Οι ισχυροί άνθρωποι όταν γίνονται αυταρχικοί ηγέτες αλλά απομακρυνθούν απ’ την εξουσία, απωλέσουν δε την επιρροή τους, δεν μπορούν ν’ απολαμβάνουν τα πλούτη τους, γιατί χάνουν τα ηνία απ’ τα χέρια τους. Συνήθως γίνονται υποχείριοι των αντιπάλων τους ή των διαδόχων τους. Υπερέχει η δόξα έναντι του πλούτου και για να μην τη χάσουν, συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις. Μερικοί μπορεί να δεχθούν περιορισμό του πλούτου τους, αλλά ουδέποτε της δόξας τους!
Τέτοιοι πανίσχυροι άνθρωποι ευρίσκονται σήμερα στο τιμόνι αυταρχικών καθεστώτων, όπως ο Ερντογάν στην Τουρκία, ο Ντουέρτι στις Φιλιππίνες, ο Μαδούρο στη Βενεζουέλα κ.ά. μπορούμε δε να προσθέσουμε και τον Βλαντίμιρ Πούτιν στη Ρωσία. Ο πρόεδρος ψήφισε τελευταίως νόμο, βάσει του οποίου μπορεί να διεκδικήσει την Προεδρία στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις το 2024 και το 2030. Αν εκλεγεί και το 2030 θα παραμείνει πρόεδρος έως το 2036, που θα έχει κλείσει τα 83 του χρόνια και θα είναι ο μακροβιότερος πρόεδρος στη Ρωσική επικράτεια.
Ο Πούτιν είναι στην εξουσία της Ρωσίας πάνω από 20 χρόνια, εκτός μιας τετραετίας, που ήταν πρωθυπουργός με πρόεδρο τον προστατευόμενό του Μεντβιέντεφ με τον οποίον είχε συμφωνηθεί, να παραιτηθεί από Πρόεδρος για να ξαναπάρει αυτός τη θέση του. Οι αναλυτές, που γνωρίζουν καλά τα πράγματα στο Κρεμλίνο και έχουν σφυγμομετρήσει τον Πρόεδρο, θεωρούν βέβαιο ότι, όπως ο ίδιος λέει, εφ’ όσον θα είναι καλά στην υγεία του, θα διεκδικήσει και τις επόμενες δύο προεδρικές εξαετίες.
Αυτή του η πρωτοβουλία δίνει τροφή στους αντιπάλους του, να τον χαρακτηρίζουν ως νέο “Τσάρο” όχι μόνο για την πολύχρονη διαμονή του στην εξουσία, αλλά και για την συμπεριφορά του έναντι των αντιπάλων του με πρώτο τον Αλεξέι Ναβάλνι. Στο διάστημα, που προεδρεύει έχει κατηγορηθεί για επίδειξη ισχύος, για χειραγώγηση των ψηφοφόρων, για εξουδετέρωση των αντιφρονούντων και για κατασκοπευτικές αποστολές στο εξωτερικό.
Μην ξεχνάμε, ότι είχε διατελέσει και αρχηγός της περίφημης “Καγκεμπέ”.
Ωστόσο είχε καταστεί δημοφιλής με ποσοστά πάνω από 75% λόγω της αύξησης του βιοτικού επιπέδου των Ρώσων, επωφελούμενος την κρίση του πετρελαίου και τις πωλήσεις φυσικού αερίου. Ενέπνευσε εθνικό ενθουσιασμό στους Ρώσους με την προσάρτηση της Κριμαίας και αντιμετώπιζε αποτελεσματικά τις προκλήσεις του καλύτερου τμήματος της Ρωσικής διανόησης και του οικονομικού συνόλου κρατώντας μακρυά τους διαδηλωτές από τους δρόμους για κάθε διεκδίκηση.
Ομως εδώ και μερικά χρόνια, ύστερα από τη στάση, που ζήτησε έναντι στον Ναβάλνι και τη “λυκοφιλία” του με τον Ερντογάν, η δημοφιλία του έχει πέσει κάτω απ’ το 65% καθ’ όσον αυξάνονται εκείνοι, που δεν εμπιστεύονται τον Πρόεδρο, όσο προηγουμένως.
