Ελληνίδες πολεμικές ανταποκρίτριες υπήρχαν από τους Βαλκανικούς πολέμους. Συγκεκριμένα, η πρώτη Ελληνίδα πολεμική ανταποκρίτρια ήταν η γνωστή ζωγράφος Θάλεια Φλωρά-Καραβία (1871-1960), σύζυγος του Νίκου Καραβία εκδότη της εφημερίδας “Εφημερίς”. Το ζεύγος Καραβία έζησε για 30 χρόνια στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου εκδιδόταν η εφημερίδα και η Θάλεια Καραβία είχε Σχολή Ζωγραφικής. Ακολούθησε τον ελληνικό στρατό στους Βαλκανικούς Πολέμους και πολλές ανταποκρίσεις της συνοδεύονταν από ζωγραφιές με κάρβουνο, κιμωλία και παστέλ. Αυτές εκδόθηκαν από την εφημερίδα του συζύγου της και αργότερα έγραψε και το βιβλίο “Εντυπώσεις από τον πόλεμο του 1912-1913. Μακεδονία-Ήπειρος”(Αθήνα 1936). Επίσης, πήγε και στη Μικρασιατική Εκστρατεία και στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο 1940-1941. Ακολουθώντας τα ίχνη της Θάλειας Καραβία μια άλλη πολεμική ανταποκρίτρια εμφανίστηκε και στα Χανιά, η Eλδα Λαμπίση. Η πρωτοσέλιδη μεγάλη φωτογραφία και η προσωπική ιστορία της Ελληνίδας πολεμικής ανταποκρίτριας Eλδας Λαμπίση στο φύλλο της 23ης Δεκεμβρίου 1923 της εφημερίδας “Κήρυξ” μας δίνει περισσότερες πληροφορίες. Η φωτογραφία απεικονίζει μια νέα γυναίκα σε καθιστή θέση με αποφασιστικό βλέμμα και στρατιωτική αμφίεση, η οποία περιλαμβάνει σακάκι, πουκάμισο, φούστα (όλα στο χακί χρώμα) και μαύρες μπότες, ενώ στο κεφάλι φέρει και στρατιωτικό πηλίκιο. Με το δεξί χέρι κρατά ένα μολύβι και με το αριστερό κρατά σημειώσεις. Η δημοσιογράφος καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη και βρισκόταν τρία ολόκληρα χρόνια στο Μικρασιατικό Μέτωπο απ’ όπου έστελνε ανταποκρίσεις σε αθηναϊκές εφημερίδες. Αυτές τις ημέρες του Δεκέμβρη βρισκόταν στα Χανιά θέλοντας να συλλέξει φωτογραφίες και βιογραφικά πεσόντων Χανιωτών στρατιωτών στους Βαλκανικούς Πολέμους, τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Μικρασιατική Εκστρατεία. Το υλικό θα το χρησιμοποιούσε για τη συγγραφή βιβλίου με τη στρατιωτική ιστορία της Ελλάδας των τελευταίων 10 χρόνων (1912-1922). Ο αρθογράφος ανέφερε ότι το υλικό έπρεπε να σταλεί στην Δημαρχία Χανίων. Ακολούθησαν κι άλλες γυναίκες ανταποκρίτριες στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως η Βούλα Παπαϊωάννου (1898-1989) με φωτογραφίες από την Κατοχή και τα λευκώματα, «Οι τραυματίαι μας» (1941), «Το μαύρο βιβλίο» (το Λεύκωμα της Πείνας, φωτογραφίες του μεγάλου λοιμού στην Αθήνα, 1941-1942) και η Μαρία Χρουσάκη, Εθελόντρια Αδελφή του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού (1899-1972), η οποία είχε σπουδάσει ζωγράφος στη Σμύρνη και κάλυψε το Αλβανικό Έπος του 1940 και τις παιδουπόλεις της Φρειδερίκης μεσούντος του Εμφυλίου το 1948.
Βιβλιογραφία 1. https://issuu.com/367160/docs/sxol_imerologio, 3/9/2019. 2. https://www.lifo.gr/articles/photography_articles/213003/voyla-papaioannoy-i-fotografos-poy-kategrapse-ti-friki-tis-katoxis, 6/9/2019. 3. http://www.aspromavro.net/2015/09/1899-1972.html, 6/9/2019.
