Δεν θ’ αφήσω τη ζωή μου να σκορπίσεις
με χίλια λάθη κι αποφάσεις τραγικά.
Δε θ’ αφήσω άλλο πια να αγνοήσεις
τόσες λαχτάρες που ‘χω μέσα στην καρδιά.
Δεν επιτρέπω άλλο πια να περιμένω.
Δεν θα επιτρέψω φιλικούς συμβιβασμούς.
Ο,τι μου ανήκει, το θέλω κι επιμένω.
Αρνούμαι να ‘χω του Ιούδα ασπασμούς.
Μην περιμένεις άλλο πια πως θα αντέχω
να σε κοιτώ παθητικά που αδικείς.
Μην περιμένεις άλλο πια πως θα απέχω
σε ό,τι για με, χωρίς εμένα διοικείς.
Ναι· τελειώνει πια ο χρόνος που προσμένω.
Ο,τι μου ανήκει, θέλω τώρα στη ζωή.
Προτού το μάτι μου γυρίσει θολωμένο
προτού τα όρια θα φτάσω ανοχής.
Θέλω καθάριο αγέρα ν’ αναπνέω.
Δίχως σύννεφα και όρια σκοτεινά.
Θέλω ανέγγιχτα όνειρα σου λέω
απ’ τον ήλιο και τ’ αστέρια φωτεινά.
