■ Ένα πρώην κυνηγός που έφτιαξε ένα “καταφύγιο” πτηνών στα Κουνουπιδιανά
Υπήρξα κυνηγός και πολύ λυπάµαι γι’ αυτό. Όµως όλα άλλαξαν πριν πολλά χρόνια, όταν τα παιδιά µου ήταν µικρά και έφερα κυνήγι (2 πουλιά) στο σπίτι.
Κλάµατα, φωνές, «τι σου ‘φταιξαν;», «γιατί τα σκότωσες»; κ.λπ. Αυτό ήταν, είπα.
Τέλος το κυνήγι. Αµέσως µετά ήλθε η φωτογραφία, η µαγεία της ανακάλυψης της οµορφιάς της φύσης.
Το τουφέκι αντικατέστησαν οι φωτογραφικές µηχανές και οι εικόνες µε µάγεψαν. Ασχολήθηκα µε κάθε είδους φωτογραφία (βουνά, θάλασσα, δρόµου κ.λπ.).
Τον τελευταίο καιρό παρατήρησα ότι πολλά πουλιά υπάρχουν στη γειτονιά µου, παρόλο που είναι αστικό περιβάλλον (Κουνουπιδιανά ). Τοποθέτησα στην αρχή µια µικρή βάση γλάστρας µε νερό και αργότερα µια µεγαλύτερη.
Και ω του θαύµατος. ∆εκάδες πουλιά σε καθηµερινή βάση επισκέπτονται τη µικρή λίµνη, πίνουν νερό και κάνουν µπάνιο. Κοτσύφια, Τσίχλες, Κοκκινολαίµηδες, Μαυροπούλες και πλήθος άλλων έρχονται.
Από αυτόν τον µικρό παράδεισο των πουλιών, σας στέλνω λίγες εικόνες και ελπίζω να τις απολαύσετε όπως κι εγώ.
