπα τους σημερινούς μου συναδέλφους και τους έλεγα ήρωες δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα έκανα και εγώ την ίδια δουλειά » μας λέει η Αργυρώ Γαρυφαλλά 46ετών, μητέρα δύο παιδιών. Συναντάμε την Αργυρώ λίγο μετά το τέλος της βάρδιας της στο αμαξοστάσιο της ΔΕΔΙΣΑ. «Η αρχή ήταν δύσκολη, αλλά πλέον έχω προσαρμοστεί. Με βοήθησε ότι έχω εξαιρετικούς συναδέλφους που με στήριξαν από την πρώτη στιγμή» τονίζει. Η Αργυρώ εδώ και ένα χρόνο ξεκινάει τη δουλειά της στις 6 το πρωί ανεβαίνοντας πάνω στους πατητήρες του απορριμματοφόρου ανακύκλωσης και ολοκληρώνει τη βάρδια της στις 12.30.
Πως είδαν τη δουλειά της συγγενείς και φίλοι. «Στην αρχή δεν το πίστευαν ! Στο μυαλό τους, όπως και του υπόλοιπου κόσμου, πρόκειται για “αντρική δουλειά”. Όμως οι γυναίκες είναι παντού και τα καταφέρνουν εξίσου καλά. Βέβαια μας λείπει η μυική δύναμη ενός άνδρα. Προσωπικά επειδή εργάζομαι μαζί με τον Κωστή στην ίδια βάρδια – ένα καταπληκτικό συνάδελφο – όταν έχουμε ένα βαρύ κάδο θα βοηθήσει περισσότερο ώστε να τον πάμε στο αυτοκίνητο!» λέει η Αργυρώ.
Όσο για τον κόσμο…«απορεί όταν με βλέπει! Ακόμα και ξένοι με τραβούσαν φωτογραφίες δεν πίστευαν ότι γυναίκα είναι στην αποκομιδή. Προχθές κάναμε ένα διάλειμμα και ήταν κάποιοι φίλοι του οδηγού και του λένε πες και το νεαρό να έλθει και αυτός. Έβγαλα το καπελάκι, και τους λέω “σας φαίνομαι για νεαρός;” Από την άλλη έχουμε ακούσει και υποτιμητικά σχόλια. Να περνάμε και να μας λένε “να οι …σκουπιδιάρηδες”! Εγώ πάντως δεν νιώθω μειονεκτικά. Όποιος μπορεί να σκεφτεί καταλαβαίνει ότι προσφέρουμε σημαντικό έργο στην κοινωνία. Μέχρι να μπω στη ΔΕΔΙΣΑ εργαζόμουν ως καμαριέρα σε ξενοδοχεία. Αυτή η δουλειά δεν μου έχει λείψει, ενώ πλέον εργαζόμενη στην καθαριότητα έχω περισσότερο χρόνο για τα παιδιά μου».
Έχοντας ζήσει πολλά περιστατικά η συνομιλήτρια μας δεν θα ξεχάσει «την γριούλα που δεν μπορούσε να πάει τα πράγματα στον κάδο. Την βοηθήσαμε και η γυναίκα μας έδωσε την ευχή της! Τι καλύτερο να ακούσεις; Τώρα με στεναχωρεί που μέσα στους κάδους ανακύκλωσης βλέπουμε σκουπίδια και ψοφισμένα ζώα, ρούχα που θα μπορούσαν να βάλουν στους κόκκινους κάδους, μπάζα πολλά και κλαδιά ή φύλλα. Άλλοι πάλι συχαίνονται να ανοίξουν τον κάδο και τα αφήνουν όλα έξω αναγκάζοντας μας να κάνουμε διπλή και τριπλή δουλειά!»
Το βασικότερο πρόβλημα και για την Αργυρώ είναι ότι και αυτή είναι συμβασιούχος κάτι που σημαίνει ότι το μέλλον είναι αβέβαιο.
Συνάδελφος της Αργυρώ είναι ο Παναγιώτης που μιλάει με τα καλύτερα λόγια για αυτήν.
«Η Αργυρώ αποδεικνύει ότι οι γυναίκες γενικά μπορούν να τα καταφέρουν. Ευκαιρίες ίσες πρέπει να δίνονται σε όλους» τονίζει.


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Εντός εκτός και επί τα αυτά

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα